Recht uit mijn hart (Voltooid)

Mara

Woede. Mijn gedachte zit bij woede. Woede om iedereen die me heeft laten vallen of op een andere manier pijngedaan. Ik sta weer voor een huis. Nummer 3 van de lijst die wraak zou voelen. De handvat van het mes is warm, doordat ik het al een lange poos vast heb. Ik kijk onopvallend via het raam naar binnen. Het scheelt dat het donker is, maar nog mag niemand zien wat er zich straks in dit huis gaat afspelen. Ik weet dat mensen het te weten gaan komen, maar ze mogen het niet gelijk weten. Ik wil eerst kunnen doen wat ik moet doen. Alle pijn moet uit mijn lichaam. Verraad, verdriet en woede gaat alleen weg door gerechtigheid. Ik kijk naar het mes. Er is een kant die me tegenhoudt, dat ben ik zelf, maar de kant van Roos is sterker. Roos wilt anderen pijn doen. Ik wil het niet, maar ik moet. Ik loop naar de voordeur. Ik kan aanbellen, maar ik wil dat ze schrikt. Ze moet angst voelen.
Ik loop via een gangpad naar de achterdeur. Ik geef er een ruk aan en de deur gaat open. Nog geen seconde later sta ik in een wit huis. Ik sta in het witte huis, waar je zou denken dat er hele nette en vriendelijke mensen in wonen, maar helaas, zo'n feest kan het leven ook weer niet zijn. In dit huis woont één van de grootste 'bitches' die ik ken. Door haar is mijn vertrouwen kapot. Heel vroeger, in de kleuterklas, kon ik heel goed met haar overweg, maar sinds ze bij 'de bende' hoort, haat ik haar. Ik heb het over Mara, Mara van der Wal. Mijn tweede pestkop. Ik heb Dave bespaard, maar dit zou niet voor Mara gelden. Mara was vroeger zo'n lief meisje. Ze deed nooit wat verkeerd. Iedereen mocht haar, ze was zo'n geweldig persoon. Hoe heeft het zo kunnen veranderen?
Mijn gedachte wordt onderbroken.
,,Rens!" Schreeuwt Mara. Wat doe je in mijn huis?"
,,Geen idee, beetje rondkijken?" lach ik.
Ze kijkt bang naar dat mes. ,,Waarom heb je een mes in je hand?"
,,Geen idee, misschien om een liedje mee te spelen?"
Ik kan voelen dat Mara bang wordt.
,,Weet je Mara, vroeger was je zo'n goed persoon! We speelden altijd samen in de peuterspeelzaal. Jij en ik, wij waren beste vriendjes, voor altijd! En even later, werd je bevriend met Dave en Noud. Door hen ben je een verschrikkelijk persoon geworden, weet je dat?" lach ik weer.
,,Ga mijn huis uit."
,,Ik heb me altijd al afgevraagd, waarom moesten jullie mij altijd hebben? Wat heb ik jou ooit aangedaan? Wat was je reden?"
,,Ga weg Rens, ik meen het."
,,Wat ik nou wel grappig vind, nou sta je machteloos, pappie en mammie zijn weer eens niet thuis, omdat ze je niet willen zien! En waar zijn Noud en Dave? Nergens! Zelfs je eigen vriend is er niet voor je wanneer je hem nodig hebt. Tim, heette hij toch?
,,Donder op!" Schreeuwt ze.
,,Dat zei ik ook, wanneer jij en je 'bende' me in elkaar sloeg, maar ging je toen weg? Nee. Waarom zou ik dan in godsnaam nu op moeten donderen?"
,,Omdat je een freak bent! Een freak!" Mara valt me aan. Als een echte meid begint ze me kattig te slaan en te schoppen. Ik blijf heel stil staan, en laat geen emoties zien, puur om haar te pesten.
Ze stopt, en kijkt me aan.
,,toch niet zo krachtig hè, zonder je bende?"
Ze geeft een flinke trap in m'n ballen. Nogmaals kijkt ze me angstig aan.
,,Dat had je niet moeten doen, schat."
Ik steek haar in haar buik. Een paar seconden later zakt ze naar de grond. Het is vreselijk om te zien, maar door Roos maakt het me vrolijk.
,,Dat krijg je ervan als je mijn leven verpest! Dan doe ik hetzelfde bij jou, schat."
Ik loop naar de gootsteen en spoel het mes af. Weer voel ik me trots als ik me omdraai en kijk hoe Mara pijn lijdt. Ik kijk tevreden, en loop het huis uit, op weg naar nummer 4.