Esmee en haar leven.

Stephan

Ineens schrok ik wakker. Ik pak mijn mobiel en kijk hoe laat het is. Kwart voor 12. Ik draai nog een keertje om maar ik ben klaarwakker. Ik pak mijn laptop en start hem op. Ik zet mijn msn aan maar er is niemand online, dus zet ik hem maar weer uit. Dan maar op internet. Ik ging naar omegle, een site waar ik wel vaker op zat. Na een paar sukkels en oude mannen kwam ik een jongen tegen. Hij is 16 jaar en heet Stephan. Al vanaf het begin voelde het anders, hij was vrolijk en deed aardig tegen me. Toen we een gesprek hadden van een uur ofzo vroeg hij om mijn msn. Ik gaf hem mijn msn. Ik wilde mijn laptop uitzetten toen mama naar boven kwam. Ze komt mijn kamer in en ziet dat ik nog op mijn laptop bezig ben. Ze wordt boos, ze maakt een vuist en slaat me. Het doet nog meer pijn dan dat papa slaat. Mijn neus begint te bloedden en ik val uit bed. Mama schopt me in mijn maag en pakt mijn laptop. 'Die ben je voorlopig kwijt.' En ze loopt de kamer uit. ik zie dat het al kwart voor 2 is. Dus ik kan weer op internet op mijn telefoon. Snel start ik msn op. 'Yesshh hij is nog online.' Zei ik zachtjes. 'Sorry Stephan, mijn moeder kwam binnen en tja... het is niks belangrijks.' Zei ik. 'Wat is er gebeurd?' Zei hij. 'Het is echt niks, ik wil er niet over praten.' Zei ik. Ik begon te huilen. 'Wil je morgen afspreken? ik ben morgen vrij en het is maar een kwartiertje met de bus.' Zei stephan. 'Maar ik moet morgen naar school.' Zei ik. 'Ik meld je wel ziek. Zal ik naar jou toekomen?' Ik dacht na. Aan de ene kant wil ik heel graag. Papa en mama zijn toch niet thuis. Zal ik het tegen hem vertellen? 'Ben je er nog?' zei Stephan. 'Ja, sorry, ik dacht even na. Wat wil je gaan doen dan?' 'Nou euhm, we kunnen wel iets leuks gaan doen?' Ik wil wel, maar ik durf niet. Maar hij woont dichtbij, en hij is best knap. Maar wat als het een oude man is? 'Oke, leuk. Hoelaat?' 'Als ik om half 9 bel dat je ziek bent, zullen we dan om 10 uur afspreken? Dan hebben we de hele dag.' Zei Stephan. 'Oke, ik wil.Maar dan ga ik nu wel slapen.' 'Is goed meis, tot morgen.' 'Ohja, Stephan?' 'Ja? Wat is er?' 'Als je morgen komt heh, wil je dan niet op mij letten? Op mijn armen enzo?' Net voordat ik op enter drukte bedacht ik me. Ik haalde alles weg. 'Wil je niet schrikken? Je ziet morgen wel waarom.' Zei ik toen maar. Dat was beter. 'Is goed, tuurlijk schrik ik niet van je. Slaap lekker meisje.' 'Jij ook, tot morgen.' Zei ik en ik zette msn uit. Ik ben best zenuwachtig. Ik zet mijn wekker op half 9 en ga slapen.