TÖRE AŞKI

TÖRE AŞKI =2=

MARDIN

"Yiğit oğul,töre bu. Böyle olması gerekiyo"

"Tamam ana. Benim için sorun yok. Ne zaman gidiyoruz istanbul'a ? "

"Yarın sabah"

ISTANBUL

"ablaaa ! Uyansanaa"

"Ne var selin ya. Saat kac daha"

"8.30 abla uyan artık"

"Daha erkenmiş azıcık daha uyuyayım"

Artık istesemde uyuyamam. uyku diye birşey kalmamıştı

"Tamam kalkıyorum"

"Oh! Çok şükür"

Deyip yanaklarını şişirip bıraktı. Bu haline gülmemek için duramadım. Elime geçen küçük yastığı kafasına hedef almasını istedim ama olmadı. Hemen kenara kaçtı.

"Iskaaa" diye bağırdı ve hemen koşarak çıktı odadan

Bende elimi yüzümü yıkayıp aşağıya indim. Annemle babam konuşmuyordu. Babam ayakta düşünür vaziyette,annem ise ağlamak üzere olan gözünü yere dikmis birşeyler düşünüyordu. Merdivenlerden inerken bir an duraksadım bu hallerine. Hemen önümden kader teyze geçti. Kader teyze bu evin 20 senelik yardımcısı. Hemen durdurdum annem ve babamın ne olduğunu sordum.

"Kader teyze noluyor ? "

"Sorma kızım , sorma "

Fazlasıyla meraklanmaya ve telaşlanmaya başlamıştım bile

"Anne ? Baba ? Noluyor ? "

"Kızım"

"Baba noluyor"

"Kızım otur anlatalım herşeyi "

İkisinin yüzüne bakarak yavaşça oturdum

"Kızım ahmet abin"

Artık sinirlenmeye başlamıştım

"Nolmus anne ahmet abime ! "

"Ahmet abin mardinli bir kız kaçırmış"

Dedi babam

"Ne !"

"Duydun iste"

"Eee"

Dedim

"Ee'si oranın kurallarını bilirsin ucu ölüm. Ama .

"Aması ne baba "

"Aması ölüm yerine berdel olucak. Bugün gelip seçicekler . O yüzden yalıya babaannenlere gitmemiz gerekiyor "

Şok olmustum.

Kahvaltı etmeden evden çıkmıştık. Herkes çok gergindi ben dahil. Korkudan titriyordum sanki. Sanki,ben secilecekmişim gibi...