Stuck In Reality

Bölüm 35 : Ölü Gelin

[ Minah ]

Yaklaşık iki saattir karşımdaki duvara yönelttiğim boş bakışlarımı birden önümde elinde kahveyle beliren Jongin'e yönelttim.

" Al iç. "

" İstemiyorum. "

Jongin derin bir nefes alarak yanıma oturdu.

" Neredeyse yirmi dört saattir ayaktasın Minah. Madem uyumayacaksın en azından uyanık kalabilmek için enerji al. Zombilere döndün resmen. " Söylediklerinin beni ikna edemeyeceğini o da benim kadar iyi biliyordu. " Bir şey demeyecek misin? "

Jongin'in benden aldığı tek yanıt ise koca bir sessizlik oldu.

Hiç bir şey istemiyordum. Yemek,içmek,uyumak...

Kalbim içeride,Chanyeol'le ameliyathanedeyken hiç bir şey yapma hakkını göremiyordum kendimde. Sonuçta bütün bunların hepsi benim yüzümden olmuştu. Hem de hepsi.

Kendimden de, bana bütün bunları yeniden yaşatan hayatımdan da nefret ediyordum. Ağzımda buruk bir tat bütün bunların bir rüya olmasını dileyip duruyordum içimden. Tıpkı altı yıl önce olduğu gibi...

FLASHBACK

" Minah...Gitmemiz lazım. ACİL! " Stephan bir anda kolumdan tutup beni evin dışına doğru sürüklemeye başladı.

" Stephan neler oluyor? Bıraksana kolumu! "

Evin dışında kolumu nihayet elinden kurtardığımda Stephan'ın içeride farketmediğim gözyaşlarını görmüştüm. Ve tabi tam karşımızdaki arabanın içinde ağlayan Aria ve Lily'i de...

" Stephan...N-Neler oluyor Tanrı aşkına? "

" Minah..." Derin bir nefes aldı.

" Stephan? "

" Minah...Ja-Jason kaza yapmış. "

FLASHBACK SONU

Hastaneye giden yol boyunca ağladığımı hatırlıyordum. Ve tabi o günü takip eden bir ay boyunca da...

Jason yaklaşık iki hafta boyunca komada kalmıştı. Hastanede yatıp kalktığım koskoca iki hafta...

Hep beraber yakında ayağa kalkacak umuduyla bakıyorduk; fakat ambulans olay yerine geç geldiği için bu çok düşük bir olasılıktı. Kaçınılmaz olan son geldiğinde ise...

O karanlık zamanlara ait her şeyi unutmaya çalışmakta çok zorlanmıştım. Ve şimdi ise hepsi yeniden teker teker günyüzüne çıkıyordu. Tek korkum ise Chanyeol'u kaybetmekti.

Tam da "Her şey yoluna girdi. Bundan sonra hiç bir şey bizi ayıramaz." diye düşünürken benim yüzümden her şey tepetaklak olmuştu. Chanyeol'a herhangi bir şey olursa kendimi affetmeyi asla ama asla düşünmüyordum...

" Minah! Minah! Chanyeol'ün doktoru çıktı. " Görünüşe göre hala yanımda oturan Jongin,beni sarstı.

Sarsmanın etkisiyle yerimden fırlayıp doktora doğru koştum. Ancak boğazım düğüm düğüm olduğu için kelimeler ağzımdan bir türlü çıkmadı.

" Doktor bey Chanyeol nasıl? " Benim yerime birileri sordu.

" Hasta ciddi bir trafik kazası geçirmiş. Kanaması çok fazlaydı. Hemen ameliyata aldık. "

" ŞU AN NASIL BE ADAM ONU SÖYLE SEN BİZE? " Koluma ne ara girdiğini hatırlamadığım Baekhyun oppa bağırdı.

" Sakin olun. Sakin olun. Zorlu bir ameliyat oldu ama hastayı kurtardık. Şu an bilinci kapalı ve bir süre yoğun bakımda tutucağız. Korkucak bir şey yok. "