CAN YARIM

Bölüm 1

Merhaba :) Upuzun bir aradan sonra geriye dönüp,yeniden bir şeyler yazmaya başlamış bulunmaktayım.Burayı,buranın bana kattığı heyecanı tatmayı o kadar özledim ki..Umarım sizlerde benim bu uzun yok oluşuma darılmayıp,beni özlemişsinizdir..Zira ben sizleri çok özledim..Şimdi gelelim asıl meseleye..Can Yarım'a :) Şöyleki yazmayalı epey oldu ve bu hikayeye böyle paslanmış olarak başladığım için bayağı endişeliyim.Umuyorum ki şöyle soluksuz yazdığım,ve sizlerinde soluksuz okuduğu bir hikayenin doğmasına olanak sağlarım.İnanın bütünüyle bir kurgu oluşturabilmişte değilim fakat hayalgücüme sizleri ve beni yarı yolda bırakmayacağı konusunda güveniyorum..Kocaman kocaman öpüldünüz..Beni yalnız bırakmayın olur mu?Yoksa karakterlerin arasında kaybolur giderim diye korkuyorum..İlk bölüm için keyifli okumalar!

İZEL TEKİN

-''İzel..''

Derinden gelen boğuk sesin kulaklarımı doldurması ile,yorganı biraz daha çektim kendime...Fakat sesin yok olmasını umut etmiş olmam boşunaydı..

-''İzel ,yönetimden çağırıyorlar bizi kalk hadi..''

-''Hı hı..''

Dudaklarımdan dökülen inlemeyle birlikte üzerimdeki yorgan aşağıya çekildi...Daha fazla çabalamamın bir işe yaramayacağını anladığımda,gözkapaklarımı aralayıp,günışığının geçişine izin verdim ve bakışlarımı yatağın kenarına oturmuş olan,Gizem'e çevirdim..

-''Sonunda..''

Bıkkın sesi,ufak bir tebbessüm atmama sebep olsada az önce söyledikleri,tutsaklıktan çıkmış ve yeni yeni anlam bulmaya başlamıştı..

-''Yönetimden mi çağırıyorlar dedin?'' diye sordum merakla..

Kafasını usulca sallarken,yüzünü hüzün dolu bir maske sarmıştı..

-''Benide çağırmışlar..Sanırım yaşımız dolduğu için,devlet korumasından çıkaracaklar bizi.''

Boğazıma kocaman bir yumru kurulurken,usulca gülümsemeye çalıştım ve elimi,karşımdaki güzel yürekli insanın omuzuna sardım..

-''Olsun..'' diye fısıldadım yaşlarla dolu olan gözlerine bakarken..''Yeni bir hayatımız olacak işte.Hem birliktede olacağız..Neden üzülüyorsun ki?''

Cevabını bildiğim bu soru dudaklarımdan dökülürken,teselli etmeye çalıştığım arkadaşım,bakışlarını karşımızdaki yatakta horul horul uyuyan küçük kardeşine çevirmişti...

Yanağından küçük bir yaş süzülürken,''O...'' diye fısıldadı..''Onu burada nasıl bırakacağım ki?''

Yüreğime keskin bir acı saplanırken,nefesimin kesildiğini hissediyordum..Tekrar konuşabilmek için bir,iki dakika beklemem gerekmişti..

-''Hadi ben bıraktım diyelim..O bensiz,bizsiz yaşayabilir mi ki burada?''

Omuzundaki elimi biraz daha bastırdım ona..''Her gün onu görmeye geleceğiz Gizem..Onu burada bırakmayacağız ki hem..Her şeyi yoluna koyduktan sonra yanımıza alacağız kardeşinide...''

Yanağından akan bir damlanın bıraktığı ıslaklığı,parmaklarımla sildikten sonra yataktan tümüyle çıktım ve dolabıma doğru yöneldim..

Askıdaki kalın bir hırkayı alırken,Gizem'in ayaklanıp kardeşinin yatağına gittiğine şahit oldum..

Bakışlarımı onlardan çekip,odada gezdirince,odadaki herkesin uyuduğunu farketmiştim..Saat epey erken olmalıydı..

Ranzaların arasından geçerek,Gizem'in yanına gittim ve kardeşinin yanağına bir öpücük kondurmasını izledim..Bakışlarını bana çevirdiğinde yüzünde yeni yeni filizlenen buruk tebessümü,içindeki karmaşanın imzası gibiydi..