Recht uit mijn hart (Voltooid)

Verslaafd

Ik kom thuis met tranen in mijn ogen. Het gaat een zware tijd worden, maar we kunnen het aan. We moeten sterk zijn. Ik hang mijn jas op en kijk rond in het huis. Tuurlijk is mama niet thuis, die is zoals gewoonlijk wel weer in de kroeg te vinden. Het huis ziet er rommelig uit. Mama let niet heel erg op de omgeving van het huis. Ik wil het best zelf doen, maar zelf ben ik te druk en Roos is nog te jong om het hele huis schoon te houden. Ik gooi mijn tas neer en druk de tv aan op een muziekzender. Ik plof neer op de bank en ga uitgebreid liggen. Ik luister aandachtig naar de muziek. Het voelt net alsof het lied mijn stemming bepalen kan. Ik ben verdrietig en boos tegelijk, en waarom? Ik heb geen idee. Mijn gevoel is opluchtend, maar gelijk zwak. Het afscheid is geweest, nu kan ik verder zonder spanning op mijn schouders. Wat is dan het probleem? In dat opzichte ben ik echt een meid met stemmingswisselingen. Ik kan me druk maken om de kleinste dingen. Ik kan me druk maken om een doosje die niet helemaal recht staat, haren die net niet goed in model zitten, of wanneer er iets verkeerd staat. Mijn gedachte wordt onderbroken door snelle harde voetstappen die van de trap afkomen. Roos komt rennend van de trap af en huppelt naar me toe. ,,Is alles oké?" vraagt ze. Ze wist van Lotte.
Ze komt naast me liggen op de bank en knuffelt me. ,,Ja hoor", ik knuffel haar terug. Mijn zusje Roos en ik hebben een hele goede band. Ze is niet gewoon mijn zusje, het is een hele goeie vriendin van me. Doordat onze ouders uit elkaar zijn, is onze band sterk. Ik kan alles bij haar kwijt, en ook al is ze nog maar 8 jaar oud, ze steunt me altijd door dik en dun. Omdat mama zich niet echt verantwoordelijk voelt voor ons, heb ik altijd voor Roos moeten zorgen. Nu moet ik nog steeds voor haar zorgen omdat mama bijna nooit thuis is, en we hebben geen contact meer met papa, want hij heeft ons zonder goede reden links laten liggen en vond zijn eigen leven belangrijker.
Een half uur lang kijken we naar muziekvideo's totdat mama thuis komt. Roos kijkt naar de deur die opengaat. Vervolgens kijkt ze naar mij en ik geef haar een klein klikje. Roos staat op en gaat naar boven. Ik besluit te blijven liggen en de confrontatie aan te gaan. "Weer wat gescoord, mam?" Ze antwoordt niet. Ik stuiter van de bank af en loop naar haar toe. "Roosje was ziek vandaag, ik heb de school gebeld namens jou.''
Mama kijkt me wazig aan. Ze trekt haar jas uit terwijl ze zich steunt tegen de muur.

Mam, je moet echt meer verantwoording nemen hiervoor, wij zijn toch belangrijker dan alcohol?" Nog steeds hoef ik geen antwoord te verwachten.
Ik voel irritatie opkomen. "Mam?" Ik kijk haar recht in de ogen aan.
Ze kijkt me moeilijk aan maar ze blijft stil.

,,Moeilijk he, antwoord geven,'' zucht ik. ,,Ik vraag ook eens een keer wat, valt wel weer te merken wie hier de volwassene is,'' ik loop richting de voordeur, trek eraan, en sluit vervolgens de deur weer. Ik ben klaar met haar.

Een uur later kom ik thuis. Ik loop naar binnen. Terwijl ik mijn jas aan het ophangen ben hoor ik zachtjes gesnik van boven komen. Ik loop naar boven en zie door de open deur van haar kamer Roos huilen.
"Roosje toch, wat is er?" Ik troost haar door haar te knuffelen.
"Waarom kan mama niet gewoon bij ons blijven? Ze is nou weer weg."

Ik zucht. Van binnen ben ik woedend dat ze Roos alleen laat terwijl ze ziek is, maar ik hou mezelf hoog. ,,Ik weet het niet, Roos, maar ik beloof je, dat wij niet uit elkaar gaan. Mama kan doen en laten wat ze wil, maar wij komen er ook, samen,'' Ik knuffel haar.

,,Ik zeg je dit recht uit mijn hart, Ik laat je niet stikken, Roos,'' zeg ik zachtjes, terwijl ik haar hoofd streel.