Recht uit mijn hart (Voltooid)

Alles

Ik blijf maar door de school rennen. Ik kijk in elk lokaal of Lotte daar zit. Overal hoor ik stemmen en de lach van Roos. Wat heb je gedaan, Roos? Dat is de enige vraag die in mijn hoofd rondspookt. Ik denk nergens anders aan. Het voelt alsof de grond onder mijn benen wegzakt. Ik word misselijk, maar geef niet op. Oké Rens, waar heb je Lotte voor het laatst gesproken?  Het congiergehok! Zo snel als ik kan ren ik naar het congiergehok. En inderdaad, hier is Lotte. Ook bevinden zich hier een aantal leraren en zelfs een ambulanceploeg.
,,Wat is er gebeurd?'' vraag ik angstig aan een leraar.
,,Lotte is buiten adem geraakt in het hok. De oorzaak is nog onduidelijk,'' zegt hij.
Ik denk diep na. Dit kan geen toeval zijn. Roos die lacht als een duivel, en vervolgens Lotte die bewusteloos naar de ambulance wordt gebracht.
Ik denk diep na. Wat heeft Lotte gedaan dat de reden is van deze gebeurtenis?  Waarom zei Roos in de les dat ik niet met Lotte alleen moest zijn? Heeft Roos hier soms iets mee te maken? Wat is de overeenkomst tussen Roos en Lotte? En het belangrijkste; wat wilt Roos hiermee bereiken?
In mijn gedachte zie ik Roos meer doen. Het ziet ernaar uit dat ze dingen doet vanuit andermans lichaam. Het lijkt erg gevaarlijk. Ze laat je dingen doen waardoor je diep in de problemen kunt komen. Ik word bang. Ze zoekt steeds maar weer contact op met mij, maar wat als ik niet naar haar luister? Wat kan er dan gebeuren? Meteen denk ik aan Lotte, die zojuist met de brancard wordt meegenomen. Ik probeer er achteraan te rennen, maar de ambulancemedewerkers houden me tegen. ,,Ga maar terug naar de les jongen, het komt wel goed.''
,,Ze woont bij mij meneer,'' zeg ik hoopvol. ,,Laat me alstublieft met u meegaan. Zij is de enige die ik nog heb.''
,,Vooruit, stap maar in, maar luister wel naar wat mijn collega's zeggen.''
Ik moet luisteren. Zoiets heb ik eerder gehoord, alleen dan uit de mond van Roos...

,,Mam, met mij, Lotte ligt in het ziekenhuis, ze heeft een tekort aan zuurstof gehad op school, kom je eraan? Ik ben bang...'' spreek ik in de voicemail. Nog geen seconde later besluit ik het internet te openen. 'Ongeluk met geest in overeenkomst'.  Er valt vrij weinig te vinden, alleen iets van een ongeluk met bewijs dat er een schaduw van een vrouw die op slag dood was opdook, maar voor de rest lijkt het net alsof ik spoken zie. Wat ik me alleen wel afvraag is of dit echt zo is, want ik ben niet iemand die dingen zo verzint. Het is zeker, of het is onzin.
Om mezelf even te kalmeren, besluit ik naar het toilet te gaan om mijn gezicht even nat te maken. Ik loop naar binnen. Er staat een man zijn handen te wassen, en voor de rest is het toilet leeg. ik gooi wat water in mijn gezicht bij de wasbak naast de man. ,,Zware ochtend gehad, jongen?'' vraagt de man.
,,Dat kun je wel zeggen ja, mijn beste vriendin ligt in het ziekenhuis dankzij mij.''
De man kijkt me raar aan. ,,Wat heb je gedaan dan?''
,,Ik heb het niet zelf gedaan, ik denk dat mijn zusje iets heeft gedaan, ook al is ze dood,'' ik begin te lachen. ,,Best gek hè, om zoiets te horen van een 17-jarige. Ik begin gewoon gek te worden, denk ik,'' en ik begin nog harder te lachen.
De man pakt iets uit zijn broekzak. Het is een kaartje met gegevens erop. ,,Bel me als je hulp nodig hebt, ik ben gespecialiseerd in mensen zoals jij.''
,,Mensen zoals ik? Ben ik zo erg?'' lach ik.
,,Nee, ik bedoel mensen die zichzelf schuld verwijten aan iets waar ze niks aan kunnen doen, ik ben een psycholoog,'' de man knipoogt, geeft het kaartje en loopt de deur uit. 
Ik kijk naar het kaartje. Er staat een foto op van de man. Zijn naam is James van den Groot. Op zo'n eerste opzicht lijkt hij me erg vriendelijk. Ik stop het kaartje in mijn zak en kijk in de spiegel. Met tegenzin kijk ik naar mezelf. Ik heb rode ogen met daaronder grote, lange wallen. Ik ben niet zomaar moe, ik ben levensmoe. Het wordt me allemaal te veel. Roos die me maar lastig blijft vallen, Lotte die nu in het ziekenhuis ligt, mama die zich niet goed in haar vel voelt, Joy, die ik alleen maar lastigval met mijn problemen. Alles wordt me teveel. Ik begin te huilen.
Ik denk terug aan de avond waar ik van Eldon een pilletje hen gekregen. Die zou nu wel van pas komen. Omdat ik m goed bij me moest dragen, heb ik het iedere keer in de broek gedaan die ik aan zou trekken. Als het goed is zit het ook hierin. Ik begin in mijn zakken te voelen, en een seconde later heb ik een zakje vastgegrepen met daarin het pilletje. Ik open het zakje en gooi het vervolgens in mijn mond. Ik draai de kraan open en drink er wat water bij. Nou maar hopen dat ik me wat beter ga voelen.
,,Stel je niet zo aan, er zijn veel ergere dingen,'' hoor ik in mijn hoofd. Natuurlijk zie ik nu ineens Roos weer in de spiegel verschijnen.
,,Verdwijn uit mijn leven!'' schreeuw ik, zonder dat het enige nut heeft.
,,Pas als jij gedaan hebt wat ik je vraag,'' zegt Roos rustig.
Ik ben boos, maar als Roos belooft dat ze weggaat nadat ik wat dingen voor haar heb gedaan, dan doe ik dat. Alles om Roos weg te krijgen. ,,Wat moet ik voor je doen?''