Recht uit mijn hart (Voltooid)

de brief

Na het grote afscheid van Roosje is er veel verandert. Mama en ik hebben een betere band en we hebben vaker visite. Ook heeft mama iemand leren kennen. Ze zit nu steeds op de computer, om met hem te praten. In het weekend komt hij langs.
De wekker gaat af. Meteen sta ik overeind. Ik kijk naar de kast maar heb geen zin om er naartoe te lopen, maar toch doe ik het wel. Ik pak een broek met een t-shirt en sneakers. Ook doe ik gel in mijn haar.
Ik loop naar beneden en ruik iets lekkers. Wat zou het zijn?
,,Goede morgen, Rens," mama zwaait vannuit de keuken. ,,Ik heb pannenkoeken voor je gemaakt. Ga maar lekker eten."
Ik ga aan tafel zitten en kijk ondertussen naar mama. De laatste tijd ben ik echt trots geworden op hoe ze is verandert. Ze neemt verantwoordelijkheid en interesseert zich in mijn gevoel. Ik begin te glimlachen, en eet ondertussen de gemaakte pannenkoeken op.

,,Dag mam, ik ga naar school!" zeg ik na het ontbijt. Ik loop richting de deur en kijk nog een keer achter me.
Mama zwaait naar me. Ze kan niet praten, want haar mond zit vol.
Onderweg zie ik iedereen van mijn school fietsen. Of in een groepje, of alleen. Gelukkig kan ik het tempo erin houden met muziek in.
Ik kom even later aan op school. Het is nog niet zo druk, dus kan ik mijn fiets een goede plek geven.
Terwijl ik mijn fiets op slot zet, komen die vervelende pesters aangelopen.
,,Heei Rensje, wat heb jij dan aan? Ineens hip?" lacht Mara.
,,Dit heb ik normaal ook gewoon aan hoor. Misschien moet jij eens een bril kopen," ik besluit tegen ze in te gaan.
Misschien moet jij eens normaal gaan doen," zegt Dave.
,,Sorry, maar ik ben al normaal. Ik denk toch echt dat jullie eens normaal moeten gaan doen, en mij met rust moeten laten."
Ze willen wat zeggen, maar Dave houdt ze tegen. ,, Kom, laten we gaan. We verdoen onze tijd." en ze lopen weg.
Ik voel me van binnen stralen. Ik heb ze eindelijk eens een poepie laten ruiken. Nu maar hopen dat ze mijn woorden goed opnemen.
De bel gaat. Tijd voor wiskunde.
Ik loop naar binnen.

,,Oké allemaal, waar waren we gebleven?" mevrouw De Zeui slaat haar boek open.
Ze is zo'n amateur. Ze krijgt de klas niet eens stil. Ik kan gewoon doorgaan met flikflooien met Danny, die naast mij zit.
Helaas zitten Dave en Noud achter ons. Die irriteren ons altijd. Maar deze les hebben ze nog niks gedaan. Vreemd.
Iedereen krijgt een blaadje voor zich. Het zijn oefensommen voor de aankomende toets.
,,Hee Rens," sist Danny.
,,Wat?"
,,Kan je me helpen? Ik snap het niet."
,,Dan, je moet de toets ook zelf maken. Dus vraag uitleg aan Van Zeui," ik schrijf door.
Danny zucht. Hij baalt dat ik niet wil helpen. Maar ja, hij moet het toch zelf leren?
Tijdens de oefentoets hoor ik Dave en Noud de hele tijd fluisteren. Dat is nogal verdacht. Ik moet gewoon blij zijn. Ze laten me tot nu toe nog met rust.
Uiteindelijk is het pauze en gaat onze groep van de klas in de aula zitten.
Ik wil mijn eten pakken, maar dan vind ik een brief in mijn tas.
' na school bij het park.  -x'
Ik laat het zien aan Danny, die naast me zit.
,,Nou Rens, volgens heb je een chick te pakken."
Ik lach. ,,Een... Chick? Haha, niemand van de meiden uit onze klas is een chick."
,,Wie zou het kunnen zijn?" Danny denkt na.
,,Misschien Marleen?" Zegt Ruben, die ook bij ons zit.
,,Of Terri."
,,Ik zie het straks vanzelf wel," lach ik.
Na school fiets ik gelijk door naar het park. Wanneer ik aankom, zie ik nog niemand. Nog even wachten dus.
In de verte zie ik iemand lopen. Of twee mensen. Ze zou vast niet alleen durven.
Maar dan schrik ik. Ik zie Dave, Mara en Noud lopen. Oh jeetje.