ATALANTA GIRL (Ongoing)

Chapter 13: Stress Ball

"Class, you're excused!" I got out of our classroom as fast as I could.

Natatae kasi ako eh! Irregular kasi! I need to go home right away.

"OOPPPPS!" may nabunggo pa ako.

"Sorry!" Aisshh! Sakit na ng tiyan ko!

"Alma?" nag-angat ako ng tingin.

"C-Craig?" Oh hell! Why do I have to meet him in this circumstance? Baka pag kikiligin pa ako nito eh, baka matulak pa. Arrggh!

"Kumusta na?" he asked. Nakangiti siya. Kikiligin sana ako eh, kaso di ako makaconcentrate. (may ganun? haha!) Iba kasi inaalala ko eh. Paano pag napatae ako nito eh! Nakakahiya!

"Ayos lang naman, ikaw?" parang gusto kong sabihing 'I'm having some problem here! Emergency!' but I can't miss the chance to talk to him.

"Okay lang din. San ka?" he asked again.

"Pauwi na sana."

"If you don't mind, how about lunch?"

"Huh?"

"Lunch!" sabay turo sa akin tapos sa sarili. OMG! He's inviting me to have lunch with him? What am I supposed to do?

"Hi Pare!" may umakbay sa akin! Boses pa lang kilala ko na. Parang gusto ko tuloy magpasalamat, mapag-iisipan ko pa kasi kung anong sasabihin sa kanya,

"Hi!" medyo gulat si Craig. At tong si Klein naman, feeling close. Kung maka-pare, wagas.

"Sorry pero hindi makakasama sa'yo tong girlfriend ko, we still have some unfinished business to attend to!" sabay kindat sa akin.

The ffffffffffffff lang talaga to.

"I'm not his girlfriend!" defensive lang? Tinanggal ko ang kamay niya sa balikat ko.

Ngumiti lang sa akin si Craig! Oh damn! Sa sobrang defensive ko, para tuloy I'm implying something! (I'm still freaking AVAILABLE!)

"Lunch?" tanong ni Craig ulit sa akin. Oo nga pala!

"Ahhh!" Putakte! Hindi ko alam kung o-oo ba ako. Pero kelangan kong mag-CR. I can't bear this any longer.

"Ayaw niya. Sabi sa'yo eh, we have some business to do!" Oh shut up Klein! I have a different business to do.

"Craig, siguro next time na lang. Pasensiya na ha. Salamat na lang sa pag-invite. I'm not feeling well kasi eh," sabay hawak sa tiyan ko. Totoo naman ah. No choice na din ako. Paano pag sumama nga ako sa kanya tapos mapapautot pa ako? Eh di mas malala na!

Buti na lang talagang nahihirapan ako kaya nagmukhang totoo. Mukhang naniwala siya. Mukha pa siyang nag-alala. How sweet naman ng Craig ko. (kung makaangkin lang! Haha!)

"Want me to bring you to the clinic?" he even offered.

"No I can still manage. Iuwi ko lang 'to magiging okay na," totoo talaga yon. Pati na din pala si Klein, nakatingin sa akin.

"Ihatid na kita kahit sa may gate lang," si Craig ulit. Ang bait talaga niya!

"Kahit huwag na, kaya ko pa naman. Salamat. Maglunch ka na lang para di ka gutumin. Bawi na lang ako next time. Promise! Babye!" saka minadali ko ng naglakad. Umaangal na kasi ulit pati yung tiyan ko.