Hard to get

Hoofdstuk 2

-2-
Lamar p.o.v

Het voelt of mijn hart even stopt met kloppen, maar mijn ademhaling versneld. Ze kijkt me verward aan, ze is volledig stil. Mijn vrienden hebben het nu ook pas door. 'Is zij...' Zegt Quint zachtjes. Ik knik langzaam. De jongens zijn even stil maar dan klopt Quint op mijn rug. 'Gefeliciteerd man!' Lacht hij. Guus trekt hem hardhandig weg. 'Meekomen jij.' Sist hij en duwt hem richting het bos. Verbaasd kijk ik hoe alle jongens gewoon weglopen. Waarom was Guus zo hardhandig en boos? Hij had toch...-

Ineens zie ik het. Ik ruik haar geur. Een sterke geur. Een geur van het bos, van de dennen. Ik kijk naar haar houding, die dominanter is dan die van een beta of omega. Ze is de Luna van de Moonlight pack. Mijn mate is de feminist. Mijn mate is het zestienjarige meisje waarvoor ik toch niet bang zal hoeven zijn.
Fuck.
Ze scant me en ik verander terug. 'Euhm... Hoi.' Zeg ik. Ze scant opnieuw mijn gezicht en lichaam, ze heeft heel de tijd helemaal niks gezegd. Ik steek het dunne riviertje over en direct gromt ze. Verbaasd ga ik stil staan.

Kylie p.o.v

'Ik heb je nog niet eens één keer ontmoet en je weet niet wat van mij af, en toch heb je een mening over me gehad. Je hebt tegen alle andere roedels gezegd dat ik toch niks kon, dat ze niet bang hoefde te zijn voor een zestienjarige meisje. Jij hoeft om geen enkele reden óóit mijn territorium op te komen.' Zeg ik, terwijl de tranen achter m'n ogen branden. Dit was de roedel waar ik naartoe had gewerkt, en alle roedels voor heb bezet. Ik keek zo op naar alle verhalen over de Alpha van Blood Moon, Lamar dus, tot ik hier aan kwam. Hij heeft me volledig belachelijk gemaakt bij alle andere roedels in de buurt en nou wilt hij zogenaamd dat we maar gelukkig samen elkaars mate ga spelen? Volgens mij heeft hij zijn hoofd gestoten of zo.

'Wat?' Grinnikt hij spottend en loopt dan gewoon door. 'Ik waarschuw je, Lamar.' Zeg ik dreigend. Hij grinnikt nog een keer en zet zijn voeten op de rand van mijn territorium. Hij loopt maar me toe en pakt zachtjes mijn kin vast. 'Relax een beetje, babe. Ik doe je toch niks?' Fronst hij. 'Maar ik jou wel.' Hard pak ik zijn hand beet en draai het om. Een harde krak van zijn botten is het resultaat. 'Fuck...' Mompelt hij en pakt zijn hand vast. Ik heb dus net zijn hand gebroken, maar hij heeft geluk, bij een weerwolf geneest alles snel. Ik geef hem een, niet al te harde, schop en waardoor hij zijn gewicht verliest en in de rivier beland. Hij kijkt me verward aan. Hij heeft blijkbaar nog nooit een meisje gezien, wat voor zichzelf opkwam of zo.

'Ik heb je gewaarschuwd.' Zeg ik en wil wegrennen, maar hij staat gewoon weer naast me. Zijn hand is al genezen blijkbaar. Ik ruik de geur van mijn beta, die duidelijk deze kant op komt gerend.

En ik had gelijk, want binnen een paar seconde bespringt mijn beta, Thijs, hem en drukt hem om de grond. Hij ontbloot zijn tanden naar hem. Lamar gromt agressief en veranderd ook. Hij schopt Thijs hard van hem af en springt nu op hem. Hard bijt hij in zijn schouders. 'Lamar!' Roep ik boos. Ineens komen zes van mijn wachters, ook uit het bos gerend. Ze springen allemaal op Lamar, zodat Thijs eronder uit kan schieten. Thijs loopt naar me toe. 'Kom, laat hun het verder oplossen.' Zegt hij zwak door al het bloedverlies. Ik hoor Lamar piepen en draai me met een ruk om. Elke cel in mijn lichaam schreeuwt dat ik hem niet zo kan laten afmaken, aangezien er ondertussen nog twee bewakers op hem springen.

'Stop! Allemaal van hem af, nu!' Roep ik. Als ze niet direct stoppen grom ik luid. Ze stoppen en kijken me verbaasd aan. Lamar glipt onder ze vandaan. 'Hij is mijn mate.' Zeg ik en slik ongemakkelijk. 'Het... Het spijt me.' Zeg ik maar als ze me allemaal verward aankijken. Thijs kijkt naar Lamar, die direct zijn tanden ontbloot.

'We laten jullie wel even... Euhm... Alleen.' Zegt Thijs en seint naar de wachters, die verward en verbaasd een voor een terug naar de rest van de roedel gaat. Thijs geeft me een waarschuwende blik en ik knik. Oppassen voor die jongen, bedoeld hij dus.

Als hij ook weg is kijkt Lamar me aan. 'Waarom hielp je me? Ze hadden me gewoon af kunnen maken, hoor.' Zegt hij. Ik haal mijn schouders op. 'Omdat m'n wolf dat zei.' Mompel ik. Ik wil helemaal niet tegen hem zeggen dat toen ik hem zo hoorde piepen en zag bloedde, elke cel in mijn lichaam schreeuwde hem te helpen, omdat ik hem niet kwijt wil. Een kleine grijns komt op zijn gezicht. 'Als je maar niet denkt, dat het hierbij allemaal opgelost is!' Waarschuw ik hem. Hij rolt met zijn ogen. 'Best. Kom je nog mee m'n territorium op of wat?' Vraag hij. Ik schud mijn hoofd. 'Dacht het niet.' 'Aw, kom op, babe. Laat je "ik ken geen zwakte"-imago vallen en kom mee!'

Lamar p.o.v

'Ik ga niet mee je territorium op.' Ik rol met mijn ogen. 'Best, ga dan mee jagen of zo.' Zeg ik. Ze twijfelt duidelijk. 'Kom op! Ik ben je mate! Denk je dat ik je ooit wat aan zal doen?' Zeg ik beledigd. Ze zucht. 'Oké, ik ga mee.' Mompelt ze.