Without The Love •» diall + zaylena {tamamlandı}

46

Millet Thinking Out LoUd dinleyerek okuyun

Neden sürekli bayılıyordum? Yani neden böyle dizilerden alınmış gibi olan klişe olaylar benim başıma geliyordu. Belki de sürekli psikolojim bozuk olduğu içindi. Kalp atışlarını duyuyordum. Bana ait değildi. Yumuşak bir yerde yatıyordum. Tanrım bana sakinleştirici mi yapmışlardı? Gözlerimi araladım. Dar bir yerdeydim. Görüntü tamamen netleştiğinde Niall ı gördüm. Onun yanında yatıyordum. Uyuyordu. Sel görüş alanıma girdi.

"Hey! Aşık kız! İyi misin?"diye sordu sırıtarak. Başımı salladım.
"Beni buraya yatırdığınız için teşekkür ederim"diye mırıldandım.

"Sorun değil. Cumartesideyiz. Bu gün çıkabileceğinizi söylediler. Ben sizi yalnız bırakayım"dedi Sel. Ve gülümsedikten sonra kapıdan çıktı. Herhalde başka nereden çıkacak?! Niall a sarıldım. Ondan ayrı kalmayacaktım. Arkadaş kalmakla saçma sapan bir karar vermiştik. İkimizde becerimeyeceğimizi biliyorduk. Salakça bir düşünceydi. Ağlıyordum. Yine. Her zamanki gibi! Ve beni duymadığını bilsemde Niall ile konuşmaya başladım. İçimi bir şekilde dökmeliydim.

"Beni bırakıp gitmeni istemiyorum Niall. Bunu sakın yapma. Bu bencillik. Bunu sakın yapma. Hep kollarında kalmak istiyorum. Arkadaş kalmak istemiyorum. Bu çok aptalca. Salakça bir fikir. Buna dayanamam. Sensiz yaşamaktan daha kötü bir şey varsa o da seninle arkadaşça yaşamaktır. Kaldıramam."dedim hıçkırıklarla. Göğsü göz yaşlarımdan o kadar çok ıslanmıştı ki mavi bulizinin o kısmı koyu maviye dönmüştü. Niall ın kolunu sırtımda hissetmem ile irkildim. Beni kendine bastırdı.

"Bende kaldıramam."diye fısıldadı. Başımı kaldırıp mavi gözlerine baktım. Onlara saatlerce dalıp gitmek istiyordum. Hep böyle kalmak. Elimi tuttu. Ve kendini zorla biraz kaldırarak saçlarımın arasına bir öpücük kondurdu. "Beni sakın bırakma"dedim ağlamaya devam ederken.

"Zorlasan bile bırakmam. Seni asla bırakamam. Ne olursa olsun. Çünkü sana aşığım Demi. Hala. Hala senin hiç sevmediğin, gülümsediğinde ortaya çıkan gamzelerine aşığım. Hala çillerine aşığım. Güldüğünde gözlerinin kenarlarının kırışmasından nefret ediyorsun. Bacaklarından, kalçalarından. Ama ben onları hep seveceğim. Kendini hiç bir zaman benim seni sevdiğimin yarısı kadar bile sevmedin. Sevemeyeceksin. Kendine dikkat etmeyeceksin. Ama ben senin için her zaman burada olacağım. Her zaman. Seni asla bırakmayacağım"diye duygusal bir konuşma yaptı. Zaten yeterince kötü hissediyorum! Şimdi ağlamam şiddetlenmişti. Başımı göğsüne bastırdım. Tişörtünü sıkıca tuttum.

"İlk tanıştığımız gün bana ne dediğini hatırlıyor musun? Bana hiç aşık olmadığını söylemiştin. Evde. Benim evimde portakal suyu içerlen. O gün evimse seni sadece yanımda olman için çağırmıştım. Seni tanımak için."

"Vay be!"dedi Niall. "Çok şey hatırlıyormuşsun. Ben net bir şekilde beni öptüğünü hatırlıyorum. Panik atak için olsa da hoşuma gitmişti. Her gün panik atak geçiririm, eğer beni kurtaracak kişi sensen.". Başımı ıslanmış tişörtünden kaldırıp yüzüne baktım. Elimi ıslak olmasına rağmen yanağına koydum.

"Seni öpmem için panik atak geçirmene gerek yok"dedim kısık sesle. Niall tek kaşını kaldırdı. "Bu bir teklif miydi?"d. Gözlerimi devirdim. Toparlanmışa benziyordu. Ve ya iyi rol yapıyordu. Onun için çok endişelenmiştim. Yanağına yumuşak bir öpücük kondurdum.

"Gitmemiz gerek"dedim ayağa kalkarken.

                   ***

Arabada gelirken Zayn ve Niall birbirlerinden özür dilemişlerdi. Araları düzelmişti. Sel bizi Niall ın evine bıraktı. Daha doğrusu bizi bıraktı. Zayn onu eve taşımama yardım ediyordu. Sel ise arabanın içindeydi. Kapıyı çaldık. Bayan HorAn çok endişelenmiş olmalıydı. Ona kimse haber vermemişti. Kapı beklediğimizden kısa sürede açıldı. Ve Bayan Horan, Niall ı hızla çekip ona sarıldı.

"Tanrım neredeydin sen?! Ne oldu?!"diye sordu sinirli ses tonuyla. Geride durmuş olanları izliyordum. Zayn açıklama yaptı.
"Bayan Horan Niall, Demi nin evine barışmaya gelmişti. Bahçede ayağı takıldı ve düştüğünde başı fıskiyeye geldi. Acil bir şey yok. Sadece dikiş"

"Bana haber vermeliydiniz Zayn!"dedi Bayan Horan yüksek sesle. Niall a birkez daha sarıldı. Ve beni fark etti. Yanıma yaklaştı. Gülümsemek için çok çaba gösteriyordum.

"Demetria. Ş-şimdi siz....barıştınız mı?"diye sordu gözlerini kocaman açarak. Başımı sAlladım. "Tavsiyelerinizi dinledim Bayan Horan". Bayan Horan kocaman gülümsedi. Ve ellerini birbirine vurdu.

"Tamam o zaman akşam yemeğe kalıyorsunuz"

"Şey çok isterdim ama bu akşam ailem ile planlarım var"dedi Zayn. Bayan Horan ın ısrarları işe yaramamıştı. Zayn Sel ile arabaya binip uzaklaştı. Ama ben kalıyordum. Hatta sabaha kadar Niall ile duracaktım. Şu an ondan ayrılamazdım. On dakikalık sohbetimizin ardından bayan Horan iş için çıktı. Herşey normale dönmüştü. Bayan Horan ı Niall ın iyi olduğuna ikna etmeyi başarabilmiştik. Niall ı koltuğa oturttum. Acıkmıştık.

"Tamam ben yemek hazırlayım. Ne istersin?"diye sordum ellerimi belime koyarak.

"Pizza söyleyebiliriz"

"Gerek yok İrlandalı. Yemek yapabilirim."

"Hadi ama pizZa söyleyelim"diye yalvardı Niall. Gözlerimi devirerek başımı salladım. Niall ben ayakta dolanıp etrafı incelerken sipariş verdi.
"Tamam o zaman tabakları ve içecekleri hazırlayım"dedim ve mutfağa yönelirken Niall yine bana engel oldu. Yardımcı olmaya çalışıyordum ama Niall inatçıydı.

"Demi pizza en az yirmi dakikadan gelir. Acelemiz yok. Artık benden kaçtığını düşünmeye başlıyorum". Ondan kaçmıyordum! Nasıl kaçabilirdim ki! Bir şekilde beni kendine çekiyordu. Mıknatıs gibi. Ondan uzak duramıyordum. Durduğumda ise bu dayanılmaz bir acıya sebep oluyordu. Doğa üstü olaylar gibiydi. Sırıttım. Arkasına geçtim. Kollarımı boynuna doladım. Ve yanağından sertçe öpmeye başladım. Bir yandan da konuştum .

"Senden asla kaçamam Niall. Bunu biliyorsun. Kaçmak istemem."diye fısıldadım kulağına. Sertçe bir kere daha öptüm. Niall bileklerimden tuttu ve beni yürüterek önüne getirdi. Ardından da yan bir şekilde kucağına oturttu. Bir eliyle belimden sıkıca tutarken diğer eliyle yanağımı okşamaya başladı.

"İstesen bile bırakmam zaten."dedi gülümserken. Birbirimize yaklaşmaya başladığımızda kalbimin resmen durduğunu hissetmiştim. Ama çalan kapı bunu bozmuştu. Ayağa kalktım ve kapıyı açıp pizzalarımızı aldım. Pizzacıya parasını verdikten sonra kapıyı kapadım. Tanrım! On dakika geç gelse ölür müydü yani?!

PEKALA BU BÖLÜM OLMASI GEREKENDEN BİRAZ DAHA ERKEN GELDİ. FİNALE ÇOK YAKLAŞTIK.

SANIRIM YENİ BÖLÜMÜ PZR AKŞAMI VE YA PAZARTESİ SABAHI VERECEĞİZ. MORAL OLMASI İÇİN :)

AH VE SALI GÜNÜ 16 OLUYORUMMM!!!!

Umarım bu bölüm hoşumuza gitmiştir biraz hızlı ilerleyen bir bölüm oldu :/