Yaş 16 Olunca

-10-

Multimedia Banu.

İyi okumalar!

~~~~~~~

"Kızım niye o kadar abartıyorsun sinir krizi geçirmeler,ambulansla hastanelere gitmeler falan?"dedi Arya yolda ilerlerken.

"Ay ne biliyim biraz gözlerini korkutayım istedim."dedi Ceydasu da gülerek.

"Korkutacaksan onları korkut niye bizi korkutuyorsun?"dedi Banu hafif kızgın bir tonda.

Ben kısaca konuyu özetleyeyim,Ceydasu'nun apar topar ambulansla hastaneye gitmesinin sebebi evde sinir krizi geçirmesinden dolayı bayılmasıymış. Bizi hastaneye arabalarıyla götüren kişiler ise - Ceydasu'nun keşke olmasalardı dediği-anne ve babasıymış. Ceydasu'ya verdikleri serum bittikten sonra hastaneden çıkmıştık ve içimdeki 'Kesin bir şey olacak nihaha!' diyen kızı uyandıran hissi sağlayarak 'Taksi yerine eve yürümek' eylemini gerçekleştiriyorduk. Hayır yani sen yolları falan daha bilmiyorsun,yolun uzun... Neyin öz güveni bu? Neymiş? Yediklerimizi eritelim yarın okul var fit olalım kilo verelimmiş... Hayır yani sen incecik dal gibi kızsın neyin kilosunu veriyorsun? Gel de kızma ya...

"Evde niye o kadar sınırı aştın ki? Bağırırsın çağırırsın ya da ağlarsın ama yıkıp döküp bir de üstüne sinir krizi geçirmek nedir ya? Hem sen niye anlatmıyorsun seni neden oraya götürdüklerini? İstememişler mi ya da- "

"Yeter Sanem!"diye hafif sesini yükselttiğinde durdum.

"Anlatmak istemiyorum de bir şey de bana ne ya tamam!"dedim bende onunla aynı ses tonunda. Ardından onlar da durup bana döndüler.

"Tek sen değil hepiniz sorup duruyorsunuz anlatmak istemiyorum! Yeter Sanem çok üstüme geliyorsunuz anla şunu!" diye bağırdı.

"Hah tabii.. Herkes sorar,hemde defalarca, Sanem ikinci defa sorduğunda Sanem'e patlar çünkü hepsi Sanem'in suçu. Daha önce bana kızdığın ama içinde tuttuğun başka bir şey var mı? Çünkü eminim ki sorun şu anki olayda değil. Sorun başka bir olaydan içinde kalmış bir şey. Hemde onlara değil,bana. Çünkü onları sırf lafı süslesin diye lafa katıyorsun! Eğer öyle olmasaydı benden önce onlara bağırırdın! Çünkü Arya en az beş, Banu en az yedi defa sordu ve sen geçiştirdin! "dedikten sonra kızlara döndüm.

"Alınmayın kızlar kişisel bir şey değil."diye normal ses tonumla söyledikten sonra ikisi de aynı anda "Alınmadım."dediler.

"Sanem,gerçekten saçmalıyorsun!"dedi Ceydasu.

"Hayır Ceydasu saçmalamıyorum! Bence konuşalım da içinde kalmasın!"diye üstüne gittiğimde yeniden bağırarak konuşmaya başladı.

"Ne var biliyor musun? Fazla ısrarcı,arada bir yüzsüz,arada bir çocuksu,şımarık,fazla öz güvenli,bilmiş,ben ne dersem o olacak diyen gereksiz birisisin. Ha dur,bunlar sevmediğim özelliklerin falan değil. Bunlar senin karakter özelliklerin. Hatta... Aslında sorun kısaca ne biliyor musun? Sorun sensin!"diye bağırdığında yüzümdeki sert yüz ifademin bozulmasına engel olamadım.

"Öyle mi? Sorun ben miyim? Siz de mi öyle düşünüyorsunuz?"dedim normal ses tonumla ve kızlara döndürdüm bakışlarımı. Onlardan herhangi bir şey söylemelerini beklemiştim. Ama onlar tek bir şey demediler. Ya kavgaya dahil olmak istemiyorlardı,ya da benim hakkımda öyle düşünüyorlardı.

"Tamam öyleyse.."diye mırıldandım. Tam gidecekken yukarılardan bir ses duydum.

"Çingene gibi bağırıp durmayın çocuk uyuyor! Gavurun tohumlarına bak hele açık saçık da giyinmişler! Gidin az ötede bağırışın!"diye apartmanın penceresinden deli gibi bağıran teyzeye döndüm.