Recht uit mijn hart (Voltooid)

Dag Roosje

Ik zit in een kamer. De kamer is nogal somber. Alles is wit. Voor me zie ik een spiegel, dat aan de andere kant een raam is, dat ken ik wel van misdaadseries. In zo'n kamer hadden ze altijd dit soort ramen, waar andere agenten doorheen kunnen kijken wanneer er een overhoring is of komt. Mijn gevoel zegt dat er aan de andere kant van de muur al agenten staan, om mij te observeren. Ik zit nog alleen, maar er kan waarschijnlijk ieder moment wel iemand binnenwandelen. Ik kijk naar de stoel waar ik op zit. Het zit hard, maar ook weer fijn. Ik denk terug aan vanavond. Ik ben meegenomen door de politie omdat ik iets heb gedaan dat niet mag. Als men dit een aantal jaar geleden had voorspeld, had ik ze nooit geloofd. In die tijd ben ik zo veranderd. Negatief, maar ook positief. Ik heb geleerd voor mezelf op te komen, terwijl het soms niet eens nodig was. Ik ben mensen leren begrijpen en heb nieuwe contacten gemaakt waar ik echt wat aan heb gehad. Ik hoop dat ik ooit Joy weer ga zien, en dat we, zodra ik weg ben van hier, samen gelukkig kunnen worden. Ook heb ik mijn taken voor Roos volbracht, en kan ze nu eindelijk rusten.
Er komt een man binnen. Hij heeft een map vast en een beker met koffie. Hij gaat tegenover me zitten. ,,Zo, Rens, daar zitten we dan," hij kijkt me bedachtzaam aan.
Ik glimlach. ,,Mooi kantoor, alleen wel een beetje kaal. Mag ik wat op de muur tekenen?" Ik kijk naar zijn stift die hij heeft meegenomen.
De agent kijkt me aan. ,,Ik ben Mike, en ik ga jou een aantal vragen stellen. Vind je dit oké?"
Mike denkt dat ik hier veel moeite mee heb. ,,Hoe oud denk je dat ik ben, Mike?"
Hij denkt na.
,,Nee, ik ben geen dertien jaar, ik ben nog steeds zeventien, en ik ben psychisch gestoord, dus pas maar op met me," lach ik.
Mike kijkt naar het raam.
,,Ik weet dat daar mensen zijn, hoor. Je hoeft niet zo stiekem te doen, daar hou ik niet zo van," zeg ik hem.
,,Oké, goed dat je dat weet. Waarom denk je dat je 'psychisch gestoord' bent?"
,,Omdat het zo is, vind je niet? Ik vind het een beetje raar dat ik het normaal vind 3 mensen neer te steken. Normaal gesproken is dit niet helemaal goed als je zo denkt, dus dat zal mijn reden wel zijn."
Mike knikt. ,,Kun je mij vertellen wie je hebt neergestoken en waarom je dit hebt gedaan?"
,,Alsof je dit nog niet weet," lach ik. ,,Maar ik zou mijn verhaal nog wel een keer vertellen, om jou blij te maken. Roos gaf mij de opdracht om mijn oom neer te steken, omdat hij ons gezin kapot heeft gemaakt. Wil je ook weten hoe hij dat heeft gedaan?"
,,Roos was jouw zusje, toch?"
,,Roos is mijn zusje, meneer de agent," glimlach ik weer. ,,Mijn oom heeft het bed gedeeld met mijn moeder, terwijl mijn ouders toen nog bij elkaar waren. Sinds ze uit elkaar zijn, heb ik mijn vader nooit meer gezien. Kun je het je voorstellen je vader nooit echt gekend te hebben? Dan voel je je toch nutteloos. Je bent niet belangrijk genoeg voor je eigen vader. Kon ik maar contact met hem krijgen, dan had ik hem ook met liefde neergestoken."
,,Hoe heb je je oom neergestoken?" vraagt Mike.
,,Met een mes," zeg ik bijdehand.
,,Op welke manier dan?" Mike probeert het nog eens.
,,Nou, ik weet niet of ik dat mes 45 graden gedraaid had of misschien 90 graden, maar dat kunnen die  verhaal maar verder vertellen?"
Weer knikt Mike.
,,Waar was ik gebleven... oh ja, hierna ging ik naar Dave, maar op de een of andere manier heb ik hem die intense pijn kunnen besparen, want hij, en Noud helaas ook, leven nog. Ik heb Dave een lesje geleerd op een andere manier. Ik heb hem in elkaar geslagen, en hier later mijn excuses voor aangeboden, goed he?" Lach ik. ,,Hierna ging ik naar Mara, en die trut heb ik helemaal de mond afgesnoerd. Ik kan er niet mee leven dat zij nog vrolijk rondloopt op deze planeet. Ze verdient het om in de hel weg te rotten, net als Mark. Ten slotte ben ik naar Noud gegaan, maar deze poging mislukte en nou zit ik hier. Hoe is het met Mark dan? Leeft hij nog, of moet ik hem nog een bezoek brengen?"
Mike schrijft het een en ander op. ,,Hij ligt in kritieke toestand in het ziekenhuis en wordt in kunstmatige coma gehouden om hopelijk langzaam te herstellen." Ik denk terug aan alle momenten van de afgelopen tijd. Lotte is weggegaan, maar ook weer teruggekomen, ik heb het leukste meisje van de hele wereld ontmoet, en ik heb ongeacht alle gekkigheid toch wel heel veel lol gehad met bepaalde mensen. Mijn taak is volbracht, ik kan verder met leven, en Roos kan verder met haar leven in de hemel. Ik zal haar missen, maar ik herinner haar als het lieve kleine vrolijke zusje die me altijd steunde.
,,Je mag met mij meelopen, Rens," Mike staat op en loopt de deur uit. Ik loop achter hem aan met achter mij twee agenten die me vasthouden. Ik loop door een lange witte gang. Aan de zijkanten zie ik mensen staan, en aan het eind van de gang zie ik mama, lotte en een man staan. Dus Lotte maakt het goed, en is weer thuis.
,,Rens, voordat je weggaat, wil ik dat je kennismaakt met Tom, je vader," zegt mama, als ik bij ze sta.
Ik kijk Tom aandachtig aan. ,,klootzak," schreeuw ik in zijn gezicht en geef hem een klap. Meteen pakken de agenten me weer vast en nemen me mee naar de deur. De deur gaat open, en vel licht verschijnt. Ik loop erheen. De deur gaat dicht en ik verdwijn erachter. Dag Roosje, bedankt voor alles.