Hard to get

Hoofdstuk 23

-23-
Lamar p.o.v

'Lamar?' Zachtjes voel ik iemand aan m'n schouder trekken. 'Hmm?' Mompel ik. 'Hoe kom ik hier?' Vraagt Kylie. Ik zucht en open mijn ogen. We liggen gewoon in de slaapkamer. 'Je was in slaap gevallen in het gras, dus ik heb je naar huis getild. De roedel heeft van jouw gesnurk mogen genieten.' Grijns ik slaperig. Kylie rolt met haar ogen en drukt een korte kus op mijn wang. 'Goeiemorgen.' Zegt ze en staat op. Ik kom omhoog en voel direct heel m'n nek steken. Ik ben gewend, dat als ik een wond heb, het direct heelt. Ik kreun en sta op. Kylie is zich aan om kleden en ik trek haar aan haar heupen naar me toe. Ze kijkt me aan via de spiegel. Ik druk een kus op haar schouder en ze glimlacht. Ze glimlacht en ik laat haar los.

'Weet je nog dat ik het gister over dat vertrekken had?' Vraag ik terwijl ik mijn shirt aantrek. Ze knikt. 'Wanneer wil je weggaan? Ik kan aan Thijs en Alex vragen of ze op de boel willen letten.' Zeg ik. Kylie kijkt me even twijfelend aan. 'En wat als er wat gebeurd?' Ik grijns. 'We halen de honderd kilometer per uur, dan zijn we binnen een dag thuis.' Kylie knikt langzaam. 'Is goed. Waar wil je naar toe?' Vraagt ze. 'Gewoon een paar dagen in wolven vorm. We slapen in het bos of we kunnen in het huis aan het meer.' Zeg ik. 'Huis aan het meer?' Vraagt ze. 'Ik heb een huis aan het meer een uur of drie hier vandaan.' Zeg ik. Kylie knikt. 'Is goed.' Ik druk een kus op haar voorhoofd. 'Ik regel alles, over een paar dagen zijn we even ergens anders.'

Mijn mobiel gaat en ik glimlach kort naar Lamar. Ik pak mijn mobiel uit de oplader. Het is Michael. 'Hé Mick! Hoe is het met Chenna?' Na het gebeuren met Menno, heb ik hem niet meer gezien. 'Hey. Ik weet niet wat ik aan haar moet vertellen...' Zegt hij. Ik bijt op mijn onderlip als ik Lamar me verbaasd aan zie kijken. Shit, hij weet natuurlijk van niks.

Lamar is er echt zwaar op tegen. Als een weerwolf uit de roedel iets met een mens heeft, bedoel ik. Ik had het er vaker over gehad met hem. Zijn roedel is zijn familie en hij zal er alles aan doen om zijn familie te beschermen. Een mens hoort daar niet bij. Hij vindt het al niks dat ik op een "normale" middelbare school zit. Hij is bang dat ze ooit van onze roedel zullen weten. We liggen midden in een gigantisch bos, dus we zitten helemaal verborgen, maar voor de zekerheid staan er altijd bewakers aan de grenzen van het territorium.

Hij kijkt me vragend aan en ik maak een vaag gebaar naar hem. 'Waar ben je?' 'Het packhouse, Shivany weet ervan, dat ze mijn mate is en ik heb alles uitgelegd. Shivany maakt het goed, ze was net hier, alleen werd snel moe.' 'Hm, zal ik naar het packhouse toe komen?' Vraag ik. Michael is even stil. 'Ik weet niet. Ik wil eerst even met Lamar praten. Ik was al verbaasd dat hij een mens het territorium op liet komen, laat staan dat ik tegen hem moet zeggen dat ze mijn mate is.' Ik rol met mijn ogen. 'Je bent niks aan hem verschuldigd.' Lamar's blik word steeds verwarder. 'Mate?' Mompelt hij naar me. Ik haal mijn schouders op. Hij vangt dingen op. 'Hij is mijn Alpha, Kylie. Er is de laatste tijd al spanning in de roedel door mij, ik wil geen ruzie met hem.' Lamar gaat naast me staan en ik maak een gebaar dat hij weg moet gaan. 'Ik vertel het je zo.' Zeg ik zacht tegen Lamar.

'Is Lamar daar?' Vraagt Michael. 'Euhm, ja.' Zeg ik. 'Kan je aan hem vragen of hij even kan praten?' Lamar, die het gehoord heeft, knikt. 'Ja is goed. Mag ik mee?' 'Ja is goed. Dan zie ik jullie zo.'

~~

Lamar p.o.v

We lopen het packhouse in. Het packhouse lijkt meer op een soort enorme woonkamer en café. Er is een bar, er zijn veel banken, stoelen en zitzakken en er zijn televisies.

Het is best rustig. Op drie oudere koppels na en twee groepen van ongeveer acht jongens en meiden van tussen de zestien en achttien per groep, is er verder niemand.

'Doe een beetje aardig voor hem, hij voelt zich schuldig.' Zegt Kylie, als we naar hem Michael toe loopt, die met een jongen van rond de zestien zit te praten. Als ze ons opmerken, staat de jongen op, begroet hij ons en loopt naar een andere groep. Michael glimlacht. 'Hee.' Zegt hij. We gaan op de bank naast hem zitten en ik merk dat hij zenuwachtig is.

'Dus, vertel.' Zeg ik. 'Nou, je weet dat Chenna er is toch?' Vraagt Michael. Ik knik. 'Tuurlijk.' 'Ja, Euhm... Ik weet dat je er op tegen bent, maar ze is mijn mate...' Zegt hij, terwijl hij met zijn vingers zenuwachtig op de bankleuning tikt. Ik zucht en haal m'n hand door mijn haar. 'Je weet de regels.' Zucht ik. 'Ja, die weet ik, maar ze is mijn mate! Jij had Kylie toch ook niet laten gaan?' Vraagt Michael. 'Dit is wat anders. Ik ben er al op tegen dat Shivany van ons weet, heel de roedel zich moet aanpassen aan Chenna, omdat ze niet mogen veranderen en nu dit?'

Het is niet dat ik hem zijn mate niet gun, maar ik wil niet de kans lopen dat mijn roedel in gevaar komt. Als Michael het aan haar verteld, schrikt ze sowieso en als ze in paniek raakt, hebben we een probleem. Chenna heeft, als mens zijnde, geen "mate-band" met Michael. Ze zal zich sowieso meer aangetrokken tot hem voelen, maar verder niks.

'Ik weet het en dat spijt me, maar ik kan mijn mate niet laten gaan.' Zegt Michael. 'Ik wil geen mensen op mijn terrein, helemaal niet in dit geval. Je veranderd haar binnen een dag, of ze is weg.' Michael fronst. 'Je zal haar nooit wegsturen als ze van ons weet, dat weet je zelf ook.' Zegt hij. 'Wie zegt dat ik het over wegsturen had?' Zeg ik en kijk hem fel aan. Michael's ogen kleuren zwart. Hij staat op en Kylie staat ook op. 'Michael, hou je rustig...' Zegt ze. Michael gromt agressief naar haar en ontbloot zijn tanden, waarvan zijn hoektanden in de tanden van een wolf veranderd zijn. Ik sta op. 'Ik hou mijn roedel in veiligheid, Michael. En je weet net zo goed als ik, dat er voor mijn geen grens is in het veilig houden van mijn roedel.'

Kylie p.o.v

Michael's ademhaling versneld en zijn ogen worden zwart. 'Michael!' Zeg ik, op een Luna-toon. Zijn gezicht draait naar me toe en ik schud mijn hoofd, als teken dat hij rustig moet worden. Hij haalt diep adem en knippert. Zijn ogen gaan weer terug naar zijn normale blauwe kleur. Ik richt me naar Lamar. 'Dit kan je niet maken, Lamar.' Zeg ik. 'Ik gun Michael zijn mate wel, maar ik heb geen zin in gezeik, dadelijk. Ik ga niet het lot van mijn roedel in de handen leggen van een vijftien-jarige die ik nog niet eens goed gesproken heb.' Sist hij. Natuurlijk begrijp ik Lamar wel, hij wil de roedel beschermen, alleen dat gaat niet op deze manier. 'Geef hem langer! Chenna moet de schrik van haar leven krijgen, als Michael haar ineens zal veranderen.' Zeg ik. Lamar zucht en haalt zijn hand door zijn haar. Hij is even stil en kijkt Michael dan aan. 'Als er iets met de roedel gebeurd door Chenna, dan maak ik haar af, begrepen?' Michael knikt langzaam, waarna Lamar het Packhouse uitloopt.
_______________________
Hi guys!
Sorry dat het zo lang duurde! Ik voel me de laatste paar dagen echt niet lekker, ik heb waarschijnlijk ijzer tekort 😐
In elk geval, ik zal sneller uploaden!

Love you guys,
Wolflovex