Kırmızı Şarap

17- "...Doğum günün kutlu olsun."

Multimedya'da Ayça var.

Bölüm Şarkıları: 5 Seconds of Summer-Money

The Vamps-Cheater

Hayatımın en iyi doğum gününü yaşıyorum. Öyle anlatılacak gibi değil. Annem abimi üniversite sınavında gösterdiği 'büyük' başarı için dışarı çıkardı ve beni götürmedi. Babam toplantı için şirkete gitti. Ve ben de Bıyıklı'nın sıçtığı yeri temizliyorum. Ya niye iki dakika daha tutmuyorsun sen!? Bana yapılacak şey mi bu yani? Bıyıklı'ya bu yüzden küstüm. Onunla konuşmuyorum. Sevinç de ailesiyle tatile gitti. Diğerleri de zaten bugünün doğum günüm olduğunu bilmiyor. Diğerlerini bırak içsesim bile bilmiyor. Sabahtan beridir sesi çıkmıyor.

Tek umudum Harry Potter'ın yanıma gelmesi. Bence gerçek. Sonuçta o da on bir yaşına kadar hiçbir şeyi bilmiyordu.

Şimdi içsesim olsaydı 'Sen o köprünün altından geçeli altı sene oldu, yedincisine giriyorsun.' derdi ama o bile bıraktı beni! Pastam da bitti. Evet, koca bir pastayı yedim. Hem de yarım saatte. Ama harika bir yarım saatti. Yalnız olduğumu unutturdu.

Bıyıklı'nın pisliklerini sildiğime göre kendime yeni bir pasta almaya gidiyorum. Hatta en iyisi iki tane alayım, çünkü bir daha yürümek istemiyorum. Cüzdanımı kontrol etmek için odama çıktım. Bu sefer düşmedim. Ya merdivenler bile doğum günüm olduğunu anladı bana ayrıcalık gösterdi. Neden canlı hiçbir varlık hatırlamıyor? O pastaya daha çok ihtiyacım var şimdi.

Her neyse cüzdanıma geri dönelim. Yaşadığım eve bak, cüzdanımdaki paraya bak. Bu aylık paramı neredeyse bitirmişim. Sadece birkaç Oreo'luk param kalmış. Madem pasta alamıyorum o zaman ben de Oreo yerim. Bir hafta önce yenilediğim abur cubur zulamı ziyaret etmeye karar verip, mutfağa indim. Bu sefer de düşmediğime göre kesin merdivenler bana kıyak geçiyorlar çünkü normalde benim düşmemden çok zevk alırlar.

Heyecanla buz dolabını açıp karşımda dibinde sadece küçük bir çikolata görünce resmen şok oldum. Daha dün burası doluydu. Çikolatayı dikkatle alıp, incelerken annemin üzerine yapıştırdığı notu gördüm. Beni unutmadıklarını biliyordum, kesin süpriz bir şey yaptı. Okuyayım da süprizi öğreneyim değil mi?

'Abur cuburlarda zeki olanın hakkı değil mi sence de?'

Doğru mu okudum diye üç defa baştan okudum ama gayet açıktı. Belki annem değildir diye düşündüm ama bu onun yazı şekli. İnanamıyorum.

Bugün olanlarla beraber her on sekizine giren zenginlerin çılgın partilerde, havalı arkadaşlarla ve son moda elbiselerle eğlenmediğini görmüş olduk. Neymiş? Öyle dizilerde gördüğümüz her şeye inanmıyormuşuz.

Of, öleyim ben en iyisi. Öleyim yani. Sıkılmaktan sıkıldım. Hayatım sıkılmakla geçiyor resmen ya. Bugünü dünden ayıran tek şey Bıyıklı'nın salonun ortasına sıçması oldu. O sıçarken rahatlamış olabilir ama ben temizlerken hiç de rahatlamadım.

Yeni şeylere ihtiyacım var. Düşünelim...düşünelim...Buldum! Birazdan bahçemize çukur açıp kafamı içine sokacağım, sonra da üstümü örteceğim. Böylece havasızlıktan ölmüş olacağım. O zaman hayatıma biraz daha aksiyonlu olur. Evet, evet ben bu fikri sevdim. Ya şimdi konuşmayayım, konuşmayayım diyorum ama Ayça sen harbi salaksın. Hatta öylesine salaksın ki dünyadaki sekiz milyar insanın tüm salaklığı üstünde toplanmış sanki. Hadi hepsini anladım ama nasıl kafanı toprağa gömdükten sonra üstünü örtmeyi düşünüyorsun? Bana bunu açıklar mısın?

Hoşgeldin içses. Ben de seni bekliyordum. Zaten sen de beni bekliyormuşsun, belli yani. Sustun sustun sonra bir konuştun bu sefer susmak bilmedin. Madem öyle yine gidiyorum ben. Ya dur! Nereye gidiyorsun daha pasta kesecektik? Paran yetmiyor pasta almaya hatırlatayım. Evet, belki benimki yetmiyor ama abimin kumbarasındakileri de aldığım zaman iki pasta bile alırım ben. Abinin kumbarası mı var? Küçükken vardı inekli bir tane. Sonra ben onu çaldım o da kayboldu sandı. Zamanla unuttu. Ben onu acil durum parası olarak saklıyordum ama doğum günümde pasta yememekten daha acil nasıl bir durum olabilir, aklıma gelmiyor. Bir, cidden gelmiyor mu? İki, o senin neyine yetmedi? Bir, hayır. İki, olay yetmek yetmemek değil. Olay mutluluk.