Hard to get

Hoofdstuk 6

-6-

Kylie p.o.v

Ineens hoor ik de voordeur opengaan. De geur is warm en voelt direct veilig. Lamar. 'Kylie?' Hoor ik hem roepen. Ik kijk op de klok. Het is half zeven s'avonds, hoort hij niet gewoon thuis te zijn? 'Ik ben hier.' Zeg ik maar. Mijn wolf geeft me een schouderklopje, omdat ik zonder te zeuren hem eindelijk toe laat.

Lamar loopt de keuken in, waar ik net klaar ben met koken. Hij kijkt me bezorgd aan. 'Gaat het?' Vraagt hij en loopt naar me toe. Ik knik. 'Het gaat prima.' Glimlach ik zwakjes, terwijl ik de tafel dek. 'Je eet mee denk ik?' Glimlach ik. Lamar kijkt me verast aan. 'Iemand is in een goeie bui.' Grijnst hij. Ik grinnik en zet een extra bord en bestek op tafel.

'Gaat het echt goed?' Vraagt hij bezorgd. Ik knik. 'Het gaat prima met me.' Zeg ik. Nee, het gaat niet goed... Zegt mijn wolf. 'Lust je nasi?' Zeg ik en zet de bak met Nasi op de tafel. Lamar knikt langzaam. Hij gelooft me niet. Ik glimlach naar hem en ga aan tafel zitten. Lamar gaat ook zitten en neemt een hap van de nasi. 'Heb je zelf gekookt?' Vraagt hij. Ik knik. 'Het is lekker!' Zegt hij en neemt nog een hap.

~~

Iets later, als ik de tafel aan afruimen ben, gaat Lamar achter me staan. 'Beloof je niet tegen me te liegen?' Vraagt hij, zacht en rustig. Ik knik langzaam, maar kijk niet op van de afwas. 'Gaat het?' Vraagt hij dan opnieuw. Ik twijfel even maar schud dan langzaam mijn hoofd, terwijl ik opnieuw niet op kijk van de afwas. Er zijn gewoon periodes, dat ik me letterlijk depressief voel. Lamar pakt m'n schouders vast. 'Kom hier.' Zegt hij zacht en ik draai me om. Ik omhels hem, terwijl hij met zijn vinger rondjes draait over mijn rug, wat me rustig maakt. Ik laat hem los en kijk hem aan. Dan druk ik zachtjes mijn lippen op die van hem en sla mijn armen om zijn nek. Mijn lippen begint te tintelen en mijn hartslag versneld zich. Dan laat ik hem los en bloos. Oh god, waarom moet ik dit moment gelijk weer zo ongemakkelijk maken?

Lamar grijnst en drukt nog een kus op m'n haar, waardoor ik nog een keer bloos. 'Niet gelijk zo verlegen hè?' Grijnst hij en gaat op de bank zitten. Ik rol met mijn ogen en grinnik. 'Ik? Verlegen? Nooit!' Lamar grijnst. 'Oh ja, je moet je imago beschermen hè?' Zegt hij en gaat op de bank zitten. 'Welk imago?' Hij pakt een pakje sigaretten en een aansteker uit zijn zak en houdt de sigaret tussen zijn lippen. 'Gewoon, dat je nergens om geeft.' Zegt hij, terwijl hij zijn sigaret aansteekt. 'Ik geef wel ergens om!' Zeg ik beledigd en ga naast hem zitten. 'Zoals?' Zegt hij en blaast de rook uit van zijn sigaret.

Oh, als Thijs die sigaretten geur in huis ruikt... Ik schud die gedachten weg. Hij komt toch nooit me huis meer in!

'Gewoon, Josh en zo?' 'En wie nog meer?' 'Jou bijvoorbeeld.' Zeg ik en geef hem een knipoog, waardoor hij begint te grijnzen, maar even niks zegt. 'Wat ga je eigenlijk doen met Thijs?' Vraagt hij ineens. Mijn gezicht betrekt. Geen goeie timing. 'Weet niet, hij wil dat...-' Ineens bedenk ik me. 'Hoe weet jij van de ruzie met Thijs?' Zeg ik verward. Lamar neemt een trek van zijn sigaret en blaast de rook nonchalant uit. 'Hij heeft me gebeld.' Zegt hij en dooft daarna de korte sigaret in de asbak. 'Je gebeld?' Hij knikt. Hij zei dat je het moeilijk had en of ik bij je langs kon gaan. Ik bijt op mijn onderlip en kijk naar de grond. Geweldig, hij is dus niet uit zichzelf gekomen.

Lamar draait mijn gezicht zachtjes naar hem toe. 'Hé, niet gelijk zo sneu kijken. Ik kon ook niet komen, ook al had hij gebeld. Ik ben gekomen omdat ik bezorgd om je was.' Ik haal diep adem en knik dan. Positief denken...

Lamar drukt zachtjes zijn lippen op de mijne en opnieuw versneld m'n hartslag. Wat doet die jongen met me? Hij drukt korte kussen van mijn lippen naar mijn nek. Hij zuigt zachtjes vlak onder mijn oor. Kippenvel verspreid zich over mijn hele lichaam en een kreun verlaat m'n mond. Ik voel Lamar grijnzen in mijn nek en hij trekt me op zijn schoot, met allebei mijn benen aan de andere kant. Hij onderbreekt onze zoen en kijkt me met zwarte ogen aan. Hij ziet er duisterder uit, zijn ademhaling is iets sneller dan normaal en hij kijkt me grijnzend aan. Ik glimlach verlegen en zoen hem opnieuw. Met mijn handen woel ik door zijn warrige haar.

Ineens lig ik onder hem op de bank. 'Jezus...' Adem ik uit. Hij grijnst, omdat ik schrok. 'Je bent snel.' Grinnik ik en druk weer mijn lippen op die van hem. Opnieuw zuigt hij in mijn nek en ik kantel mijn heupen tegen die van hem aan. Hij zuigt harder en wilt duidelijk meer, maar hij doet niks. Kijk is aan, Lamar Jennes is een echte gentleman.

'Holy fuck.' Ik schiet omhoog, waardoor Lamar op de grond valt. 'Oh my god! Sorry!' Roep ik geschrokken naar Lamar. Ik kijk geschrokken naar Josh, die in de deuropening van de woonkamer staat. 'Euhm ja... Moet ik later terug komen, of...-' 'Nee nee, kom binnen!' Roep ik met een rood gezicht terwijl ik mijn kleding goed trek. Lamar zit ondertussen leunend op zijn ellebogen geïrriteerd Josh aan te kijken. 'Sorry Lamar.' Grinnikt Josh. Lamar gromt geïrriteerd en laat zich weer op de grond vallen.

Drama queen.

'Wat ik je dus wilde vertellen...' Begint Josh en gaat op de bank zitten. 'Vertel.' Zeg ik. 'De Alpha van mijn roedel, heeft twee wachters van The Dark Wolves gedood. Ze waren ons aan bespieden aan de rand van ons dorp.' Vertelt hij. Lamar gaat omhoog zitten. 'Je aan bespieden? Hoe dat zo? Ze kunnen jullie in een keer wegvagen als ze dat willen!' Zegt Lamar. Ik sla op zijn achterhoofd. The Jennet Pack is de pack van Josh en is inderdaad heel klein vergeleken met de rest van het continent.

'Mijn Alpha wilde jullie spreken, voor hulp.' Zegt Josh. 'Tuurlijk helpen we!' Roep ik uit. 'Ho stop! "We?" Met alle respect hoor, maar ik wil eerst weten met wie ik te maken heb!' Zegt Lamar. Ik rol met m'n ogen. 'Je behoort tot de een van de grootste roedels van Amerika en je gaat je druk maken om een onbekende roedel?' Vraag ik verbaasd. 'Inderdaad, mijn roedel behoort tot een van de grootste roedels van Amerika en dat heb ik niet bereikt door in het diepe te springen.' Ik rol opnieuw met mijn ogen. 'En jij gaat dat ook niet doen.' Zegt Lamar. Ik draai me met een ruk naar hem toe. 'Ik denk dat ik dat wel zelf bepaal!' Zeg ik beledigd. Lamar fronst. 'Wat denk je zelf? Dat ik je in oorlog laat met een roedel waarvan je niet eens iets weet. Je gaat hem niet helpen, tot ik dat zeg.' Zegt hij, met nadruk op het laatste stuk. 'Oh god...' Mompelt Josh.

'Wát zeg je?' Vraag ik, ook al is het eerder als een dreigement. 'Jij bepaald niet wat ik doe met mijn leven, op welk moment dan ook!' Wat denkt die man in vredes naam? Lamar kijkt me met zijn dominante, Alpha-blik aan, maar dat maakt me niet uit, ook al komt het toch wat dreigend over.

'Zeg maar tegen je Alpha dat we hem later spreken.' Zegt Lamar, zonder zijn blik van me af te wenden. 'Maar...-' Lamar zijn blik schiet naar Josh toe. 'Ik zei dat je tegen je dat we je Alpha later spreken.' Zegt hij. Josh doet een stap naar achter als teken van onderdanigheid en ik grom luid. 'Ik...-' Lamar springt op en gaat vlak voor me staan. 'Grom nog één keer naar me.' Dreigt Lamar.  'Euhm... Ik moet gaan. Ik zie jullie later, ja...' Mompelt Josh en loopt snel het huis uit. Als ik achter hem aan wilt lopen, houd Lamar me tegen.

'Jij helpt hem niet tot dat ik weet wie de Alpha is, begrepen?' Woedend kijk ik hem aan en duw hem hard bij me vandaan. 'Waag het om me nog een keer te vertellen wat ik moet doen, Lamar.' Zeg ik woedend. Hij is echt gestoord als hij denkt dat ik luister. Uitdagend kijkt hij me aan. 'Schatje, je luistert gewoon naar me als het om dit soort dingen gaat. Ik wil niet dat je wat overkomt.' Zegt hij en wilt zijn lippen op die van mij drukken, maar ik hou m'n hoofd naar achter.

'Je kan vertrekken, Lamar.'