Recht uit mijn hart (Voltooid)

congiergehok

Met een zwaar gezicht word ik wakker. Weer een kater. Mijn kleren ruiken naar rook, alcohol en zweet. Mijn ogen voelen geïrriteerd aan en mijn mond is droog van binnen.  Ik wil naar de badkamer lopen, maar nog geen seconde later staat Roos weer voor me.
,,Wat moet je nu weer van me?" zucht ik. Het kan me niet meer schelen.
,,Wat heb je gedaan? Je ziet er verschrikkelijk uit."
,,Misschien komt dat omdat jij steeds verschijnt en mijn leven verpest!" Schreeuw ik.
Roos blijft verstijft staan. Zelf ziet ze er ook niet erg aantrekkelijk uit. Ze heeft wallen van hier tot aan Tokio en ze staat krom. Ook is de jurk die ze altijd aanheeft is hardstikke vies en zitten haar haren alle kanten op. Een lelijke geest is ze dus.
Even later staat mama onder aan de trap te roepen dat Lotte en ik eruit moeten komen om ons klaar te maken voor school. Ik sta op. ,,Nog wat te zeggen? Zo ja, vertel je verhaaltje, zo nee, donder op uit mijn leven."
,,Rens, luister, ik vertrouw Lotte nog steeds niet, Joy komt later wel. Zorg ervoor dat je niet alleen bent met Lotte, anders moet ik actie ondernemen," zegt Roos angstig.
,,Ja tuurlijk, haar zeker opsluiten op de wc of zo. Ben je ineens een cabaretier of zo geworden?" zeg ik, en loop dwars door haar schaduw heen.
Ik loop de trap af en ga aan tafel zitten met mam en Lotte. Natuurlijk staat Roos weer 'heel griezelig' in de hoek van de keuken, mij aan te staren. Normaal zou ik erg bang zijn, maar nu heb ik zoiets van 'laat haar maar lekker haar gang gaan, dan ga ik mijn gangetje lekker'. Alles doet pijn vanbinnen, waarom moet ik me dan druk maken over iemand die toch al dood is? Ze kan me niks maken. Je moet niet bang zijn voor geesten, maar juist voor mensen.
Vol in gedachten eet ik mijn ontbijt op. In mijn ooghoeken zie ik dat Lotte en mama elkaar aankijken.
,,Valt er wat te zien dat jullie elkaar ineens aankijken?" zeg ik.
,,Gaat het wel goed Rens?" zegt mama. ,,Je ziet er niet goed uit."
,,Nou bedankt voor het compliment mam," ik zucht.
,,Rens,  je kwam gisteren dronken thuis van Joy. Misschien moet je niet zo vaak meer naar haar toe gaan," Lotte kijkt me moeilijk aan.
,,Ben je ineens een vaderfiguur geworden? Hoe is het trouwens met pap, mam?"
Mama slaat haar ogen neer.
,,Ik snap jullie echt niet, jullie maken je zo erg zorgen over mijn leven, maar jullie hebben je eigen leven niet eens onder controle! Jij kan niet eens een relatie behouden vanwege je mankementen," ik kijk mama aan. ,,En jij woont hier omdat je ouders je niet meer wilde!"
,,Ze hebben een ongeluk..."
ik onderbreek Lotte.
,,Ja, ik ken het verhaal nog hoor! Zo dom ben ik dan ook weer niet! Jullie hebben een ongeluk gehad, je ouders stierven, bla bla bla. Ze hadden beter opgelet als ze van je hielden!"
,,Zo is het wel genoeg Rens!" Schreeuwt mama. ,,Loop jij maar naar school, ik breng alleen Lotte weg."
,,Dan had je me wel wat eerder mogen roepen, anders kom ik nog te laat," lach ik.

Eenmaal op school zie ik Lotte staan bij de kluisjes.  Onderweg naar school heb ik nagedacht over wat ik zei, en ik ben te ver gegaan. Ik had mezelf niet onder controle, net als laatst bij Joy. Ik heb Lotte en mama gekwetst en dat moet ik goedmaken. Ik meende niet wat ik zei, het kwam gewoon uit me. Ik besluit naar Lotte te gaan.
,,Hoi Lot," ik kijk haar aan.
Lotte kijkt me met een vuile blik aan. Haar ogen zijn rood, waarschijnlijk van het huilen.
,,Lot, kom eens mee. Het is te druk hier," ik pak haar bij haar arm en trek haar voorzichtig mee naar het congiergehok.
,,Wat nou?!"
,,Het spijt me over wat ik net aan tafel zei, ik meende het niet, ik had mezelf niet in bedwang."
,,Je meende het wel, anders zeg je het niet..."
,,Ik zweer het je, ik zei dit niet zelf. Het kwam gewoon uit me. Vergeef me alsjeblieft, ik kan dit er niet bij hebben."
,,We zien wel, ga nu maar, ik moet eerst mijn make-up bijwerken."
Ik loop uit het hok en kijk door het kleine raampje naar Lotte, en ik glimlach.
Nog geen vijf minuten later zit ik in de les.
,,Nou jongens en meisjes, pak allemaal jullie boek op bladzijde 115, dan leg ik jullie dit thema uit, want dit thema is erg lastig," zegt de lerares.
Ze begint met praten. Ik zit met mijn gedachte bij Lotte. Zou ze zich beter voelen?
,,Rens?"
,,Huh, wat?" zeg ik, wanneer de lerares mijn naam noemt.
,,Weet jij het antwoord?"
,,Wat was de vraag?"
,,hoeveel chromosomen heeft een cel?"
,,Euhm, ik dacht 46, en dan 23 paar groepen."
,,Correct. Oké, nu gaan we verder met..." ik sla mijn ogen neer, en even later kijk ik weer naar de lerares, maar dan zie ik Roos weer staan, in de hoek van het lokaal. Dit keer is ze aan het lachen, op een gemene manier en zegt ze even later ; ,,Ik zei toch dat je niet alleen met haar moest zijn..."
Ik schrik en ren gelijk het lokaal uit. ,,Lotte!" roep ik. ,,Lotte!"
Ik word bang. Wat heeft Roos gedaan?