XI
Simula na
Hindi ako makatulog sa mga nasaksihan ko kagabi. Tuliro pa rin ako pagkatapos mangyari yun nagbasa-basa na lang ako ng isang diary.
Tungkol pala ito sa isang nanay na niloko ng asawa niya, napadpad din sila dito sa biringan at lola niya ay isang leader ng kulto? and never nabanggit ang name niya.
Kaya ngayong umaga mas pinili kong tumambay sa veranda na katapat ng luma pero malagong garden nila nana.
"tito?!" malambing na boses niya habang tinatawag ako
"Oprah, wag makulit inaantok si tito"
"Tito!" pangungulit niya at dahil alam kong nangungulit lang siya di ko na siya nilingon
"Tito!!" nakita ko siyang dumaan sa garden at
"OPRAH! NO! WAG!" nataranta ako ng makita kong nag hihintay yung babaeng naka itim na kulay gray ang balat
"TITO!!" nag smile pa siya sakin habang binitawan niya si Bolly the bear niya
"NO! OPRAH!! W-WAG!!!" napapluha na ko habang patakbo ko siyang hinahabol kaso nag lalakad na sila ng babaeng naka itim na kulay gray ang balat at may hawak na lumang krus
"BYE TITO!!" sabi niya sakin
"OPRAH!!!! OPRAH!!" nag susumigaw ako dahil di ko na siya makita tanging bungisngis niya lang ang naririnig ko
Pinulot ko si Bolly Bear niya, at niyakap ayokong mawala sakin ang pinakamamahal kong pamangkin
Ayoko!
"AGON?!"
may naririnig akong pamilyar na boses?
"AGON?!!"
naramdaman kong may umuuyog sa'kin
"AGON!!"
sa sigaw niyang yun tuluyan akong nagising at namulat habang naka upo sa upuan na katapat ng garden.
"CLARE?! NASAAN SI O-OPRAH?!"
"agon, calm dow" naka yuko niyang sabi sa'kin
"CLARE ANO BA?! NASAAN NA SI OPRAH??!"
hinayaan ko si clare, tumakbo ako papunta sa graden upang hanapin siya.
Sinundan naman ako ni Clare habang tila naluluha.
"CLARE?! N-NASAAN NA SI OPRAH?!!... ORNUSA!! ORNUSA PATRICIA!!!!"
"agon, enough..." sabi niya sakin
pero ako patuloy pa rin sa paghahanap, nakita ko yung babaeng naka itim sa malayo. Nakatayo lang ito
"HOY IKAW?! NASAAN NA ANG PAMANGKIN KO!!"
"AGON!! ENOUGH!!"
wala akong pake sa sinabi ni clare sa'ka ko pinuntahan yung babae.
"IKA--" napahinto ako ng kurtina pala ang hinawakan ko
"CLARE?! ANO BA?! NAWAWALA YUNG ANAK MO!!"
"agon.. stop it" hinawakan niya ko sa balikat. Hindi ko namalayang hawak ko ang bear ni Oprah
"..pwede ba agon? accept it na lang.." umiyak siya sa harapan ko. Naging kalmado ako habang sinabi niya yun
"..i know di mo matanggap na nawala si Oprah dahil sa'yo.."
Doon ako naluha sa sinabi niya. Napaiyak ako, hindi lang basta iyak kundi isang hagulgol
"b-but..clare were just playing..here"
"sssshhhh...ilang years na rin agon, just accept it..alam kong namatay siya sa aparador ng kwarto niyo ngayon.."
Oo, tama si Clare. Naglalaro kami ng tagu-taguan noon at nakulong siya sa loob ng aparador sa kwarto ko ngayon.
Di ko matangap na dahil sakin nawala ang pinaka mamahal ko, nawala siya ng dahil sa'kin.
"walang dapat sisihin agon. wala"
Niyakap namin ang isa't isa, si Oprah....
Siya ang pinakamamahal kong pamangkin. Namulat na ko sa katotohanan, binulag ko ang sarili ko ng ilang taon.
