Benim biricik, tatlış, minnoş okuyucularım. Öncelikle sizden neredeyse 1 yıldır yanımda olduğunuz, her seferinde desteklerinizle beni ayakta tuttuğunuz için çok teşekkür ederim...
Aslında ilk yazmaya başladığım zamanlar sadece eğlence amaçlı olarak yazıyordum ve açıkçası arkadaşlarım dışında kimsenin okumayacağını düşünüyordum. Ama siz, beni bu hikâyeye de , buradaki tüm karakterlere de bağladınız. Nedense artık 'onlar için yazmam gerek' 'onların beğeneceği güzel şeyler yazmam gerek' diye düşünmeye başladım. Ve elimden geldiğince bazen çok uzun saatler olarak çalıştım.
Ama şimdi düşünce, hepsi için kendimi kutluyorum. Hatta eksikler olduğunu bile düşünüyorum. Buraya kadar sıkılmadan okuduysanız, ne anlatmaya çalışıyor bu kız diye sormuşsunuzdur kendinize.
Biliyorum 2. Kitap dedim, hepinizi umutlandırdım ama gerçekten bu hikâyeye daha fazla devam edemiyorum. Siz beni bırakmasanız da ben bırakıyorum ne yazık ki...
Son bir kesin finali bu kitap üzerinden yayınlayıp Bay Şebek hikayesini tamamen bitireceğim. Bu zamana kadar yaptığınız her şey için, yazdığınız o güzel mesajlar için size minnettarım. Umarım bu kitabı beğenmişsinizdir. Unutmayın; sizi seviyorum.
Başka kitaplarda görüşmek üzere...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bay Şebek (Tamamlandı)
ChickLitİnsanlar n'apıyodu? Oksijen al, karbondioksit ver. Oksijen O; Karbondioksit CO2. Kafam hâlâ yerinde mi diye kontrol ederken kolum sert bi şeye çarptı. Gözlerimi araladım ve bu sert şeyin ne olduğunu algılamaya çalıştım. Bu... Cidden...Mükemmeldi...