Recht uit mijn hart (Voltooid)

waarheid

Na een goed gesprek met Loek loop ik met een glimlach naar huis. Ik bedenk me net dat mijn fiets nog bij Dave staat. Ik zou hem graag op willen halen, maar ik kan Dave nu niet onder ogen zien, of zou ik het juist wel moeten doen?
ik besluit toch maar even langs het huis van Dave te gaan.
Eenmaal aangekomen zie ik Dave met een zak ijs tegen zijn hoofd voor de tv zitten. Ik bel aan en ik zie hem verstijfd opkijken.
,,Doe nou open!" Roep ik.
Even twijfelt hij, maar hij besluit toch voor me open te doen. ,,Wat moet je nou weer?"
,,Ik weet dat het niet goed te praten valt, maar ik wil me verontschuldigen. Ik liet me volledig gaan," zeg ik, terwijl ik hem hoopvol aankijk.
,,Je weet dat dit niet helpt hè..." zucht Dave.
,,Ik was onder invloed, oké."
,,Jij?" Dave begint te lachen. ,,Sinds wanneer drink jij dan weer?"
,,Dat bedoel ik niet! Roos... ze heeft me in haar macht."
Eerst lacht Dave, maar zodra hij ziet dat ik serieus ben, verandert zijn blik. ,,Hoe bedoel je 'Roos heeft me in haar macht'?"
,,Hoe ik het zeg. Sinds haar dood..." ik zak neer op de grond. ,,Ze volgt me met alles, als ik iets verkeerd doe merk ik het."
Dave weet niet wat hij moet zeggen.
,,Je lult. Dit kan alleen in films," Dave begint te lachen.
,,Het is zo, je hoeft me niet te geloven, want we zijn geen vrienden, maar ik vind dat je de waarheid mag weten," ik sta op, loop richting mijn fiets die ik eerder op de grond heb gesmeten en pak hem op.
,,Weet dat Roos achter je aanzit man," zeg ik, en ik fiets weg.

Met veel lawaai van de krakende deur kom ik binnen. Ik zie mama, die gestrest aan de telefoon staat te bellen.
Ik leg zachtjes mijn tas neer en wacht tot ze klaar is met bellen. ,,Oom Mark ligt in het ziekenhuis, Rens," zegt ze nadat ze heeft opgehangen.
,,Ik weet het," ik raap mijn tas van de grond en haal het mes eruit. ,,Ik ben verantwoordelijk."
Mama kijkt me met een verwarde blik aan. ,,Hoezo ben jij verantwoordelijk?"
,,Ik vond dat hij een lesje moest leren voor het stelen van papa's vrouw en het verraden van zijn eigen broer."
Nog steeds kijkt mama me met die 'ene' blik aan. ,,Rens, wat bedoel je?"
,,Jij bent vreemdgegaan met Mark, terwijl je getrouwd was met papa! Jullie hebben ervoor gezorgd dat ik papa nooit heb kunnen zien! Dat bedoel ik!"
,,Dus daarom doe je zo raar. Maar hoe weet jij dit?"
,,Ik weet het van Roos, mama. Van Roos."
,,Roos kon dit niet weten. We hebben haar nooit iets verteld," mama begint bang te worden.
,,Roos weet dit omdat ze ons dagelijks volgt! Waarom gelooft niemand me?"
,,Omdat het niet kan Rens! Roos is dood, dit soort dingen zie je alleen in films! Wordt wakker! We zijn in de echte wereld!"
Ik begin boos te worden. Ik wil mama pijn doen, ik wil bloed uit haar zien komen, maar ik kan het niet.
,,Waarom wil je niet gewoon naar me luisteren, mama? Het doet pijn. Het doet pijn dat niemand me gelooft. Ik heb pijn, ik ga kapot van binnen en jullie denken alleen maar aan jezelf!"
Met het mes in mijn hand ren ik naar boven en pak een pen en een vel papier.
,,Rens!" Wordt er nog onder aan de trap geschreeuwt, maar ik hoor het niet meer. Ik maak het raam van de kamer open, en spring uit het raam. Ik val, met een knal val ik op de grond, maar ik voel geen pijn. Ik hou het vel papier op de grond en begin met schrijven.
Ik schrijf niet over mijn gevoel, ik schrijf een lijst. Een lijst met mensen waardoor mijn leven totaal op zijn kop staat.
Ik kijk naar het mes dat ik vast heb. In het mes zie ik Roos, die me verteld wat ik moet doen.
,,Alles voor jou Roos, recht uit mijn hart."