Hard to get

Hoofdstuk 11

-11-
Kylie p.o.v

We staan terug op mijn eigen territorium. Het is één grote chaos! Er liggen takken en bladeren op de grond van de harde wind en bloed van alle gevechten. Je ziet roedel leden, gewond rond lopen of onderzocht door de pack dokter worden. Terwijl iedereen het zo ellendig had, zat ik te genieten van het eten. Oh god. Hoe ga ik dit aan mijn roedel leden uitleggen?

Ik adem diep in en laat dan een lage wolven huil horen, zodat iedereen de aandacht erbij heeft. Ik loop naar een lage rots, zodat ik goed het overzicht heb. Lamar staat naast de rots en wilt luisteren naar wat ik wil zeggen, maar ik ben zenuwachtig. Wat moet ik zeggen?

'Euhm... Ik wil allereerst me excuses aanbieden. Ik ben er niet geweest in de tijd dat het nodig was. Juist nu, op het moment dat we al verwachtte om aangevallen te worden, had ik er moeten zijn.' De roedel begint te praten. Ze overleggen met elkaar. 'Nogmaals: het spijt me. Ik kon... Twee dagen tijdelijk niet aanwezig zijn door... Ja, complicaties.' Je was ontvoerd... Zegt mijn wolf bijdehand.

Ineens zie ik Thijs. Zijn blik is verward en teleurgesteld. Hij draait zich om en loopt weg, als teken dat ik achter hem aan moet komen. 'Jullie horen later nog het verdere verhaal.' Zeg ik dus snel en draaf snel achter Thijs aan, iedereen verbaasd achterlatend.

Thijs en ik staan afgelegen van de rest. Hij draait zich met een ruk om en ik verander in mijn mensen vorm. 'Waar ben jij mee bezig? Waar was je? Waar ben je twee dagen lang geweest?' Vraagt hij, proberend zichzelf in te houden. Moet ik het hem vertellen?

'Ik was bij Lamar's ouders blijven eten toen zijn territorium aangevallen werd.' Antwoord ik. 'En? Dat duurt geen twee dagen, lijkt me.' Ik haal mijn schouders op. 'De rest is jou zaak niet.' Ik ben nog lang niet vergeten wat hij heeft gezegd. Hij begon over een nieuwe Luna en ik voel me nog steeds rot erover. 'Mijn zaak niet?' Roept Thijs uit. 'Ik ben je voogd, Kylie. Ik ben de gene die voor jou moet zorgen! Roept hij uit. 'En ik ben jouw Luna.' Zeg ik bijdehand terug. 'Dat ik het hele punt, Kylie! Ik ben je beta, je voogd en jij bent mijn Luna! Deze hele verhouding werkt niet!' Zegt hij geïrriteerd. Ik haal mijn schouders op en doe net of het me niet interesseert, maar dat doet het wel... 'Kylie, zeg wat! Iets normaals én niet bijdehand! Ik praat al weken niet meer normaal tegen je.' Zegt Thijs, hij lijkt boos te worden. Ik haal opnieuw m'n schouders op. 'Maakt mij niet uit.' Mompel ik en kijk naar de zijkant. 'Ik ben geen klein kind meer.' Thijs ogen worden donkerder. 'Je bent zestien! Zestien! Je bent nog een kind!' Roept hij boos. Boos kijk ik hem aan. 'Je bent een tiener die een roedel leid! Een grote roedel nog wel. Zonder hulp van je ouders of een oudere broer of zus!' Roept hij boos. 'Waag het om weer te beginnen over dat ik niet geschikt ben als Luna!' Schreeuw ik kwaad. Mijn ogen worden zwart en ik hoor mijn wolf grommen. 'Je bent op dit moment niet geschikt als Luna, Kylie! Kijk is om je heen, het is een grote chaos hier! Jij hoort...-' 'Stop! Stop stop stop stop! Waag het om nog één ding te zeggen!' Roep ik woedend, met de tranen in mijn ogen.

Ineens hoor ik een luide grom naast me. Lamar.

Hij veranderd terug en gaat voor me staan, voor Thijs. 'Wàt zei je over haar?' Gromt hij. 'Lamar, laat het...' Zeg ik zacht. Lamar negeert me. 'Ze is zestien, Lamar. Jij bent tweeëntwintig. Jij word al jong genoemd voor een Alpha, wat moet Kylie dan als Luna?' Zegt Thijs. Lamar gromt luid. 'En wie moet jij voorstellen?' 'Thijs, haar voogd. De man die jou belde.' Lamar knikt ongeïnteresseerd en kijkt mij weer aan. 'Kom, we gaan.'

'Ze gaat met mij mee, Lamar.' Zegt Thijs achter hem. Lamar draait zich om. 'Oh god.' Mompel ik zacht. 'Hoezo dat?' Thijs wilt naar me toe lopen, maar Lamar gaat voor me staan. 'Vraag het aan haar, of ze mee wilt.' Thijs ogen worden zwart en hij gromt. 'Lamar...' Piep ik.

Binnen een paar seconde staan er een groep wachters, die het gegrom van Thijs hoorden. Ze grommen luid naar Lamar. 'Laat hem met rust.' Grom ik luid en ontbloot me tanden naar ze. 'Kylie, ik wil je spreken.' Zegt Thijs. Ik kijk naar Lamar. 'Ik kom zo naar je toe, oké?' Vraag ik zacht. Hij ontbloot zijn tanden naar Thijs en drukt dan een kus op mijn haar, waarna hij wegloopt. De wachters lopen ook weg.

'Ik vind het naar om te zeggen, Ky, maar we gaan een andere Alpha of Luna zoeken. Tijdelijk uiteraard.' Mijn ogen worden groot, maakt hij een grapje?' 'Dit is de roedel van mijn ouders!' Roep ik uit, terwijl de tranen direct over mijn wangen lopen. 'Je hebt nog wat te zeggen in de roedel, dat verzeker ik je. Je mag hier ook nog blijven wonen uiteraard, ik wil je alleen nu niet overbelasten. Op je achttiende kan je direct weer Luna worden.' De tranen rollen over mijn wangen, maar ergens valt er een last van mijn schouders af, hoe boos ik ook ben. Ik hoef me niet meer te bewijzen, voor die andere roedels, maar aan de andere kant voelt het of ik gefaald heb als Luna. Het is de nachtmerrie van elke Alpha of Luna, afgezet worden door je roedel. Ik haal diep adem. 'Heb je al een Alpha of Luna gevonden?' Vraag ik en veeg de tranen onder me ogen weg. Thijs schudt zijn hoofd. 'Ik had wel iemand in gedachten, waardoor jij je misschien ook wat fijner voelt.' Zegt Thijs. Ik kijk hem aan. 'Wie?' 'Ik dacht aan Lamar. De roedels gaat toch ooit samengevoegd worden, of jij vertrekt naar zijn territorium.' Legt hij uit. Ik knik. Nog een opluchting. Ik haal diep adem en knik. 'Goed, ik zal het aan hem vragen.'