Recht uit mijn hart (Voltooid)

naar Amerika

Ik weet niet wat ik moet zeggen. Wat moet ik nou doen? Wat kan ik verwachten? En het belangrijkste, is dit alles gevaarlijk?
Ik sta nog steeds met een mond vol tanden als mijn telefoon gaat.
Voorzichtig loop ik naar mijn telefoon en pak op.
,,Met Rens," er klinkt geruis aan de telefoon.
,,Hoi Rens, ik ben Lotte. Er is net iets vreselijks gebeurt..."
,,Wat is er dan?" Ik begin lichtelijk in paniek te raken.
,,We hebben een auto-ongeluk gehad... ik ben oké, maar met mijn ouders gaat het niet goed. Ik weet niet wat ik moet doen. Ik kan nergens heen. Mijn vrienden geven geen antwoord en ik heb hier verder niemand," Ik hoor dat Lotte in paniek is.
,,Lotte, doe rustig! Waar ben je nu?"
,,In het ziekenhuis. Ze zijn net klaar met mijn onderzoek, en ik dacht dat ik jou wel even kon opbellen."
,,Tuurlijk, dat kan altijd. Oké, even denken. Kan je niet naar hier komen?"
,,Ik heb geen geld voor een ticket," ik hoor Lotte snikken.
,,En wat nou als ik naar jou toe kom? Ik heb nu toch vakantie."
,,Dat is wel een goed idee. Dan wacht ik tot die tijd wel thuis en in het ziekenhuis."
,, ik ga even wat regelen met mijn moeder. Ik bel je zo terug," zeg ik en hang op.
Ik ren naar beneden en loop zowat mama omver.
,,Mam, ik moet naar Amerika! Lotte heeft mijn hulp nodig. Mag ik gaan?"
,,In je eentje? Dat dacht ik niet Rens," mama schudt met haar hoofd.
,,Mam, ik ben zeventien! Lotte heeft een ongeluk gehad en ze heeft me nodig! Laat me nou alsjeblieft gaan, dan zal ik laten zien hoe goed ik me kan gedragen. Ik smeek het je!"
Ik zie mama nadenken. ,,En als ik nou met je meega?"
,,Mam, alsjeblieft, dit wil ik zelf doen."
,,Ik laat je niet alleen gaan, we doen dit of samen, of niet."
,,Mam..."

Nog geen uur later pak ik mijn koffer in. Voor het eerst heb ik mama duidelijk gemaakt dat ik geen klein kind meer ben. Sinds ze zo goed voor me zorgt, is het wat overdreven, maar ik heb haar vertelt dat ik het zonder haar makkelijk red. Na minutenlang twijfelen heeft ze toch een besluit genomen. Ik ga naar Amerika!
Terwijl ik mijn laatste spullen in de koffer doe, krijg ik een appje van Lotte. In dat appje staan de adressen van het huis en ziekenhuis van Hollywood waar ik moet zijn. Het vliegticket ligt klaar, ik heb kleding voor zo'n twee weken, spullen voor Lotte en in de bagagetas zit wat eten voor onderweg, en een koptelefoon.
Ook heb ik genoeg geld bij me. Het is best handig om goed te sparen, dan kan je zo een trip naar Amerika maken.
Ik app Lotte. 'Ik ga nu weg van mijn huis. Maak je geen zorgen, morgen ben ik er.'
Meteen komt Lotte online en antwoord 'Mooi, tot morgen,' ik glimlach, en loop naar mama toe, die al bij de auto staat.

,,Doe je voorzichtig?" Mama knuffelt me.
,,Dat beloof ik."
,,Ga nou maar gauw, anders mis je je vlucht nog," ik zie dat mama glimmende ogen heeft.
,,Ach mam, ik ben er zo weer! Niet verdrietig zijn, zo ben je ook even lekker alleen thuis."
We geven elkaar nog een knuffel.
Ik pak mijn koffer uit de auto en zwaai mama uit. De handbagage staat op de koffer. Oké, je moet doen wat je vroeger geleerd hebt. Eerst de koffer wegbrengen bij mijn vliegtuigmaatschappij, dan met de bus naar het vliegveld zelf, en dan wachten.
Stap voor stap doe ik de dingen die nodig zijn om mee te gaan met het vliegtuig.
Er is een uur voorbij en ik sta in een winkel met allemaal snoep. De koffer is al weg, ik ben al langs de douane, en als het goed is zit ik over een uur al in het vliegtuig.
Een kwartier later zit ik in de wachtruimte voor de vliegreis naar Los Angeles, Amerika. Een lange vlucht, maar ik heb het er voor over.
Ook heb ik Lotte een bericht gestuurd met daarbij een foto. 'Bijna op weg naar Hollywood!'
Zonder gedoe kan ik een half uur later al in het vliegtuig. Ik zet mijn mobiel op vliegtuigstand, doe een koptelefoon op en ik merk niks meer van de mensen om me heen, op naar Amerika. Onderweg denk ik na. Zou Lotte dit wel voor mij hebben gedaan? In de tussentijd heb ik niks meer van haar gehoord. Ik denk aan al onze herinneringen van eerder. Dat is iets wat niet weg kan. Ik kijk op het bord. Een vluchttijd van minstens 6 uur. Dat wordt lang wachten...