Esmee en haar leven.

Naar oma

Net toen ik mijn cracker op had en begon aan mijn appel, kwam Luke binnen. Hij smeet zijn spullen op de stoel en pakt het bord met de pizza en komt naar de kamer en begint te eten. Als hij klaar is met eten stel ik voor om naar oma te fietsen, want het is mooi weer. 'Jaaaaaahhh, ik wil graag naar oma!' Zei Luke. We fietsen samen naar oma. Als we bij oma binnenkomen rent Luke meteen naar oma toe en ze knuffelen. Jelle, mijn neefje van 2 komt naar mij toegelopen. Ik pak hem op en knuffel hem. 'Esmee, hoe kom je aan die sneeën in je arm?" Vraagt mijn oma ineens. 'Uhmmm... Dat is niks hoor.' Terwijl ik moeite doe om niet te gaan huilen. Oma ziet het en zet Luke bij opa op schoot. 'Wij zijn even wandelen.' Zegt oma. Ik zet Jelle neer en ga met oma mee. 'Esmee, het valt me op dat je afgevallen bent de laatste tijd.' Zegt oma terwijl ze op een bankje gaat zitten. 'Uhmmmm, dat valt wel mee.' Zeg ik terwijl ik naar mijn arm kijk. 'En wat is dat op je arm?' Ze pakt mijn arm en kijkt me aan. Ik kijk haar aan en zie dat ze heel bezorgd kijkt. Ik kan het niet meer volhouden en begin heel hard te huilen. Ik vertel alles van Richard en wat er thuis gebeurt. Het slaan vertel ik niet, en het afvallen ook niet. 'Arm meisje toch...' Zegt oma en trekt me naar haar toe. Ze knuffelt me en zegt als ik weer een beetje rustig ben: 'Ik zorg er wel voor dat die Richard stopt, en ik praat wel met papa, dat ze wat vaker thuis zijn.' We lopen terug naar binnen. Ik neem Luke mee en we gaan naar huis. Als we thuis komen dan pak ik de pyjama van Luke. 'Pyjama aan en naar bed Luke.' Zeg ik. 'NEE!' Zegt Luke. 'Jawel Luke, je moet morgen weer vroeg opstaan dus je gaat nu naar bed.' Luke wordt boos en sloeg me. Mijn hele arm werd rood en begon te branden, maar ik hield me in. Ik pak hem vast, neem hem mee naar boven, zet hem op zijn kamer en doe de deur op slot. Ik loop naar mijn kamer, doe de gordijnen dicht, ga op bed liggen en begin te huilen. Ik pak mijn knuffel en doe mijn ogen dicht.