Hard to get

Hoofdstuk 15

-15-
Kylie p.o.v

We stappen uit de auto en Lamar drukt een kus op mijn lippen. 'We zijn vroeg.' Zeg ik en kijk op mijn telefoon. 'Nog tien minuten.' Lamar knikt. 'Blijf nog even.' Lamar grinnikt en leunt tegen zijn auto aan. 'Hoezo?' Ik haal mijn schouders op. 'Gewoon, omdat ik van je hou.' Glimlach ik en ga voor hem staan. Hij grijnst en ik druk mijn lippen op die van hem.

'Hé hé! Slik elkaar niet in hè?' Hoor ik gelach achter me. Michael en Liam lopen lachend naar ons toe. Ik voel dat Lamar zijn houding direct veranderd. Heel beschermend en een stuk dominanter. Michael en Liam zijn goede vrienden van me. Het zijn broers, en ik ken ze al zolang als ik weet. Michael en ik zaten in groep één. Liam is vijftien, en ongeveer anderhalf jaar jonger dan Michael, die net zeventien is.

Ik lach en keer me naar Lamar. 'Dit zijn Liam en Michael. Ze wonen bij ons in de pack. Michael geeft Lamar een hand. 'Michael. U bent dus onze nieuwe Alpha?' Zegt hij. Ik zie Lamar zich iets ontspannen. 'Ik denk het.' Zegt hij. Typisch Mike. Hij is geweldig als het gaat om ongemakkelijke situaties. Hij weet precies hoe hij zich moet gedragen en is echt zo'n allemansvriend. Liam is ook wel vriendelijk, dat is het niet. Alleen hij is iets meer verlegen. Hij heeft duidelijk niet door hoe alle meiden aan zijn voeten hangen.

'Hoe vind je het tot nu toe?' Vraagt Michael. Lamar haalt zijn schouders op en haalt zijn arm van mijn schouders weg. Eindelijk! Hij beseft dat het geen concurrentie is. 'Nou ik was het wel gewend, ik was natuurlijk al Alpha, alleen nu is het territorium natuurlijk groter. Daarnaast moeten we nog kijken hoe het gaat met beta's en zo. Ik denk erover na om mijn beta gewoon beta te blijven op mijn deel van het territorium en Thijs beta te laten op Kylie's territorium.' Ik grinnik. 'Het is nu jouw territorium.' Lach ik. Lamar slaat zijn arm om mijn schouder en drukt een korte kus op mijn wang. 'Ook van jou.'

Michael duwt ineens Liam naar voren. 'Stel je voor.' Lacht hij. Liam haalt verlegen zijn hand door zijn haar en geeft Lamar een hand. 'Liam.' Zegt hij, iets zachter dan normaal. Michael trekt zijn broer tegen zich aan en gooit zijn haar door de war. 'Watje.' Lacht Michael. Liam kijkt hem geïrriteerd aan. 'Mike!' Waarschuwend kijk ik hem aan. Hij houdt zijn handen in de lucht. 'Sorry mama.' Lamar begint te lachen. 'Joh, laat ze.' Grinnikt Lamar.

De bel gaat en Lamar drukt een korte kus op mijn wang. 'Babe, ik ga. Zal ik je op komen halen?' Ik knik met een glimlach. 'Ja, is goed! Ik zie je
vanmiddag!' Zeg ik en loop met Michael en Liam mee.

Lamar p.o.v

Iets later sta ik weer op het territorium. Mijn eigen territorium om precies te zijn. Alex loopt mijn kantoor in. Zonder te kloppen, zoals gewoonlijk.

'Ik moet je spreken.' Zegt hij en loopt direct binnen. 'Hai.' Zeg ik simpel, terwijl ik me weer richt op het papierwerk. 'Er is een mens op het territorium, een jongen, zeventien jaar.' Ik kijk hem direct aan. 'Heeft hij jullie gezien?' Vraag ik direct. Alex haalt zijn schouders op. 'Zover wij weten niet, maar hij is gebeten door een vampier.' Mijn ogen worden direct zwart. Vampieren horen hier niet in de omgeving, ze horen bij de weerwolven territoriums uit de buurt te blijven. Ik sta op. 'Veranderd hij?' Vraag ik, en loop de deur uit, met Alex achter me aan. 'Geen idee. Hij is nu bij de pack dokter en is in paniek, hij denk dat we hem ontvoeren of zo. Hij lijkt ook steeds weg te vallen.' Verteld Alex me. Snel lopen we naar de pack dokter, die niet al te ver weg woont.

Ik loop snel naar binnen. 'Alex, voordat je mee gaat wil ik dat je de wachters de opdracht geeft te zorgen dat ze die vampiers vinden en doden.' Zeg ik streng. Alex knikt en loopt direct naar buiten. Ik loop het kleine, knusse huis binnen en loop naar een kleine kamer, waar onze pack dokter soms mensen behandeld. De pack dokter is een oude man, genaamd Jeff, en vreemd genoeg voor ons, geen weerwolf. Zijn moeder was een weerwolf, zijn vader een mens, hij heeft de weerwolf-gene niet gekregen.

Ik loop snel de kamer in en zie alleen de pack dokter bij het bed zitten, terwijl hij met een prikkend goedje op zijn wond drukt. 'Alpha, ik wist niet dat u hier ook kwam.' Zegt Jeff en gaat rechtop staan. 'Alpha? Waar hebben jullie het over?' Kreunt de jongen vaag. 'Als hij veranderd, ruk ik hier persoonlijk zijn keel open. Geen vampier die het hier overleeft op mijn territorium.' De jongen's ogen worden groot en hij gaat rechtop zitten. 'Ik moet gaan denk ik... Bedankt eh.' Zegt hij en wilt langs me heen lopen, maar ik zet mijn hand tegen de muur aan, zodat hij er niet langs kan. 'Zolang jou lichaam het gif netjes afbreekt, heb jij niks te vrezen.' Zeg ik. 'Alpha...' Zucht Jeff. Ik rol met mijn ogen en de jongen gaat bang in het bed liggen.

'Wanneer mag ik gaan?' Vraagt hij. Ineens begint hij te hoesten. Jeff geeft hem een zakdoek en houdt het voor zijn mond. De jongen zijn handen en de zakdoek zitten volledig onder het bloed. Jeff kijkt me geschrokken aan. Ik zucht en wil langs Jeff heen lopen, maar hij houdt me tegen. 'Alpha, hij is net zeventien!' Roept Jeff uit. Ik grom luid naar Jeff, terwijl de jongen verder hoest. 'Ga aan de kant.' Zeg ik langzaam. Je ziet dat Jeff twijfelt, maar niks doet.

'Lamar!' Roept iemand achter me. Ik draai me om en zie Kylie in de deuropening zit. 'Wat doe je?' Roept ze uit en loopt snel naar de jongen toe. 'Dylan? Gaat het?' Zegt ze bezorgd en klopt op de jongens rug. Verward kijk ik naar Kylie. 'Ken je hem?' Kylie knikt terwijl ze door klopt. 'Hij zit in mijn geschiedenis klas.' Zegt ze. Ik trek haar aan haar arm terug. 'Hij veranderd, hij is gebeten.' Geschrokken kijkt ze me aan. 'Wat?' 'Hij is gebeten door een vampier, we weten niet wanneer.' De jongen, die blijkbaar Dylan heet, stopt met hoesten en laat zich terug op zijn bed vallen. Ik hoor dat zijn hart langzamer kloppen, tot het helemaal stil is. Dylan stopt met ademen en zijn ogen draaien weg.

Kylie haalt haar hand door haar haar. 'En nu? Hoelang duurt zo'n transformatie?' Zegt ze en kijkt paniekerig naar Dylan. 'Het verschilt. Het kan een paar minuten duren, maar ook een paar uur. Het zal in elk geval geen dagen duren.' Zegt Jeff. Ik wil naar Dylan lopen, maar Kylie gaat voor me staan. Haar ogen kleuren zwart. 'Waag het om één vinger naar hem uit te steken!' Gromt ze. Ik frons en kijk haar aan. 'Ik voel me niet zo snel geïntimideerd, schat. Laat me er nou maar netjes langs.' Zeg ik. Kylie gromt luid en ik zie Jeff in elkaar krimpen. Hij haat ruzie.

'Waag het nog een keer naar me te grommen.' Zeg ik boos. Ze kijkt me direct aan en ik denk na hoe ik haar weg krijg. Als ze mijn mate niet was geweest, had ik haar allang een gooi gegeven. Ze doet een stap naar voren, zodat ze dichter bij me staat. 'Vertel me niet wat ik moet doen. Niemand word hier vermoord.' Zegt ze kalm. Ik grom agressief en mijn ogen kleuren zwart. 'Alpha, Kylie bedoelt...-' Probeert Jeff. 'Hou je mond!' Roep ik naar hem.

Er is nog maar één optie als ze niet wil luisteren. Ik trek haar, iets harder dan bedoelt, aan haar arm naar achter, zodat ze achter me staat. Ik loop naar Dylan en pak zijn nek vast. Ik geef er een harde ruk aan en gooi zijn hoofd op de grond. Kylie geeft een gil. Ik loop naar haar toe.

'Ik ben en blijf je Alpha, of het je nou bevalt of niet.' Sis ik in haar oor, waarna ik de kamer uitloop.