Esmee en haar leven.

naar huis.

Stephan komt weer terug. 'Van hem zal je voorlopig geen last meer hebben.' Hij grijnst. 'Stephan...' Begon ik. 'Ik wil naar huis.' 'Dan gaan we naar huis meisje.' Zei Stephan. Onderweg zei ik niets. Ik dacht na. Ben ik blij dat ik weer terug naar mama mag? Jawel. Ik mis mama. Zou mama me missen? En papa? Zou papa me missen? Nee hij is vast blij dat hij van mij af is. 'Esmee?' Esmee?' Ik schrok op uit mijn gedachten. 'Euhh ja?' Zei ik. 'Is er iets? Je keek verdrietig.' 'Ik dacht aan papa. Zou hij me missen?' Stephan sloeg een arm om me heen. 'Tuurlijk wel. Wie zou zo'n leuk meisje als jij nou niet missen?' Ik zei niets en liep door. 'Vind je het erg dat ik morgen wegga?' Vroeg ik. 'Ja tuurlijk. Ik kom zo vaak als ik kan naar jou toe en we kunnen ook praten via skype.' We kwamen aan bij zijn huis. Ik had de meeste spullen wel al ingepakt. Ik pak wat drinken en loop naar boven. Ik ga in bed liggen. Morgen is het zover. Ik hoorde de deur opengaan en Stephan kwam binnen. 'Gaat het?' Ik bromde iets terug wat op ja moest lijken. Ik wil gewoon slapen. Ik trek de deken nog meer naar me toe en val in slaap. 'Esmee, meisje. Wakker worden, je moeder is er over een uurtje al.' Stephan aaide zachtjes over mijn gezicht en door mijn haren. Ik deed mijn ogen open. Ik kroop nog wat dichter tegen hem aan omdat ik het koud had. 'Nee, kom we gaan eten.' Stephan staat op. Met tegenzin klom ik uit bed en liep de trap af. Ik ging aan tafel zitten en at een boterham. Na het eten liep ik naar boven om mijn laatste spullen in te pakken en de spullen mee te nemen. Ik kom beneden en leg mijn spullen in de gang. Stephan zit op de bank ongeïnteresseerd naar de televisie te staren. Ik ga naast hem zitten. 'Ik ga je zo erg missen.' Zeg ik. 'Ik jou ook.' Ik ging bij Stephan op schoot zitten en legde mijn hoofd tegen zijn schouder. Stephan sloeg zijn armen om me heen. 'Ik hou van je.' Zo bleven we zitten tot de bel ging. Met tegenzin stond ik op. Ik wil graag naar huis, maar ik wil ook bij Stephan blijven. Stephan deed de deur open. 'Kom binnen.' Zei Stephan vriendelijk. Mijn moeder kwam binnen. 'Wilt u wat drinken?' 'Ja hoor. Doe maar koffie.' 'Mama!' Riep ik en ik rende naar mama toe. Ik gaf mama een knuffel. 'Ik heb je gemist.' Zei mama. 'Ik jou ook.' Ik maakte me los uit haar armen en ging zitten. Mama ging tegenover me zitten. Stephan kwam binnen met melk en een kop koffie. 'Esmee, koffie?' 'Ja graag.' Stephan liep de keuken weer in en kwam terug met nog twee koppen koffie. Ook Stephan ging zitten. 'En hoe gaat het met u?' 'Ja het gaat goed. De scheiding is geregeld.' 'Moet ik nog terug naar papa dan?' Vroeg ik bang. 'Nee liefje, papa mag niet meer bij jou en Luke in de buurt komen.' Zei mama. Ik haalde opgelucht adem. Na de koffie wilde mama gaan. Met tegenzin stond ik op en nam ik afscheid van Sanne en Wendy. 'Je bent hier altijd welkom, dat weet je heh meid.' Zei Wendy vriendelijk. 'Ik ga je heel erg missen. Ik hou van je.' Zei ik tegen Stephan. 'Ik hou ook van jou meisje.' Hij gaf me een kus. 'Ik kom zo snel mogelijk weer.' Ik liep samen met mama naar de auto. 'Wat een vriendelijke mensen.' Zei mama toen we onderweg naar huis waren. 'Weet ik.' Toen we thuiskwamen pakte mama mijn koffers. 'Loop maar even naar Luke, hij heeft zijn grote zus heel erg gemist.' Ik liep naar binnen en liep naar de kamer. 'Esmee! Ik miste je heel erg.' Zei Luke en hij rende naar me toe. 'Kom Luke dan ga ik even zitten.' Ik zet Luke op mijn schoot en knuffel hem. De deur ging open en Tessa en Nikki kwamen binnen. Ze gingen beide aan een andere kant van me zitten. 'We hebben je zo gemist.' 'Ik jullie ook.' Mijn moeder kwam binnen. 'Ik zal mijn best doen om je een veilig gevoel te geven, want ik heb heel wat goed te maken.' Ik stond op en gaf haar een knuffel. 'Ik hou van je mama.' 'Ik ook van jou.'

Dit was mijn eerste verhaal, vertel wat je ervan vond:) Dankjewel voor het lezen en het stemmen.