-4-
Kylie p.o.v'Hey lieverd.' Ik kijk mijn moeder aan en glimlach. Haar blauwe ogen kijken me vrolijk aan. 'Hoi mam.' Fluister ik en ze trekt me in een omhelzing. Ineens staat mijn vader naast ons en hij trekt me tegen zich aan terwijl mijn moeder glimlacht. 'We missen je.' Fluistert hij in me haar. Ik knik met tranen in mijn ogen. 'Ik jullie ook. Ik mis jullie zo erg...' Snik ik en zie hoe mijn tranen het shirt van mijn vader nat maakt.
Langzaam veranderd de vlek van mijn tranen in mijn vaders shirt, in een grote bloedvlek. 'Pap?' Piep ik bang en laat hem los. Hij valt neer op de grond terwijl zijn adem blijft hangen in zijn keel. Dan stopt zijn hartslag en loopt er bloed uit zijn mond. 'Papa!' Huil ik. Mijn moeder, ligt met een mes in haar rug op de grond voor me. 'Mama!' Huil ik en kniel naast ze neer.
Biep... Biep... Biep...
Ik schiet omhoog terwijl de tranen over mijn wangen lopen. Ik gooi mijn benen snel over mijn bedrand en verberg mijn gezicht in mijn handen. Weer een nachtmerrie. Ik druk op een knop om mijn wekker uit te zetten. Ik kijk op mijn wekker. Het is zeven uur, tijd om op te staan. Ja, zelfs de Luna moet naar school. Ik heb er zelf voor gekozen, grotendeels omdat ik het belangrijk vind ook contact te houden met de wereld buiten mijn roedel.
~~
Iets later stap ik uit mijn auto en zie mijn beste vriend, Josh, verder op staan. Josh hoort bij The Jennet pack, een kleine pack een paar kilometer bij ons vandaan. Ik glimlach naar hem en loop naar hem toe. 'Hee Josh! Hoe gaa...-' 'Waarom heb je me niet direct gebeld?' Roept hij uit. Ik begin te lachen. Typisch Josh. 'Wat?' 'Je hebt je soulmate gevonden!' Roept hij uit en klapt in zijn handen. 'Oh ja, sorry. Ik kwam pas s'nachts terug.' Zeg ik schuldig en loop met hem het schoolgebouw binnen. 'Dus? Wat mij betreft had je me 5 uur s'nachts gebeld! Het is je mate!' Roept hij uit.
Ik open mijn locker terwijl Josh verder tegen me blijft praten over dat ik hem had moeten bellen, en dat we daarom vrienden zijn, enzovoort enzovoort. Ik kijk op me telefoon om mijn boeken te wisselen als ik ineens een sterke geur ruik. Josh ruikt het ook duidelijk en stopt direct met praten. 'Is dat Lamar?' Vraagt hij. Ik schud verbaasd mijn hoofd. Het is een sterke geur, een geur van een (toekomstige) alpha. Een sterke, dominante alpha. Ik sluit mijn locker en kijk de gang op.
Er loop een gespierde jongen met bijna zwart haar en donker bruine ogen de gang op. Hij loopt met een groep, duidelijk van dezelfde roedel. 'Wie is hij?' Vraag ik verbaasd. Josh haalt zijn schouders op. 'Ik ken hun geur niet. Is het een nieuwe roedel?' Vraagt hij. Ik zie dat mensen op de gang dezelfde reactie hebben en iets stiller worden. De jongens lopen nonchalant verder, de gang uit. Je ziet iedereen verbaasd kijken, als er een nieuwe roedel is, hoor je dat normaal gesproken altijd vrij snel. 'Weet jij echt niks van een nieuwe roedel?' Vraagt Josh. Ik schud mijn hoofd opnieuw. 'Ik heb niks gehoord.' Zeg ik en loop naar mijn eerste les.
~~
De bel gaat en ik pak al m'n boeken en stop ze in mijn tas. Josh loopt naar me toe. 'Ik ben er achter wie die jongen is!' Roept hij opgewonden en klapt in zijn handen. 'Wat dan?' Vraag ik, terwijl we het klaslokaal uitlopen. 'Hij heeft The Red Blood pack en The Grey wolves pack overgenomen. Hij heeft ook al het gebied ertussen ingenomen!' Zegt Josh. Ik kijk hem geschrokken aan. 'Hoe bedoel je, het gebied ertussen ingenomen? Dat is jachtgebied! Het is niemandsland!' Zeg ik, terwijl ik m'n locker leeghaal en alles in mijn tas stop. Josh haalt zijn schouders op. 'De beta van The Jennet Pack, is gaan kijken en ze zijn daar weggejaagd.' Ik frons. 'Ja, hallo. Zo werkt het leven niet. Ik zal er gelijk wat aan doen!' Zeg ik en sluit mijn locker. Met zijn tweeën lopen we naar buiten, richting de auto's.
Verderop zie ik Lamar met zijn armen over elkaar te staan te wachten. Hij merkt op en komt naar me toe gelopen. Verbaasd kijk ik hem aan. 'Wat doe jij hier?' Vraag ik verbaasd. Lamar zijn blik gaat naar Josh. 'Wie is dat?' Zegt hij en knikt naar Josh. Hoe bedoel je jaloers? 'Josh, mijn beste vriend.' Zegt hij. Lamar fronst. 'Je beste vriend?' Vraagt hij, terwijl zijn blik niet van Josh afgaat. Ik moet me best doen om me lach in te houden. 'Wat lach je nou?' Vraagt Lamar verbaasd en fronst. Dan laat ik mijn lach schieten en schiet in de lach. Josh snapt hem dan ook en begint ook te lachen. 'Wát?' Snauwt hij naar Josh, die gelijk stopt met lachen. 'Ik ben homo.' Grinnikt hij. 'Oh...' Zegt Lamar ongemakkelijk. 'Sukkel.' Lach ik. 'Euhm... Ja. Sorry.' Zegt hij en steekt zijn hand uit naar Josh. 'Lamar Jennes.' Zegt hij. 'Josh Arnouds.' Zegt Josh.
Ik zie Josh op zijn mobiel kijken en zijn gezicht betrekt. 'Wat is er?' Vraag ik wantrouwend. 'Er is een probleem. M'n vader zegt dat ik nu terug moet komen.' 'Wat is er dan?' Vraag ik. 'Geen idee, maar het klinkt niet goed. Ik app je vanavond, ja?' Zegt Josh en loopt een stuk naar achter. Ik knik. 'Ik spreek je vanavond.' Josh neemt afscheid en loopt dan richting zijn auto.
'Dus... Waarom ben je hier?' Vraag ik aan Lamar. 'Ik kwam je ophalen.' Zegt Lamar. 'Hoezo?' Vraag ik verbaasd. 'Heb je het niet gehoord van die nieuwe roedel?' Vraagt hij. Ik knik. 'Jawel, daarnet, maar waarom heb je me dan opgehaald?' 'Je moet daar doorheen rijden, ik heb geen zin dat je dadelijk problemen hebt, ik wil het eerst allemaal uitzoeken.' Ik frons. 'Ik kan prima zelf rijden.' Zeg ik. Lamar kijkt me doordringender aan. 'Mijn beta en twintig wachters zijn gaan kijken, ze zijn gewond terug gekomen. Ik breng je thuis.' Zegt hij met nadruk op ik. 'Nee, ik rij zelf. Je gaat maar naast me zitten op de passagier stoel.' Zeg ik eigenwijs en wil richting mijn auto lopen. Lamar loopt achter me aan zonder wat te zeggen. Waarom zal hij zomaar achter me aan gaan, zonder wat te zeggen?
Mijn parkeerplek is leeg. Ik draai me met een ruk om. Lamar staat ineens achter me en slaat zijn hand over mijn mond. 'Sssh... Je auto staat op de grens van je territorium. Je moet je auto deur op slot leren te doen, schat.' Grinnikt hij en haalt zijn hand van mijn mond vandaan. 'Kom.' Zegt hij en seint richting de parkeerplaats. Ik grom geïrriteerd. Ik zie geschrokken een meisje die langs loopt achteruit gaan. Ik kijk achter me, alsof het gegrom daar vandaan kwam. Het meisje loopt geschrokken verder en Lamar slaat zacht op mijn achterhoofd.
'Beheers jezelf een beetje. Hebben je ouders je niet opgevoed of zo?' Zegt hij. Ik voel me lichter worden. 'Kom mee naar de auto.' Zegt hij en trekt me mee.
Lamar p.o.v
We gaan allebei in de auto zitten en ik start de auto. Kylie is stil. Iets te stil. 'Wat is er?' Vraag ik en rij de parkeerplaats af. 'Ik heb geen ouders meer.' Zegt ze zacht. Ik kijk haar aan. 'Oh sorry. Ik wist niet...-' 'Maakt niet uit.' Zegt ze snel en kijkt uit het raam. Goed gedaan, Lamar. Goed gedaan...
'Wanneer... Is het gebeurd?' Vraag ik. 'Als je het niet erg vind om over te praten.' Voeg ik er snel aan toe. 'Twee maanden terug.' Zegt ze, terwijl ze uit het raam blijft kijken. Ik zie dat ze niet probeert te huilen. Ze haalt dieper adem, maar ik zie dan een traan op haar broek kapot vallen. 'Hee, rustig nou...' Zeg ik en stop de auto langs de kant van het hobbelige weggetje waar we op rijden. Ze veegt snel haar ogen droog. 'Je hoeft niet te stoppen. Het gaat wel.' Zegt ze beschaamd. Ik leg me hand op haar knie en kijk haar bezorgd aan. 'Je hoeft je niet te schamen.' Zeg ik. 'Ik schaam me niet.' Zegt ze, maar ze kijkt maar naar haar voeten. 'Kijk me aan.' Zeg ik. Ze bijt op haar onderlip. 'Kan je me thuis brengen?' Vraagt ze zacht. 'Kylie, kijk me aan.' Zeg ik bezorgd. Langzaam kijkt ze me aan. 'Kan je me thuis brengen, alsjeblieft.' Zegt ze zacht. 'Waaro...-' 'Breng me naar huis, Lamar.' Zegt ze en kijkt me aan. Ik wil m'n mond opentrekken om wat te zeggen, maar bedenk me dan. Ze kent me nog niet goed genoeg. Ik knik en start de auto weer, waarna we verder rijden.
_________________________________
Hallo hallo! :)
Hoe is het met jullie?Extra lang hoofdstuk voor vandaag, had zoveel inspiratie! Als jullie nog tips/kritiek/ideeën hebben, laat het dan vooral achter in de comments. Uiteraard kan je ook gewoon een comment achter laten 😁:)
Much love ❤️
Wolflovex
JE LEEST
Hard to get
Lupi mannariKylie Waters, een zestien jarig meisje die net twee maanden haar ouders verloren is. Ze heeft noodgedwongen de roedel van haar ouders overgenomen. Ze voelt zich alleen, ook al geeft ze dit niet toe. Kylie staat voor haar eigen rechten en word niet g...