Hoofdstuk 9

3.6K 229 29
                                    

-9-
Kylie p.o.v

Langzaam open ik mijn ogen. Mijn slaap klopt en ik voel me duizelig. Langzaam probeer ik overeind te komen. Ik kijk om me heen en zie dat ik op een groot, kingsize bed lig, helemaal alleen. Ik gooi me benen over de bedrand en sta direct op. Snel hou ik me aan de  rand van het bed weer vast. Mijn hoofd tolt.

De deur gaat open en ik zie in de eerste instantie niet wie het is. Ik zie alleen maar een lang, gespierd persoon naar me toe komen. Dan herken ik hem weer. De alpha van The Dark Wolves.

'Je kan beter blijven liggen, schat. Dat spul werkt nog wel even.' Zegt hij en gaat voor me staan. Hij wilt me optillen, maar ik hou me hand voor hem. 'Raak me niet aan.' Sis ik en laat me weer op het bed vallen. Geen idee over welk spul hij het heeft. 'Hoe ben ik hier gekomen?' Vraag ik en wrijf in mijn ogen. 'Gaat je niks aan.' Grijnst hij. 'Ik wacht alleen tot Lamar hier binnen stormt.' Zegt de Alpha. 'Lamar?' Vraag ik verward. 'Je mate.' Zegt hij. Jezus, dat is sterk spul.

'Waarom wil je dat Lamar komt?' Kreun ik en ga rechtop zitten. 'Het gaat me er niet om dat hij hier komt. Jouw territorium heb ik al, Lamar's territorium wil ik nog.' Zegt hij. In een klap voel ik me helder. 'Hoe bedoel je? Je hebt mijn territorium helemaal niet!' De Alpha begint te lachen. 'Het is niet zo slim om in dit soort tijden bij je schoonouders te eten, schoonheid.' Zegt hij alleen maar. 'Ben je mijn territorium ingevallen toen ik weg was?' Grom ik. Mijn ogen worden zwart en ik grom luid. 'Heb je mijn roedel wat aangedaan? Ik zweer het je, als ik erachter kom dat je ook maar iemand kwaad hebt gedaan!' Grom ik hard. 'Ik zal me bijna geïntimideerd voelen.' Zegt hij met een neppe glimlach. In een flits heb ik zijn keel vast. De Alpha gromt hard en duwt me met een klap van hem af. Ik vlieg acht meter verder tegen de muur aan.

Ik grom agressief, tot ik zie dat hij bloed rode ogen heeft. De ogen van een vampier... Er komt een onnatuurlijke energie van hem af. Hij heeft geen hartslag. Hij heeft geen ademhaling. Hij heeft geen diepte in zijn ogen. Hybride.

Ik grom agressief en spring direct op. Hybrides zijn eigenlijk vampiers of weerwolven die verkeerd getransformeerd zijn. Het gebeurd soms dat als een bijvoorbeeld een vampier in een weerwolf wil veranderen -of andersom- het fout kan gaan. Soms met de dood als gevolg. Soms word het een weerwolf die alleen op bloed kan leven, soms word het een vampier die kan veranderen in een wolf. Een nadeel van hybrides; ze zijn sterker.

Hij loopt naar me toe en zijn ogen veranderen weer terug naar de bruine kleur, die ze horen te zijn. 'Een kleine tip, schat.' Zegt hij en komt met zijn gezicht dichterbij de mijne, zodat ik tegen de muur sta aangedrukt. 'Maak me niet boos.' Zegt hij en drukt ineens zijn lippen op de mijne. Hard duw ik hem van me vandaan. 'What the fack doe je?' Roep ik boos en kijk hem woedend aan. In een flits staat hij voor me en drukt mijn polsen tegen de muur aan. Mijn hartslag versneld en een angstig gevoel bekruipt me. 'Laat me los.' Zeg ik terwijl ik mijn ademhaling onder controle probeer te krijgen. 'Ben je een beetje angstig, schat? Je hartslag is zo versneld.' Zegt hij met een grijns. 'Laat me los. Nu!' Roep ik boos en probeer me polsen los te trekken, maar hij houdt ze zonder moeite vast. Zijn lippen verdwijnen in mijn nek en ik schud met mijn hoofd. De tranen branden in mijn ogen. 'Stop!' Roep ik. In een flits lig ik op het bed het bed, met hem bovenop me. 'Ga van me af! Alsjeblieft!' Roep ik bang en probeer onder hem vandaan te komen. 'Blijf stil liggen, anders moet ik je vastbinden.' Ik voel hem grijnzen in mijn nek.

Ineens rukt hij me shirt letterlijk kapot en gooit het op de grond. Snel probeer ik onder hem vandaan te komen, maar hij trekt me weer onder hem en drukt nogmaals zijn lippen op die van mij, terwijl hij mijn kleding en zijn eigen kleding uitrekt. Een paar seconde later verlaat een harde gil m'n mond.

Hoe ga ik dit ooit tegen Lamar vertellen?

Hard to getWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu