Yaş 16 Olunca

-36-

Selam! Her şey yolundadır umarım. İyi okumalar! Oy ve yorumlarınızı bekliyorum! ;)

Multide Banu

--

"Ben buradan sonrasını gidebilirim. Gelmene gerek yok. Zaten ilaçları da bana aldırtmadın. Ablam kızacak bana."dedim kapıdan içeri girmeye çalışan Rüzgar'a.

"Kızım anlatamıyorum heralde? Biri gelene kadar yanında durmam gerek. Seni tek bırakmam."dedi.

"Bu kadar hayranım olduğunu bilmiyordum."dedim havalı havalı.

"Ya kes Allah aşkına!"dedi ve sonunda beni ittirip içeri girdi.

"Karnım acıdı pis!"dedim yüzümü buruşturarak. Numara yapıyordum.

"Karnın acımadı biliyorum. Numaraların artık bana sökmüyor."diyince içimden kan ağladım. Ben daha onunla evlenip hamile olup hamileyken kaç defa doğurma numarası yapacaktım. Daha anlaması için çok erkendi...

"Niye anladın ya? Planlarım vardı benim."dedim ve içeri girip kapıyı kapattım.

"Konuşma,git ilacını iç!"diyince gözlerimi devirdim ve sadece ağzımı oynatarak dediklerini sinir bozucu bir şekilde sessizce tekrarlayıp ilacımı içmeye gittim.

İlacımı mutfakta içtikten sonra atıştırmalık bir şeyler bakmak için buzdolabını açtım. Bir yandan da şarkı mırıldanmaya başladım kısık sesle.

"Benim gönlüm sarhoştur yıldızların altında."diye mırıldanırken elime iki elma aldım. Arkamı dönecekken aniden Rüzgar'ı karşımda görünce yemin ederim ki bir anda ödümü yuttum zannettim.

"Ay!"diye çığlık atarken korkudan elimdeki elmalar yere düşmüştü.

"Niye arkamda duruyorsun ya! Sessiz sessiz korkutma vallahi elimde tava falan olsaydı kafanda görürdün şimdi tavayı! Kafan yarılırdı öldürürdüm seni!"dedim sağ baş parmağımı ön iki dişime bastırırken.

"Korktun ama."dedi benimle dalga geçip gülerken.

"Korktum işte sorun bu!"diye bağırdım sinirden gözlerim dolarken. Hayır yani niye şimdi anlamsızca doluyor ki? Bazen gerçekten de ağlamama yarayan hücrelerimi aldırmak istiyordum. O anlardan biri de şimdiydi. Hem de o kadar çok istiyordum ki... Kimse için ağlamayayım,kimse beni ağlarken görmesin,her şeye ağlamayayım diye o kadar isterdim ki.

"Ağlayacak kadar çok korkuttuysam özür dilerim."dedi suçlu hisseder gibi.

"Dileme. Ben ağlamıyorum."dedim toparlayarak.

"Ha ben de ağlıyorsun sandım. Özrümü geri aldım."dedi normal formuna dönüp. Çünkü ağlıyordum,sevgili sevgilim Rüzgar.

"Elmaları yere düşürdün!"dedim sinirle elmaları eğilip yerden alırken.

"Ben mi düşürdüm?! Sen düşürdün ya!"dedi.

"Sus,kafanda patlatırım o elmaları! Neyse ki yerler temizdi. Umarım yani."dedim elmaları geri dolaba yerleştirirken. Ne yapayım,yiyecek kişi de yıkayıp yesin.

"Sana yiyecek bir şey vermeyeceğim. Sen geldin evime. Ben çağırmadım."dedim kollarımı göğüs hizamda birbirine bağlayıp.

"Çok kibarsın. Ben de zaten sen mutfaktayken çantandaki krakeri yedim."dedi gözlerini devirip.

"Onu ben yiyecektim! O benimdi!"dedim sinirle.

"Kusayım yer misin? Aaaa."dedi ağzını açıp.