Ivanov's Addiction

ADDICTION VIII

ADDICTION VIII

"What you did earlier is an act of uneducated person" walang emosyon lang akong nakatitig sa sahig habang pinapakinggan ang sermon ng guidance counselor. Whatever she is talking about I don't care

"But ma'am, that wasn't my sister's fault---

"Cut the crap Kira. I know you. You're one of the top class here in our school pero kabaliktaran naman itong kapatid mo. Wag mo nang subukang ipagtanggol itong kakambal mong wala na yatang mararating" I didn't listen to it

Sanay na akong laging kinukumpara lalong lalo na kay Kira. So what kung mas matalino siya sakin?

"M-ma'am si Collin naman po talaga ang nauna" pagtatanggol ni Calleiah sakin but the guidance counselor didn't listen

"Everyone saw that Mira pulled Collin's hair. My goodness! Alam ba ninyu that Collin's parents are one of the shareholders of this school?! Kapag nalaman nilang napapahamak ang anak nila panigurado tatanggalin nila ang shares nila dito sa school at matatanggalan ka rin ng scholarship!" Napahinga ako ng malalim at napayuko dahil sa sinabi niya

"At hindi lang iyan. Madadamay ang kapatid at kaibigan mo na nag aaral ng matino dahil sayo!" Hindi ako nakasagot. Bukod sa like lumilipad ang isip ko kung saan saan ay tama din naman siya

"And what's worse is Professor Ivanov saw what you did to Collin. I'm very sure that he'll going to Collin's side" dahil sa sinabi niya ay hindi ko maiwasang mapayuko

Napahawak ako sa tapat ng dibdib ko nang makaramdam ng kirot.

"And because of what you did, you'll be suspended. Supposedly you'll be suspended for one month pero dahil mabait ako, I'll just make it one week" para namang matutuwa ako

Kahit naman gawin niyang one, two or three months wala akong pakialam. Gusto ko nalang magmukmuk ngayon sa bahay. I'm not happy for one week suspension after all

"Nasan nga po pala si Collin ngayon ma'am?" Magalang na tanong ni Calleiah na nakakuha ng atensyon ko

"She's in the clinic, with Professor Ivanov" malas naman. Bakit kaya sila magkasama? Ano kayang ginagawa nila? Malamang, wala na dapat akong pakialam. Lahat ng pantasya ko nawala nang malaman kong girlfriend pala talaga siya ni Prof Ivanov

Pagkatapos namin sa guidance office ay lumabas na kami. Tahimik lang ako habang pinapagitnaan ng dalawa

"Sabi ko naman kase sayo, wag mo nalang iyon patulan" Mahinahon na saad ni Kira sakin. Hindi ako umimik bagay na alam kong naiintindihan niya

Hayst. Gusto ko nalang humiga sa kama ngayon at magluksa

"C'mon Mira. You can still find a man who's better than him. Marami pa namang lalaki diyan" dagdag pa ng kakambal ko

"Ms. Fernandez...." Awtomatikong nahinto ako sa paglalakad. Naramdaman ko rin ang napakalakas na kabog ng dibdib ko nang marinig ang napakapamilyar na boses na iyon

That's my stalker's voice. Lumingon ako kaagad at nawalan nang emosyon ang mukha ko nang makita si Prof Ivanov na nakatitig sa akin. Kasama niya si Prof Cavalcante na nakatitig sa kung sino

"Can we talk?" Nagbago ang boses. It was not my stalker. It was the almighty Prof Xian Ivanov. Hindi ako umimik at tumalikod na ulit pero nagsalita siya

"About what you did earlier---

"Prof pasensya na po talaga. Sorry po, hindi ko po sinasadyang masaktan yung girlfriend niyo sorry po" kumunot ang noo ng gwapo niyang mukha

"You needed to explain further" rinig kong bulong ni Prof Cavalcante saka niya ako nginisihan. Nanatiling nakatitig si Prof Ivanov sakin at unti unting nawala ang pagkakunot ng noo niya

"Mira, we need to talk about your grades---

"My sister is not feeling well right now sir. Please excuse us" malamig na saad ni Kira at agad akong hinawakan sa braso saka hinila papalayo. Sumunod naman si Calleiah na tahimik lang sa gilid namin

Pag uwi ko sa bahay ay hindi ako kumain mg hapunan. Nagbihis ako at humiga sa kama saka napatulala. Napakurap ako nang maramdaman ang luhang dumaloy sa pisngi ko. Napahikbi ako napatalukbong ng kumot

Never pa akong umiyak para sa isang lalaki. Hindi ko alam kung bakit ako umiiyak ngayon dahil lang ba doon? Hindi ko alam. Pinikit ko ang mga mata ko at hinayaan ang sarili na lamunin ng antok

Napamulat ako ng mga mata nang maramdaman ang ginaw sa buo kong katawan. Sinubukan kong igalaw ang katawan ko pero hindi ko magawa. May taong humahawak sa magkabilang paa ko

Napasinghap ako nang mapagtanto ang isang bagay. Nandito na naman siya. Dinadalaw ako at gumagawa ng mga bagay na labag sa loob ko pero wala akong magawa dahil nangangako naman siyang hindi niya ako sasaktan

Naramdaman ko ang mga haplos niya sa binti ko. "N-nandito ka pala" mahina kong Saad na alam kong narinig niya dahil natigil siya sa ginagawa

Madilim ang buong kwarto ko. Ganitong ganito ang nangyayari kapag pumapasok siya sa kwarto ko. Sobrang dilim na halos wala akong makita na kahit anong liwanag mula sa labas

"Sweetie...." Ang malambing na boses na iyan. Siya nga

"How are you?" Naramdaman ko ang paghawak niya sa mukha ko at hinaplos iyon

Hindi ako nakaimik at hinayaan lang siya. Hindi ko alam kung nasaan ang mukha niya pero alam ko na nakatitig siya ngayon sakin

Dahan dahan kong inangat ang kamay ko saka hinanap ang mukha niya at hinaplos iyon ng marahan. Hindi ko kilala ang lalaking ito. Sino kaya siya? Ano kayang itsura niya?

"S-sino ka ba?" Tanging lumabas nalang sa bibig ko. Hinawakan niya ang kamay ko na nakahawak sa mukha niya at hinalikan iyon sa malambing na paraan

"You'll know me very soon my sweetie. But for now, let me enjoy the moment" doon ko napagtanto ang gusto niyang mangyari. Ngayon ko lang din napagtanto na nakahubad ako kaya malamig ang nararamdaman ng buo kong katawan

Napapikit ako. Ang huli kong naalala ay kung paano niya ako angkinin ng paulit ulit habang habol ang hininga

"That was so sweet" bulong niya habang hinahalikan ang tenga ko at lagyan ng kumot ang hubad kong katawan saka humiga sa tabi ko at yakapin ako ng mahigpit

"H-hindi ka ba natatakot na baka mabuntis mo ko?" Wala sa sarili kong tanong sakanya. Palagi niya kaseng ginagawa sakin Ito kapag bumibisita siya

"I'll take responsibility then.... You want to be pregnant?" Umiling ako saka nagsumiksik sakanya at yumakap sakanya pabalik

"At kapag nagkaanak tayo hindi ka parin magpapakita ng mukha sakin?" Napanguso ako sa iisiping iyon. Hindi siya umimik. Bakit ba napunta sa usapang anak?

"Pwede bang pumunta ka dito palagi? Gabi gabi?" Hindi ko alam kung bakit ko gustong mangyari iyon. Siguro dahil gusto ko munang kalimutan si Prof Ivanov. Kailangan ko muna ibaling ang atensyon ko sa ibang bagay

"Do you want me here?" Tumango ako. Naramdaman ko ang paghalik niya sa ulo ko

"Sure" napapikit ako

"Salamat" wala naman akong dapat ipagpasalamat sa lalaking Ito dahil unang una sa lahat, wala naman siyang ginawang mabuti sakin

Pero iba siguro ang gusto kong ipagpasalamat. Ipinagpasalamat ko na nandito siya kasama ko habang nagluluksa sa lalaking palihim kong minahal