TÖRE AŞKI

TÖRE AŞKI 27

9 ay sonra

Bu süre benim için çok zor geçmişti yerimden bile kıpırdıyamıyordum. Yiğit bir yandan ,defne bir yandan,annemler bir yandan dı.

Hiç rahat bırakmamışlardı ne kadar çok sevindiklerini gayet iyi anlıyabiliyordum bu çok güzel bir duyguydu. Bugün oğlumuzun odası geliyordu. Evet bir oğlumuz olucaktı. Her anne ve baba gibi bizimde inatlaşmamız olmuştu ben kızımız dedikce yiğit oğlumuz demişti ve tabiki ilk önce düşündüğümüz şey sağlığı olmasıydı. Çok sağlıklı bir oğlumuz olucaktı.

"Evet sütümüzde hazır. Al bakalım."

"Yiğit ben sıcak süt sevmiyorum niye anlamıyorsun." yüzümü ekşittim ve cidden kokusuna dayanamıyordum.

"Hayatım al iç şunu hadi yoksa ben içiricem."

Yüzümü ekşitmeye devam edince. Yiğit yaklaşıp burnumu sıktı.

"Tamam tamam ver içicem."

Gülerek elindeki bardağı bana uzattı ve gözlerime baktı. Anlaşılan sütü içmeden gitmiycekti.

Tek bir yudumla bardağı yarısına indirmiştim. Biraz bekledikten sonra diğer geri kalan kısmınıda içmiştim.

Bardağı yiğit'e verirken zil çalmıştı. Yiğit kapıyı açmak için ayaklandığında bende yeni doğan bebekler için aldığım kitabı karıştırmaya başladım.

Defne'nin  iki elinde de dolu dolu poşetlerle içeri girmesiyle bıkkınlıkla nefes alıp vermişti.

"Genemi defne. Bu sefer ne aldın kuzum."

Defne hiç sıkılmadan üşenmeden her geldiğinde bir ton oyuncaklarla geliyordu. Evdeki bir oda komple oyuncak doluydu.

"Evet nehircim gene. Bunlar daha neki bebişimiz bir doğsun ondan sonra gör beni."

Kapıdan içeri giren yiğit'e aklıma gelen soruyu sormayı ihmal edemedim.

"Yiğit nerde bu mobilyacı?"

"Gelir hayatım birazdan."

"Ee çocuğun adını belirlediniz mi ?"

Defnenin heyecanlı soruşu beni bile heyecanlandırmıştı. Ama maalesef karar verememiştik.

Suratımı asıp defneye bakınca ciddi tavrını alıp.

"Hâla mı ya bir karar veremediniz çocuk doğucak çocuk."

"Napalım kuzum çok zor iş. Senide görücem ben."

Dalga geçiyorum ama gerçekten çok önemli bir konuydu bu. Defne haklı.

*****

"Ay yiğit çok güzel oldu burası."

Oğlumuzun oda takımı gelmişti ve çok güzel olmuştu. Şuan neden ağladığımı bilmiyorum sanırım hormonlar gene iş başındaydı.

"Hayda nehir neden ağlıyorsun gene."

"Ya nerden biliyim çok güzel bir duygu bu."

Bir taraftan gülüyordum bir taraftan ağlıyordum. Burnumu çektikce de yiğit gülüyordu.

Yanıma yaklaşıp sarıldı başımı öptükten sonra elini karnıma koydu ve oğlumuzla konuşmaya başladı.

"Oğlum,anne ne kadar çok ağladı birazda seni dinleyelim dimi?"

Yiğit'in bu sözcüklerine karşı gülüp elimi onun elinin üzerine koydum ve öylece durduk orda.  Tabiki oğlum kendini belirtene kadar. Yiğitle ikimiz gülerken yiğit yapmacık bir kızma ile oğlumla tekrar konuşmaya başladı.

"Oğlum ne çok tekmeledim sen. Bozuşucaz bak."

Tebbessüm ettim ve başımı yiğit'in göğsüne koydum ve şükrettim.
Yiğitle o kadar dalmışızki defneyi unutmuştu arkamı dönmemle defne'nin bize bakarak güldüğünü gördüm.

Gecikmeden dolayı özür dilerim keyifli okumalar :))