Hard to get

Hoofdstuk 16

-16-
Kylie p.o.v

Harteloos monster dat hij is. Een traan rolt over mijn wang en ik zit in mijn kamer, op mijn bed. De tranen rollen over mijn wangen, omdat ik verdrietig ben, maar ook deels omdat ik me zo machteloos voelde. Als Lamar iets wilt, kan hij het gewoon doen.

Ik hoor steentjes op mijn raam. Verbaasd sta ik op, droog mijn ogen en loop mijn balkon op. In een flits staat Lamar voor mijn neus. 'Hee prinses.' Grijnst hij. Een vieze geur komt mijn neus binnen. De geur van alcohol en wiet. Ik kijk op de klok. Het is half één s'nachts. Ik loop naar binnen en wil de balkon deur voor zijn neus dichtgooien, maar hij houdt de deur tegen en loopt mijn kamer in. 'Ik dacht ik kom even naar mijn schatje toe.' Zegt hij, met zijn dronken kop. Hij loopt naar me toe en drukt me tegen de muur aan. 'Weet je dat je best mooi bent...' Zegt hij serieus, terwijl hij naar m'n gezicht kijkt. Mijn ogen kleuren zwart en ik geef hem een harde klap op zijn wang. 'Facking hell.' Kreunt hij en pakt zijn wang vast. 'Hoe waag je het om me met een vinger aan te raken!' Schreeuw ik naar hem. 'Je hebt een jongen uit mijn klas vermoord!' Schreeuw ik harder en loop naar hem toe. Ik wil hem eigenlijk nog een klap verkopen, maar doe het niet. Zelfbeheersing, Kylie.

'Je stelt je wel erg aan...' Mompelt hij en loopt wankel naar mijn bureau. Lamar begint ineens te hoesten en rent snel naar mijn balkon. Hij hangt over de reling heen en kotst de grote hoeveelheid drank eruit.  'Stik erin, Lamar!' Roep ik naar hem. Ik gooi de balkondeuren dicht en doe ze op slot.

Ik sluit mijn gordijnen en hoop ergens, dat hij van het balkon af valt. Of van een flat gebouw, ook goed. Zuchtend laat ik me op het bed vallen, terwijl Lamar buiten staat te kotsen. Ik kan echt wel een stoel naar zijn hoofd gooien. Zo harteloos en gemeen kan een mens tot niet zijn?

Ik wrijf in mijn ogen en zucht. Ik ben zo moe. Ik kijk op mijn telefoon en zie een onbekend nummer in beeld, een whatsapp bericht. Ik voer mijn wachtwoord in en open het bericht.

Michael
Was wel erg gezellig met Lamar. Hij is beetje dronken en komt nu naar je toe... Veel succes Lie.

Ik zucht en typ wat terug.

K: Daar ben ik achter ja, hij staat kotsend op mijn balkon.
M: Ik ben nu in de buurt. Moet ik naar je toe komen?
Ik glimlach. Michael is er altijd voor me.
K: Ik wil net gaan slapen. Gaan we morgen wat doen?
M: Doen we! Ik zie je morgen. 😘
K: 😘

Ik sta op en kijk voorzichtig langs het gordijn, maar Lamar is er niet meer. Ik loop naar de badkamer en kijk in de spiegel. Ik lijk wel een spook! Mijn mascara is uitgelopen van het huilen en ik heb enorme wallen onder mijn ogen. Ik zucht en kleedt me om. Ik douche morgen ochtend wel.

Lamar p.o.v

Harde muziek komt de discotheek waar we waren. Ik app Michael dat ik er weer ben en loop later naar binnen.

Ik zie Michael aan de bar zitten, met een meisje op zijn schoot. Ik grijns en loop dan bijna tegen de bar aan, maar vind uiteindelijk de barkruk en ga naast hem zitten. 'Ik had niet verwacht dat jij nog terug zal komen?' Vraagt Michael verbaasd. Ik haal mijn schouder op en sein de barman. 'Bacardi cola.' Zeg ik tegen hem en hij komt terug met het drankje. Ik gooi het in één teug achterover en knik naar het meisje. 'Wie ik dat?' Vraag ik. 'Samantha. Net ontmoet.' Grijnst Michael en drukt een korte in haar nek. Ik rol met mijn ogen. Ik draai me weer naar de barman. 'Nog een bacar...-' Alex trekt me terug. Oh ja, Alex was er ook nog. 'Doe nou niet. Dadelijk kan ik je nog naar huis dragen.' Lacht hij. 'Ik kan nog prima lopen. Ben net over m'n nek gegaan, dus het is er allemaal weer uit.' Grijns ik. Alex schud zijn hoofd en kijkt naar de barman. 'Doe maar gewoon colaatje.' Hij knikt en geeft hem een glas cola, waarna hij het aan mij geeft. 'Geen Bacardi meer voor jou. Zullen we maar naar huis gaan?' Ik schud mijn hoofd.

Alex p.o.v

'Zolang ik nog geen leuk meisje heb gevonden niet!' Zegt hij en staat op. Ik rol met mijn ogen als hij richting de dansvloer loopt. Zo dronken is nog nooit iemand geweest volgens mij. Ik zucht en loop achter hem aan. 'Denk nou aan Kylie, lul.' Zeg ik en wil hem meetrekken, maar hij draait zich naar me toe. 'Ze heeft me gewoon een klap heeft verkocht, me weggeduwd en kotsend op haar balkon laten staan, dus als je het niet erg vind, denk ik dat het uit is.' Zegt hij simpel. Ik rol met mijn ogen. 'Kom op, man! Jij bent de gene die het heeft verkloot! Ik heb gehoord wat je tegen haar hebt gezegd en hebt gedaan. Je hebt een zeventien jarige jongen vermoord, Lamar. En of je het nou leuk vind of niet, je bent haar mate, dus jullie zitten aan elkaar vast!' Roep ik uit. 'Ik heb haar niet gemarkeerd, dus ik zit niet aan haar vast.' Grijnst hij nep.

Een blond, hoerig gekleed meisje trekt aan zijn arm en glimlacht verleidelijk. Ze fluistert wat in zijn oor en Lamar grijnst. 'Hee, doei hé!' Zegt hij tegen me. Michael staat naast me en gaat tussen het meisje en Lamar instaan. 'Lopen, ga lekker langs de weg staan, joh.' Zegt hij simpel en Lamar kijkt hem boos aan. 'Wat is jouw probleem?' Gromt hij en zijn ogen worden zwart. 'Lamar, er zijn mensen hier. Hou je controle.' Sis ik in zijn oor. Hij gromt agressief en duwt me hardhandig weg, waardoor ik bijna tegen allemaal mensen aanval.

Er staat direct een uitsmijter naast ons die Lamar vastpakt. Lamar wilt uithalen maar bedenkt zich dan. Hij rukt zich los en loopt naar de voordeur, waarna wij achter hem aan lopen.