2.Bölüm

11.9K 589 15
                                    

İZEL TEKİN

Aradan geçen iki saatin ardından,neredeyse üç tane kiralık ev bakmıştık fakat bütçemize uygun bir ev hala daha bulamamıştık.Dar bir sokağa girerken,yerdeki karlara ayağımla vura vura yürüyordum..

-''Neden bu kadar pahalı ki kiralar ya?''

Gizem'in öfkeli sesi,hafifçe kıkırdamama yetmişti..

-''Nedenleri teker teker sayayım.Bir İstanbuldayız.İki bulunduğumuz semt gözde yerlerden birisi biliyorsun.Ve en önemlisi üç,biz doğuştan şanssızsız hatırlatırım..''

Yaşayacağımız evin bu semtte olması zorunlu değildi elbette ama hem yurda hemde adresleri elimizde olan staj yerlerine yakın olmasını istiyorduk..Bunun orta yoluda bu semtti.Üsküdar..

-''Haklısın galiba..''

-''Malesef haklıyım..'' diye fısıldadım gözlerimi karşıdaki apartmanın,alt katlarındaki bir dairesinin camına dikerek..

'SAHİBİNDEN KİRALIK'

Gördüğüm yazıyı Gizemde görmüş olacak ki..''İzel..'' diye çığırdı..

-''Gördüm gördüm..Dur arayalım hemen.''

Elimi uzatıp,Gizem'in telefonu bana vermesini bekledim.Benim yaşım henüz dolmadığı için telefonumda yoktu..Ama Elif 18'ini doldurduğu an Melek ablanın ona hediye ettiği telefona ve kendi üstüne kayıtlı bir hatta sahip olmuştu.

Telefonu elime aldıktan sonra,camın üzerinde yazılı olan numarayı tuşladım ve karşı taraftan bir ses gelmesini bekledim bir süre..

-''Efendim.''

Kulaklarımı dolduran kadın sesi ''Alo.'' dememe yetmişti..

-''Ne için aradınız?''

Kısa bir duraksamanın ardından,kendimi toparladım.

-''Ben kiralık ev ilanı için aramıştım..Evi bakmamıza imkan var ise seviniriz..''

-''Tabi..Tam olarak neredesiniz?''

-''Apartmanın önündeyiz.''

-''Biraz sonra küçük bir oğlan çocuğunu anahtarla birlikte göndereceğim..Siz daireye girmeden bende yanınıza gelmiş olurum.''

-''Peki.'' dedim ve telefonu kapattım..

Gizem'in meraklı bakışları,gözlerime konunca kafamı salladım onaylarcasına.''Geliyor.''

Yaklaşık on dakika sonra çaprazımızda bulunan mavi boyalı apartmanın giriş kapısı açıldı ve 11-12 yaşlarında bir çocuk bize doğru gelmeye başladı..

Bir iki adım önümüzde duraksadığında,sorgulayan bakışlarını yüzümüze dikmişti.

-''Ev mi bakacaksınız abla?'' diye sordu..

Başımı sallayıp,''Evet.'' diye fısıldayarak elimle evi işaret ettim.''Şuradaki eve bakmak istiyoruz.''

-''Biz gidelim abla.Annem komşuda oda geliyor hemen.''

Önümüze geçip,karşıdaki apartmana doğru ilerlemeye başlayınca,arkasından bizde takibe koyulduk.

Apartmanın giriş kapısındaki otomatik kilidin bozuk olduğunu anladığımda başımı Gizem'e çevirdim..

Bakışlarımı hissetmiş olacak ki oda dönüp bana bakmaya başladı..Yüzümü ona biraz daha yanaştırdım ve ''Tam bizim bütçelik.'' diye fısıldadım.

Hafifçe kıkırdadığında ilk katın son basamağınıda çıktık ve önümüzdeki ufağın,dairenin kapısını açışını bekledik.

Çelik kapı aralanınca,usulca içeriye girdik..Önce yerdeki yırtık parkeler gözümün önüne serildi..Ardındanda boyası kazınmış soluk duvarlar..Pencerelere doğru ilerlemeye başladım..Sararmış pimapen çerçeveler,kirli camları çevrelemişti..

CAN YARIMHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin