Esmee en haar leven.

de ruzie.

Toen ik de trap afliep hoorde ik papa en mama tegen elkaar schreeuwen. Ze hebben alweer ruzie, dat is de laatste tijd steeds vaker. Meestal na zo'n ruzie moet mama huilen en is papa boos op mij, dan kan ik in hun ogen helemaal niets goed doen. Maar dit keer kon het me niets schelen. Het ging toch al niet goed met me, ik vind mezelf nog steeds veel te dik en ik voel me rot over de ruzie. Ik doe de deur open en loop naar binnen en vraag wat we gaan eten. 'je zoekt het zelf maar uit, ik ga geen eten meer voor jullie maken, ik ga zelf ergens eten.' Zei papa. Ik deed nog een poging maar dit keer bij mama. 'ehmm... mama, gaat het wel?' Mama zat te huilen op de bank. Ik ging naast haar zitten en begon haar te knuffelen. Ineens zag ik dat mama blauwe plekken heeft. 'Mama... Hoe kom je aan die blauwe plekken?' 'Papa heeft me geslagen.' Zei ze. Ik sta op en loop boos naar papa. 'Hoe durf je !? Hoe durf je mama te slaan!?' Papa werd boos en schreeuwde: 'Bemoei je met je eigen zaken stom kutkind!' Ik keek hem boos aan en zei niets terug. Ineens zag ik zijn vuist op me afkomen en voelde ik ineens erge pijn door mijn lijf gaan. Hij heeft me geslagen...Ik rende huilend naar boven en pakte mijn dagboek weer. 'Wat doe ik fout? Papa heeft me alweer geslagen, omdat ik vroeg waarom hij mama sloeg... Waarom doet iedereen vandaag boos tegen mij?' plotseling werd ik gestoord door mijn beltoon. Het was alweer Richard. Zal ik opnemen en vragen waarom hij zo deed? Ik besluit op te nemen. 'Hey, met mij. Het spijt me van wat ik gezegd heb. Ik wilde niet zo gemeen doen en ik meende het helemaal niet dat je een stom kind bent!' hij liegt dit! Ik kan het horen aan zijn stem. 'Luister Richard het is klaar, ik haat je. Ik weet dat je dit liegt. Ik wil je niet meer zien. Ik wil alleen weten wat ik fout heb gedaan.' Richard was ineens helemaal stil. Net toen ik wilde vragen of hij er nog was zei hij: 'Je bent een stom kind je zeurt alleen maar over je gewicht, ik vind je niet leuk. Ik wil jou ook nooit meer zien.' Ik schrok en hing op. Ik belde Nikki op om het te vertellen. 'Hey Nikki met mij, hij deed zo flauw. Eerst belde hij op en deed hij heel lief, maar deed ik boos. En net belde hij mij boos op.' Ik begon te huilen. Nikki probeerde me rustig te krijgen, wat haar uiteindelijk ook lukte. Ik besloot hem te negeren en ging weer in mijn dagboek schrijven. 'Het afvallen lukt best goed. Vanochtend woog ik 43.8 kilo. Ik wil naar de 40 kilo toe. Dat sowieso. Ik heb vandaag een halve snee brood gehad. Meer niet. Als ik zo volhoud dan ben ik er zo. Ik ga zo slapen want ik ben moe.' Ik leg mijn dagboek weg en loop naar beneden. mama zit nog steeds op de bank. Het is inmiddels 7uur. 'Mama, zal ik friet gaan halen voor je?' Vroeg ik. 'Ja doe maar, dan eten we gezellig met zijn 2en.' Ik ga friet halen en eet samen met mama de friet op. Na het eten ga ik naar boven omdat ik wil slapen. Ik loop naar de badkamer en vind dat ik te veel gegeten heb. 'Morgen voor straf niets eten.' Zeg ik tegen mezelf. Ik loop naar mijn kamer en besluit om inderdaad maar te gaan slapen. Misschien gaat het morgen beter.