ATALANTA GIRL (Ongoing)

Chapter 31: The Queen of Disaster

“Class, get one and pass!”

 

I was not supposed to come to class today because I’m not really feeling well but then here I am, fighting the dizziness that keeps hitting me.

Inabot ko yung papel na binibigay sa akin ng katabi ko.

 

“Write corrected by!” again the teacher instructed.

 

Corrected by: -----!

Tae! Sa lahat ng papel na pwedeng mapunta sa akin, YUNG PAPEL PA NIYA! The heck!

 

ARAGON

Yun lang ang nakasulat sa may taas part ng worksheet niya. Ni wala man lang first name, tamad niya talagang magsulat. I hesitated whether or not to write my name on his.

 

by: ARA

I continued. Hindi naman siguro halatang initials ko lang yun. I have no regards of him knowing I checked his paper. Ilang araw din naman kasing di kami nagpapansinan magmula nung gabing iyon. Kung dati either one of us is avoiding the other, this time it seems like we both have consented to do exactly the same. And it doesn’t feel good at all. Hanggang ngayon kasi naiinis pa din ako dahil di ko siya maintindihan. Pero higit sa lahat, it really makes me hurt na para akong something na iniiwasan niya. And that’s why I’m trying my best to give the reply he requires me to offer, ang huwag siyang pakialaman.

Remember the jacket he lent me? Of course I didn’t give it back to him personally, pinaabot ko lang kay Marl. Baka isipin pa kasi niyang nagpapansin ako, may pride din naman ako.

 

“Give back the papers to the owners after checking!” Oh------------ hell! Anong gagawin ko?! Ngayon na nga lang kami mag-che-check ng paper, ibabalik pa namin sa may-ari! Putakte naman oh, para akong pinaparusahan nito!

At nagsitayuan na ang mga kaklase ko samantalang naiwan lang akong nakaupo pa rin at natutulalang namomroblema. Ibibigay ko pa sana sa katabi ko pero nakakahiya naman kasi magkalayo ang upuan ng mga chi-neck namin. Pero sakto, I know exactly who can help me with this!

 

“Michelle!” tawag ko nang mapadaan siya sa aisle namin. Masungit niya akong nilingon sabay taas ng kilay. “Pwedeng pabigay kay Klein?!” agad kong sabi bago pa niya ako talikuran.

Umayos naman ang mukha niya saka pekeng ngumiti sa akin. “Sure!” at halatang natuwa siya. Well it’s her chance to go near him now.

Oh yeah! Nagrelax ako ng upo saka nakahinga nang maluwag. Lusot! Kunwari na rin akong parecheck-recheck sa papel kong binalik nila.

 

“Any corrections?” tanong ni ma’am. Bigla akong kinabahan. Paano if biglang may corrections sa papel niya?! Takte ah! Patay nan to ako pag nagkataon!