Hard to get

Hoofdstuk 3

-3-

Lamar p.o.v

In wolven vorm staan we aan het randje van het bos, kijkend naar een groep herten. Kylie scant duidelijk de groep. 'We moeten die hebben.' Zegt ze en knikt naar een hert, waarvan een poot gewond is en treurig over de grond gesleept word. 'Tactisch.' Grinnik ik. 'Wat doe jij normaal gesproken dan?' Vraagt ze verbaasd. 'Gewoon, rennen. Welke we als eerste hebben, is de gelukkige. Kylie fronst. 'Wat een tactiek zeg.' Lacht ze. Ik haal m'n schouders op. 'Helaas voor jou, doen we toch echt die tactiek. Ik wil geen gewonden herten als m'n lunch. Is toch geen lol aan als dat beest niet rent.' Grinnik ik. 'Maar je wilt toch eten.' Fronst ze. 'Een beetje lol mag toch ook wel.' Grinnik ik en schiet er direct richting de groep herten.

Kylie p.o.v

Verbaasd kijk ik naar wat hij doet. Hij is snel. Heel snel. Hij rent achter een van de herten achterna. Hard bijt hij in het hert zijn poot, waardoor hij neervalt. Lamar bijt hard in het beest zijn nek. De rest van de herten schieten het bos in, terwijl ze angstige geluiden maken. Lamar sleept het beest naar me toe en legt het voor me neer. 'Kijk is prinses, jou tactiek bedenken duurde even lang als het vangen.' Zegt hij en veranderd terug. 'Wil je niet eten?' Vraag ik verbaasd. Hij schud zijn hoofd. 'Voor jou gevangen.' Zegt hij en geeft me een knipoog terwijl hij brutaal naar me grijnst.

'Denk je niet dat ik zelf kan jagen?' Frons ik. Lamar grinnikt. 'Nou laat ik maar direct eerlijk zijn; vrouwen jagen slechter dan mannen.' Ik frons verontwaardigd. 'Sorry?' 'Eet nou maar gewoon, prinses.' Zegt hij en rolt met zijn ogen. Ik verander terug. 'Laat me alsjeblieft geen spijt krijgen dat ik met je mee ben gegaan.' Zeg ik en kijk hem boos aan. Lamar zucht. 'Best.' Mompelt hij.

~~

'Dus... Wat wil je doen?' Vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. We liggen voor een bevroren meer, er ligt een mist laag over het bevroren water heen en de krekels sjirpen. Ik kijk omhoog en zie de duizenden sterren boven ons. 'Ik weet niet.' Zucht ik en sluit m'n ogen om van het moment te genieten. Lamar leunt over me heen en pakt zachtjes m'n kin beet. Ik open m'n ogen en kijk hem aan. 'Ik weet het wel...' Fluistert hij zachtjes en wilt zijn lippen op die van mij duwen. Ik hou m'n hand ertussen. Hij zucht overdreven hard en laat zich weer terug in de sneeuw vallen. 'Stop nou maar met je clichés, man. Het is niet origineel meer.' Zeg ik en sluit mijn ogen weer.

Sukkel.

'Jezus, volgens mij ben jij nog voor eeuwig maagd als je zo door gaat.' Zucht hij met zijn handen voor zijn ogen. 'Wat?' Vraag ik beledigd. Hij leunt op zijn ellebogen. 'Doe nou niet of je al ontmaagd bent, schat.' Lacht hij. 'Dat zijn jouw zaken niet!' Roep ik met rode wangen en ga rechtop zitten. 'Geen zorgen, ik zal zachtjes doen.' Grijnst hij. 'Je krijgt dadelijk echt een klap van me.' Dreig ik. 'Kijk, daarom ben je nog maagd, je moet een leuke en aantrekkelijke man ook niet bedreigen.' 'Lamar, ik ben zestien!' Roep ik uit. 'So what, babe? Mijn eerste keer was op mijn veertiende verjaardag, nobody gives a shit.' 'Jezus Lamar, ik wil geen details!' Lach ik ongemakkelijk.

In een flits staat hij achter me. 'Doe niet net of je het niet wil.' Fluistert hij in mijn oor. Ik spring op en ga voor hem staan. 'Ik ben geen stuk vlees waar je tegen praat!' Zeg ik boos, met rode wangen. Wat is dit voor gesprek in vredes naam? Hij houdt zijn handen in de lucht. 'Sorry feminist.' Zegt hij, met een brutale grijns. Ik zucht. Dit is dus de jongen waar ik heel me leven mee moet doen.

Fuck my life...

Lamar p.o.v

We staan weer beide op ons eigen territorium. 'Hey, ik zie je later.' Zeg ik en draai me om. 'Wacht! Misschien moeten we... euhm... nummers uitwisselen?' Vraagt ze verlegen. Ik draai me om en glimlach, precies waar ik op had gehoopt. Dit is gewoon mijn extra zekerheid, ze wilt wel contact houden. Zo kut ben ik dus ook weer niet. We wisselen nummers uit en nemen afscheid, waarna ik in het bos verdwijn.