TÖRE AŞKI

FİNAL

Gene olduğu gibi kahvaltıyı yanlız yapıyordum. Hamileliğimin 9.ayındaydım ama yiğit bey yanımda yoktu. Son bir aydır sık sık gelen telefonla birlikte acil bir işinin olduğunu söyleyip gidiyordu. Hamilelik hormonlarım yüzünden bir keresinde beni aldattığını düşünüp eve almamıştım . bu hormonlar gerçekten başa belaydı. Zilin çalması ile yerimden zor bir şekilde kalkarak kapıya yöneldim kapıyı açtığımda annemi karşılamıştım.

"Annem."
Annem'i beklemiyordum ama gerçekten sevinmiştim.

"Bakıyorumda annenizi çabuk unutmuşsunuz nehir hanım. Yiğit haber vermese çağırıcağın yok."

"Ay annem geç hadi içeriye."

Annem çantasını sol tarafta duran vestiyere koyup ellerimi tuttu

"Evet anlat bakalım nasıl gidiyor."

"Yorucu annem ya. Hadi gel oturalım."

Annemin yardımı ile rahat koltuğuma kavuşmuştum.

"Heyecan var mı?"

"Olmaz mı nasıl bir duygu var içimde anlatamam."

"Ay deli kız biliyorum tabi. Ben dünya'ya iki cadı getirdim."
Annem bizden bahsettiği her zaman gözlerinin içi gülüyordu.

"Ya evet. Bu arada cadı demişken selin nerede şuna bak ablasını nasılda yanlız bırakıyor."

"Beni gönderdi kendisi sonra gelicekmiş."

"Bak sen şuna."

Zilin çalmasıyla annem; "ben açarım selin gelmiştir."

Annemin ayaklanmasıyla belimin ağrısını hissederek geriye yaslandım.

"Bir dakika noluyor."
Annemin telaşlı sesi beni yerimden etmişti. Salonun kapısında görünen polisler ciddi anlamda bende soru işaretleri bırakmışt. Üzerinde siyah bir yelek ve elinde telsiz olan sivil polis diğer polisleri yönlendiriyordu.

"Anne noluyor."

"Bilmiyorum kızım ellerinde kağıt varmış arama yapıcaklarmış."

Salonun bir kısmı dağılmıştı bile. Sivil olan polis yanımıza gelip arka cebinden çıkardığı polis kimliğini gösterip. "Narkotik şubeden Ahmet Aydın. Evinizi aramak durumundayız."

Narkotik mi?

"Neden ama?"

"Uyuşturucu ihbarı aldık."

"Ne! Uyuşturucu mu !? " anneme dönüp zar zor "anne" diyebilmiştim. Karnıma giren ağrı acıyla birlikte ağzımdan bir çığlık çıkmıştı ve ayakta duramıyordum.

****

"Bulun lan o adamı bana."

"Tamam abi."

Yiğit oldukça sinirli bir şekilde masasında oturmuş bir ayağı ile ritim tutturmuş bir şekilde telefon bekliyordu masasının üstünde duran telefon sanki süstü orda. Kapısının tıklatılmasıyla yönünü ve dikkatini oraya çevirip sert bir şekilde "gir" demesiyle sekreteri sevda hanım elinde şirkete bağlı olan telefonuyla acele ile içeri girmişti.

"Ne var sevda!"
  Yiğit'in bu korkutucu ve sinirli hali genç kadını oldukça korkutmuştu. "Yiğit bey, defne hanım sizinle görüşmek istiyormuş çok acil olduğunu söyledi."

Yiğit konunun nehir olduğunu düşünüp telefonu elinden hemen alıp kulağına götürdü.

"Alo,defne."
"Yiğit seni aradım ulaşamadım."