Hard to get

Hoofdstuk 21

-21-
Lamar p.o.v

'Verdomme!' Schreeuw ik kwaad. 'Kylie!' Roep ik. Binnen tien seconde staat ze voor me neus, met Michael naast haar.  Bezorgd kijkt ze me aan. 'Waarom ben je veranderd?' Ik grom, niet naar Kylie, maar naar mezelf. 'Menno is weg! Dylan en Mandy hebben hem meegenomen!' Roep ik uit. Geschrokken kijken ze me aan. 'Waarom heb je me niet geroepen?' Roept Kylie uit. 'Jongens, rustig. Vechten jullie het later maar uit. Ik ligt Alex en Thijs is.' Zegt hij en opent zijn telefoon.

'Ik ga alvast.' Zeg ik. Het is tenslotte mijn schuld. 'Ik ga mee. Vergeet niet zijn moeder in te lichten.' Zegt ze tegen Michael. Michael steekt zijn hand op en met zijn tweeën rennen we weg.

Hoe kon ik nou zo stom zijn? Ik wist dat als ik Menno alleen zal laten, ze hem zullen grijpen en wat deed ik? Ik laat hem alleen. Oh god, wat moet ik zijn moeder vertellen als hem wat overkomt. Ik grom opnieuw en probeer zijn geur op te sporen. Ik stop even en begin te ruiken. 'Ik heb hem.' Zeg ik en ren snel richting de geur.

Ik stop en kijk omhoog. Boven me zit Dylan op een dikke tak van een naaldboom. 'Waar is Menno, Dylan?' Roept Kylie wanhopig. Dylan begint te grijnzen en kijkt naar een andere boom. Ik kijk naar de boom en zie Menno of Mandy allebei er niet zitten. 'Menno zit in het topje.' Zegt hij met een vieze grijns. Met grote ogen kijk ik hem aan. Hij is vijf jaar! Vijf! Ik kijk naar de hoge naaldboom van ruim dertig meter hoog. 'Menno?' Roept Kylie naar boven. 'Kylie?' Horen we hem bang huilen. Ik grom agressief naar Dylan. 'Haal hem daar uit!' Roept Kylie, met tranen in haar ogen. Haar ogen zijn pik zwart. 'Dylan, als hij valt hè!' Grom ik agressief.

Ineens wordt ik bij mijn keel gegrepen. Mandy is op me rug gesprongen en probeert me nek om te draaien. Ik grom luid en laat me op mijn rug vallen, zodat Mandy ook valt. Kylie pakt Mandy bij haar keel beet en gooit haar, met al haar kracht, tegen een grote rots aan, Kylie rent achter haar aan. Dylan staat in een flits voor me en bijt met zijn scherpe hoektanden in mijn schouder. Ik piep en probeer hem los te schudden, maar het lukt niet. Ik voel me zwakker worden en mijn zicht neemt langzaam af. Dylan pakt mijn hoofd vast en haalt zijn tanden uit mijn nek. Hij kijkt me met zijn rode ogen aan. 'Slaap zacht.' Zegt hij met een vieze grijns op zijn gezicht.

Precies op dat moment pakt Thijs Dylan bij zijn nek vast en ramt zijn hoofd op de grond. Dylan staat wankel op, om door Alex, die wel in wolven vorm is, hard in zijn nek gebeten te worden. Hij bijt hard door en Dylan's ogen worden groot. Thijs pakt zijn hoofd vast en rukt het van zijn nek. Hij pakt een aansteker uit zijn zak en steekt Dylan in de fik.

Luid gepiep komt van Kylie's kant vandaan. Mandy heeft haar tegen de rots aangegooid en heeft haar keel vast. Met alle kracht die ik heb, ren ik op Mandy af en spring op haar. We rollen over de grond. Ineens pakt ze een mes haar zak. Ze steekt het zakmes in mijn buik. Ik piep luid en ze rent weg, met Michael achter haar aan.

Ik piep hard en Kylie geeft een gil. Ze veranderd terug en trekt met een pijnlijk gezicht snel het mes uit mijn buik. Kylie gaat op haar knieën naast me zitten. Mijn beeld wordt langzaam zwarter en ik probeer me zelf uit alle kracht erbij te houden. 'Fack...' Adem ik uit. 'We halen je hier weg, Lamar.' Zegt Alex. 'Eerst Menno.' Kreun ik van de pijn. 'Maar Lamar...-' 'Eerst Menno!' Zeg ik duidelijker en sluit mijn ogen. 'Lamar, lieverd blijf wakker. Als je flauwvalt heelt je wond niet.' Zegt Kylie en aait over mijn kop. Ik open mijn ogen opnieuw en kijk hoe Michael diep ademhaalt en voor de boom staat. Hij haalt nog één keer diep adem en klimt in een snel tempo naar boven. Opnieuw word mijn zicht vaag en voel ik mezelf duidelijker worden. Kylie trekt haar vest uit en scheurt een stuk uit haar mouw. 'Hier.' Zegt ze en drukt het op de wond. Ik piep en probeer omhoog te komen. 'Ssssh...' Sust ze. Ik sluit mijn ogen opnieuw. 'Lamar, kom op man. Zoals Kylie al zei, als je flauw valt, heelt je wond niet.' Hoor ik iemand zeggen, maar ik weet niet meer de stem te herkennen.Opnieuw open ik mijn oog, maar het valt direct weer dicht. 'Lieverd, ben je misselijk?' Weer een stem. Oh god, hoofdpijn. 'Waarom ligt de Alpha daar?' Hoor ik iemand bang piepen. Is dat Men... Hoe heet hij ook al weer? Men... Menko? Nee!

Uit mezelf verander ik weer terug. Dat is een teken van teveel bloedverlies. Kylie legt mijn hoofd op haar knieën. Ze drukt haar lippen kort op die van mij. 'Breng... Breng die jongen naar huis.' 'Bedoel je Menno?' Vraagt Thijs. Ik knik. 'Menno ja...' Zeg ik. Michael, die er blijkbaar al even stond, tilt Michael op en zet Menno op Alex zijn rug, die direct naar het dorp rent.

'Moeten we hem naar huis brengen of wachten tot hij is geheeld?' Hoor ik Michael vragen. 'Hij is nog steeds levend en wilt graag meedoen in het gesprek.' Zucht ik, met gesloten ogen. Ik hoor de groep grinniken. 'Humor is een goed teken.' Zegt Thijs. Ik glimlach en probeer rechtop te gaan zitten. Ik kijk naar de wond, die nog steeds open is, maar al begint te helen, het bloed nog maar een beetje. 'Ik wil naar huis.' Zeg ik en probeer wankel overeind te komen. 'Hopen dat de ouders van Menno me niet vermoorden.'

__________________________________________
Oh god, twee hoofdstukken op een dag. Dat is een teken van teveel vrije tijd denk ik....
Laten jullie een comment achter me tips, kritiek of gewoon om iets te zeggen?

Much love ❤️