Esmee en haar leven.

Papa en mama.

Ik schrok wakker. Het was pas half 4, dus ik draaide nog een keer om. Als ik weer wakker word is het bijna half 7, en ik heb geen zin om verder te slapen. Dus sta ik op om kleren te pakken. Toen ik naar mijn bureau liep zag ik het schaartje liggen. 'Wel doen? Of toch niet? Ik doe alles fout, ik ben een lelijk stom dik kind.' Dacht ik. Het schaartje won. Ik pakte hem, en ging weer in bed liggen. 'Een paar diepe sneeën moet genoeg zijn. Drie voor de dingen die ik fout deed, en twee voor het vergeten op te letten wat ik at gisteren.' Bij de derde snee begon het heel erg te prikken. Het bloedde, maar ik ga gewoon door. 'Het moet. Je verdient dit!' Zei ik tegen mezelf. Toen ik klaar was zag ik dat het al 7uur was. Ik verstopte het schaartje en kleed me aan en ga naar beneden toe.

Ik loop de trap af en kan nu al horen dat papa en mama ruzie hebben. Luke zit tegen de deur aan te huilen. hij ziet me en rent naar me toe. 'Ik ben bang. Papa en mama schreeuwen tegen elkaar. Papa doet de hele tijd boos over jou' Zei Luke. 'Rustig Luke, het komt wel goed.' En ik hield hem dicht tegen me aan. Eigenlijk was ik er ook niet zeker van dat het goed kwam. Papa en mama maken de laatste tijd steeds meer ruzie. Ik zette Luke op mijn bed en stond op om even een zakdoek te pakken, maar Luke pakte me vast en begon nog harder te huilen. Dus ik legde hem neer onder de deken en ging naast hem liggen en hield hem vast. 'Het komt allemaal goed Luke, geloof me maar.' Toen Luke eindelijk sliep ben ik op gestaan om zijn school te bellen. 'Hallo met Esmee, ik bel even om te zeggen dat Luke later komt, omdat er thuis wat gebeurd is.' 'Is prima, dan geef ik dat even door.' Zei de conciërge. ik legde op en ging weer naast Luke liggen. Gelukkig ben ik vrij vandaag. Het was ineens stil beneden en ik hoorde de deur dichtgaan. Ik sta zachtjes op en loop naar beneden om brood te smeren voor Luke. Als ik beneden kom zit mijn vader in de keuken en zie ik mijn moeder helemaal nergens. 'Papa, waar is mama?' Vroeg ik aan papa. 'die is weg, en die komt voorlopig niet meer terug.' Ik werd boos. 'Stomme kneus wat heb je met mama gedaan!?' Papa stond op en kwam dreigend op me af gelopen. Ik werd bang en liep achteruit. 'Wat deed ik fout? Waarom ik?' Dacht ik. Ik struikelde over de kat en viel tegen het keukenkastje aan. Ik voelde de pijn van een paar dagen geleden weer door mijn lichaam gaan en hoorde papa lachen. Alles om me heen werd zwart en toen voelde ik niks meer.