Recht uit mijn hart (Voltooid)

Loek

,,Wat doen jullie hier?"
,,Jij had toch een afspraakje? Nou, Die is met ons," grijnst Mara.
Ik wil het op vluchten zetten, maar Dave houdt me tegen. ,,Dat dacht ik even niet, Rensje."
,,Je blijft nog even gezellig bij ons," Noud slaat met zijn vuist in mijn buik.
Dave en Mara beginnen mee te doen. Al snel verandert de zaak en krijg ik klappen in mijn gezicht, schoppen in mijn buik, en sta ik vervolgens machteloos. Er loopt hier bijna nooit iemand. Niemand die mij kan helpen. Na een tijdje voel ik de pijn niet eens meer. Ik heb genoeg klappen gehad dat ik geen gevoel meer heb. Was Roos hier maar. Zij kon hulp halen.
Door een groot wonder komt er iemand uit de verte langs.
Diegene rent meteen hiernaartoe.
,,Wegwezen jullie! Wat denken jullie wel niet! Opdonderen!"
Meteen rennen de drie weg.
,,Gaat het een beetje? Ik breng je meteen naar het ziekenhuis," de vriendelijke vrouw tilt me op en neemt mij, samen met haar kleine hond mee in de auto die even verderop geparkeerd staat.
Wanneer ik wakker word lig ik in een bed. De vrouw van het park zit naast me.
,,Hallo, Rens."
Ik kijk verbaasd op. ,,Hoe weet u mijn naam?"
,,Ik ken iedereen uit het dorp. En ik heb veel over je gehoord, en over je zusje, wat erg. Maar goed. Ik ben Loek. Je moeder is al onderweg."
Ik schaam me een beetje. Ik weet niet eens wij zij is en ze weet wel alles over mij. ,,Bedankt, voor alles."
,,Geen dank, Rens."
Later komt mama binnengelopen. ,,Rens, is alles oké?"
,,Ja, dankzij deze vrouw." Ik wijs naar Loek. Ze glimlacht en loopt weg.

De volgende dag word ik wakker in mijn eigen bed. Ik heb nog wel veel pijn, maar het is al beter. Ik mag alleen nog niet naar school, en ik ben er ook nog blij mee ook. Mama heeft gisteren de school gebeld over het incident en vandaag worden de schuldigen geschorst.
Mama loopt binnen. ,,Goede morgen, Rensje. Hier, ik heb wat ontbijt voor je gemaakt. Ik moet alleen wel weg, ik ga solliciteren."
,,Waarvoor dan?" vraag ik enthousiast.
,,Of ik kan werken in de bibliotheek. Ze zoeken nog mensen, dus ik heb een kans."
,,oké, succes! Ik duim voor je."
Mama loopt de deur uit en vervolgens hoor ik de voordeur open en dicht gaan.
Ik wil net een hap uit mijn boterham nemen wanneer ik een deur hoor opengaan. Is mama soms iets vergeten?
Mijn deur gaat langzaam open met een piepend geluid.
Er komt een windgolf. Ik begin bang te worden.
Sommige dingen bewegen.
,,niks komt tussen ons," hoor ik iemand achter me zeggen. Ik schrik en kijk meteen achter me. Niemand te zien.
,,Ik ben hier, Rens," hoor ik links.
,,Wie is daar?!"
,,Ik ben het, Roos."
Dat kan niet. Roos is dood. Zie ik nou spoken?
,,Het is waar. Ik ben hier om je te waarschuwen."
,,Waarvoor?"
,,Doe er iets aan, voor het te laat is."
Ik voel weer een grote windvlaag en alles staat weer zoals het hoort. Ik sta te trillen. Wat moet ik hier nou mee? Was dit echt? Of ben ik gek geworden?