- Bella?! To ty?!
Bestia był zdruzgotany. Patrzył na przerażone oczy "swojego" wilka. Nie mógł pojąć co mogło się stać. Miał tylko podejrzenia. Ale przecież.. nie to niemożliwe.
Z jej wilczych oczu płyneły łzy.
- Co się ze mną stało? - biadoliła, goniąc swój ogon.
- Uspokój się! - Ryknął, nie mogąc dłużej wytrzymać jej biegania w koło.
Staleła tyłem do niego. Łzy nadal nie przestawały lecieć. Nie rozumiała co się stało? Czy to jakaś klątwa Besti? Za to, że go nie chce? To taka kara?
Zemsta Bestii? Czy może to dlatego, że mieszka w zamku?
Szysbko odwróciła się w jego stronę.
- To twoja wina! - sykneła ostro.
- Bella... - po raz pierwszy wypowiedział jej imię tak lekko i ciepło.
- Odpowiadaj!!! - rykneła ile sił w płucach.
- Nie wiem. - Usiadł pod ścianą ze zwieszoną głową. To co się stało bardzo nim wstrząsneło. Nie chciał by ją to spotkało.
Była jego własnością, ale patrzene na jej piękno sprawiało mu przyjemność. Sam był potworem. A ona jaśniała urodą.
- Wiesz! - krzyczała histerycznie - Mów inaczej rozszarpie ci gardło!
- Więc wyświadczysz mi tym przysługę. - Mrukną smutno.
Co?! Bella usiadła, z bezsilności zwiesiła głowę. Wszystko jest nie tak. Od samego początku źle się układa, ale nie spodziewała się, że zamieni ją w potwora.
- Tak chciałeś mnie tu zatrzymać, co?
- Nie! - zerwał się - Nigdy bym cię rozmyślnie nie skrzywdził!
Gdy oboje zdali sobie jaki sens mają słowa, zapadła głęboka cisza. Słychać był tylko ich ciche oddechy.
- Nienawidzę cię. To, że musiałam tu być to jedno... ale to, że tak mnie oszpeciłeś... Nie wybaczę ci, jesteś Potworem!
W dwie sekundy zwalił ją z nóg. Nie zamierzał słuchać jej bezsensownego paplania pyskiem. Najgorsze było to, że ona jest teraz tym samym stworzeniem co on. Jest samicą, a on tak długo nie...
- Milcz głupia. - Warknął, przyciskając do podłgi jej drobne ciało, nawet jalo wilk była mała - Teraz nie uciekniesz, bo ludzie cię zabiją. Poza tym... - na jego pysku pojawiło się coś na kształt kwaśnego uśmiechu. - Teraz będziesz moja...
Wiedziała o czym myśli, szamotała się zaciekle, ale nie miała szans wyrwać się spod stalowego uścisku Bestii.
- Zostaw! Jeśli mnie tkniesz, to cię zabiję!
- Hahahaha. - Śmiał się w głos. - Jesteś tu bo tak chcę. I radę ci słuchać moich poleceń! - przejechał ostrym pazurem po jej gardle, delikatnie nacinając skórę. - Jesteś piękna, ale to nie znaczy, że jesteś tu dla ozdoby.
- Nie dotykaj mnie! - warkneła, pokazując kły.
Roześmiał się.
- Ohh...Bello.- zamruczał tuż przy jej uchu, a po jej wilczym ciele rozeszło się ciepłe drżenie. Nie chciała cię do tego przyznać. Czy tomożliwe,że on tak na nią dziala?
Nie!
Jeszcze nikt, tak na nią nie działał!
- Jestem mężczyzną, a my... Jak dobrze wiesz potrzebujemy takiego ślicznego ciałka. - Szeptał - By dawało nam przyjemność.
Patrzyła na niego, a ciało było jak z kamienia. Nie wierzyła w to co właśnie mówił. Nigdy nawet nie pomyślała, że Bestia może mieć takie potrzeby.
- A ty jesteś piękna. Na dodatek jesteś teraz tym, czym ja jestem. - Ohhh! Te przyjemne ciepło w środku doprowadzało ją do szaletwa, nie mogła wytrzymać! - Więc mam zamiar korzystać z tego, że jesteś moja...
Odsunął się szybkim ruchem.
Dlaczego nagle tak mi zimno? Ostatnie spojrzenie na Bestię. Teraz nie jest taki brzydki. Wygląda jakoś inaczej...
Odwróciła się, i szybko wybiegła z zamku. Jej własne myśli ją przerażały. Chyba upadła na głowę z tych schodów, że coś takiego pomyślsła.
Szybko dotarła do ogrodu. Bieganie sprawiał jej nieopisaną radość. Wiatr liżący sierść, te wyostrzone zmysły. Snując się ruszyła nad rzekę.
- Jaka jestem paskudna... - jękneła patrząc w taflę wody. - Teraz już nigdy nie znajdę męża.
Dlaczego Bestia mówił to szystko!?
I jeszcze to dziwne uczucie. To ciepło i drżenie. Był moment, bardzo krótki, że wierzyła w jego słowa i nie miała nic przeciwko nim. Ale to głupoty... Nigdy nie pokocha potwora.
I juz nigdy nie pokocha siebie. Ale.. Czy kiedykolwiek kochała?
Nadszedł kolejny rozdział :)
Jak wrażenia, piszcie proszę :)
Piękny dzień dzisiaj, co? ;) Więc życzę miłego spędzania wakacji :) Pozdrawiam :*
