TÖRE AŞKI

TÖRE AŞKI 26

Gözlerimi açmaya çalıştığımda beyaz bir ışık yüzünden  tekrar kapatıp açmak zorunda kalmıştım. Kaşlarımı çatarak nerede olduğuma baktım. Yataktaydım ama kendi yatağım değildi üzerimde  beyaz , ince bir çarşaf vardı.

En son ne olmuştu banyoya koşup bi anda midemdekileri boşaltmaya başlamıştım ama gerisini hatırlamıyorum.    Bir dakika,yiğit? O neredeydi? Yerimden bir hışımla doğrulmamla inlemem bir olmuştu yüzümü acı ile ekşiterek acıyı hissettiğim yöne döndüm,kolumdaki serum'du .

Kapının açılması ile bakışımı içeriye girene baktım bi an gözlerim bulanıklaşmıştı.

"Yiğit!?"

"Şş yorma kendini,burdayım."

Yatağın kenarına oturup başımı göğsüne yasladı.

"Yiğit çok kötü bir rüya gördüm,sen-"

"Şş yok birşey bak yanındayım burdayım işte."

Yiğit'e sıkıca sarılıp kokusunu içime iyice çektim

"Nereye gittin?"

"Şirkete."

"Neden ?"

"Meseleyi öğrenmem lazımdı."

"Sana birşey oldu sandım."

Başıma bir öpücük kondurup

"Olmadı bak buradayım."

"Gitme."

"Gitmem."

"Noldu bana?"

"Bayılmışsın."

Tam o sırada 40'lı yaşlarında elinde bir kaç kağıt olan doktor girmişti

"Geçmiş olsun nehir hanım. Kendinizi nasıl hissediyorsunuz."

"Gayet iyi,ne zaman çıkabilirim."

"Öncelikle önlem için size bir kaç test yapmamız gerekicek. Testlerimiz sabaha çıkar geçmiş olsun."

Dedikten sonra odadan çıkmıştı.

"Hadi bakalım nehir hanım dinlenme vakti."

Diyen yiğit'e yüzümü ekşiterek;

"Uyumak istemiyorum."

"Çocukluk yapma hadi bakalım."

"Tamam, ama bir şartla."

"Neymiş o."

"Beraber uyuycaz."

Dalga geçtiğimi felan zannedip gülmeye başladı. Gayet ciddi durmaya çalışarak yüzüne baktım ve ciddi olduğumu anlayıp.

"Saçmalama nehir. Hem sığmayız." bir eliyle yattığım yatağı gösterdi

"İyi bende uyumuyorum."

"Off çocuk gibisin. Tamam."

Biraz yana kayarak yiğit'e yer açtım

Kokusunu içime çektim ve sıkıca sarıldım.

**

Kapının açılma sesi ile uyanmıştım. Yiğit yoktu yanımda, kapıdan gelene baktığımda defne olduğunu görmemle hafif yattığım yerden doğrularak gülümsedim.  Ama defne oldukça endişeliydi.

Adeta çığlık atmıştı.

"Kuzum noldu sana. Seni aradım selin açtı telefonu. O söyledi."

"Yok birşeyim defne endişelenme,midemi üşütmüşümdür."

"Ee üstünü açıp yatarsan olacağı bu."

Bu dediğine anca gülmüştüm.

Kapının açılmasıyla dikkatimi o yöne verdim. Gelen tabiki yiğit'ti

"Yiğit nereye gittin gene?"

"Sakin ol hayatım telefon görüşmesindeydim biraz uzun sürdü."

"Telefon demişken benim birini aramam lazım hemen dönerim."

Defne'ye başımla kısaca tamama diyip odadan cıkışını izledim

"Ya yiğit sıkıldım ben burdan. Ne zaman çıkıc."

Cümlemi bitirmemle dünki doktor içeri girmişti. Elindeki kağıda bakıp bize döndü ve kocam bir gülümseme ile

"Nehir hanım ve yiğit bey,tebrikler."

Yiğit ve ben birbirimize anlamayan bakışlar atarken. Doktor bu durumumuza açıklık getirmiş ve şu cümleyi kurmuştu.

"Bir bebeğiniz olucak. Tekrar tebrikler istediğiniz zaman çıkabilirsiniz.

Benim aklımda kalan tek bir kelime bebeğiniz.

Şaşkınlıkla yiğit'e döndüğümde resmen ağzı kulaklarında gözleri parlamıştı.

"Y.yiğit."

"Evet. Evet bebeğimiz bizim bebeğimiz. Nehir baba oluyorum." son cümlesini sevinçten sesi normalinden yüksek çıkmıştı

Gözümden bir damla yaş akmıştı.

Ama mutluluk göz yaşıydı.

"Şimdi bizim bir bebeğimiz olucak öyle mi."

"Aynen öyle. Sen anne,ben baba olucam."

Elimi karnıma koyup okşadım. Ve mırıldandım.

"Bizim bebeğimiz."

**

"Ayy şimdi ben teyze mi oluyorum?"

Gülerek cevap verdim.

"Ay evet defne,yeter teyze oluyosun."

Hastaneden çıkmış eve gelmiştik annem ile babam duyunca çok sevinmişlerdi ama defne sevincini fazla mı abartıyordu ne ?

"Ya olur mu nehirim teyze olmak çok güzel bir duygu."

"Ay tamam tamam."

Hâla inanamıyordum. Sanırım en büyük mutluluk buydu,aile olmak.

Umarım istediğiniz gibi bir bölüm olmuştur :))

Final'e son iki bölüm :((