Recht uit mijn hart (Voltooid)

verdwenen

,,Ga weg!" Schreeuw ik. In mijn droom zie ik Roos, die langzaam mijn leven probeert over te nemen. Ik miste haar, maar nu zie ik een heel andere kant van haar, en ben ik bang geworden voor mijn kleine zusje. Met een zwetend voorhoofd word ik wakker. Ik kijk rond, en ik zie Roos naast de deur staan. Ik wil schreeuwen, maar Lotte ligt nog hier, omdat ze nog niet alleen wilt.
,,Rens, luister nou naar me."
,,Ga weg! Je bent dood, dan moet je me niet lastigvallen!"
,,Je kunt Lotte niet vertrouwen, net als Joy en haar groepje. Pas op, als je niet uitkijkt, kan het uit de hand lopen, " zegt Roos, en nog geen seconde later is haar gedaante weer verdwenen.

,,Rens, Lotte, wordt wakker! Jullie moeten naar school!" Roept mama onder aan de trap.
Met pijn open ik mijn ogen. Na vannacht ben ik met tranen in slaap gevallen. Waarom zijn Lotte en de rest niet te vertrouwen? Lotte is al jaren de beste vriendin die je maar kan wensen en Joy en de rest steunen me nu heel erg. Al die vragen spoken maar rond in mijn hoofd.
Terwijl ik nog steeds zit te piekeren over vannacht zie ik Lotte opstaan.
,,Kom Rens, we moeten naar school."
,,Ik voel me zo slecht, ik heb slecht geslapen," zucht ik.
,,School houdt daar geen rekening mee. Ik heb ook slecht geslapen, omdat ik iemand in zichzelf hoorde praten, maar ja," ze trekt de deken van me af.
Ik word pissig. ,,Ja, ik ben zeker zo'n idioot die in zichzelf gaat praten. Lot, ik verzin zoiets toch niet? Ik wil rustig kunnen slapen, maar Roos begon tegen me te praten. "
,,Het is goed met jou, vanaf vanavond slaap ik in de kamer van Roos. Ik dacht dat het leuk zou worden..."
,,Dat komt omdat je me niet gelooft! Ik ben doodsbang, en jij maakt me gewoon belachelijk!" Schreeuw ik.
Lotte reageert niet.
,,Ik heb één vraag voor je, denk je dat ik gek ben?"
,,Misschien wel," zegt ze, en ze loopt naar beneden.
Ik begin boos te worden. Ik pak mijn kussen van het bed en smijt het van me weg.
Ik trap tegen de kledingkast aan en ook gooi ik een beeldje tegen het raam. Het beeldje breekt en ik stort neer op de grond.
Waarom, Roos? Waarom doe je dit?" Huil ik uit.
Meteen verschijnt Roos.
,,Ik help je Rens. Heb je gehoord hoe Lotte net tegen je praatte? Dat is toch geen goede vriendin..." zucht ze.
,,Ik ken je niet meer, Roos! Verdwijn uit mijn leven!"
,,Pas als ik weet dat jij veilig bent."
Ineens voelt het alsof mijn lichaam er even mee stopt. Ik krijg het heel benauwd, voel me opeens ontzettend duizelig en binnen een paar seconden val ik op de grond.

,,Rens! Je bent wakker!" Mama trekt me voorzichtig overeind. ,,Gaat het?"
,,Het gaat prima, ik moet naar school," ik probeer op te staan, maar mama houdt me tegen.
,,Jij gaat echt niet naar school nu. Ik breng je naar de bank en bel gelijk de huisarts."
,,Mam, laat me!" Schreeuw ik en probeer voorzichtig op te staan.
Mama zegt niks en laat me gaan. Op het moment zit Lotte op school, ik heb echt geen zin om langs haar te zitten. Ik pak mijn telefoon en toets het nummer van Joy in.