Really love? ♥(het huis anubis/de vijf) ✔

Hoofdstuk 6

"Wat moet je?" zeg ik boos tegen hem. "Sterre, sorry echt het spijt me." zegt Raf met tranen in zijn ogen. Ik kijk naar zijn ogen. De ogen waar ik verliefd op ben geworden. "Dat lijkt anders niet zo!" zeg ik met een blik op Cato die alleen op het bankje zit. Pim is waarschijnlijk er ook vandoor gegaan. Ik wil ook weer doorlopen alleen Raf houd me weer tegen. "Raf rot op!" zeg ik. "Sterre alsjeblieft het spijt me echt heel erg je bent echt alles voor me dat weet je toch?" "Ja joh tuurlijk!" zeg ik sarcastisch. Ik zie aan Raf zijn gezicht dat hij het niet door heeft dat het allemaal sarcasme is. "Zou ik jou eens iets zeggen?" zeg ik zacht tegen hem. Raf kijkt me vragend aan. "Ik maak het uit!" zeg ik woedend en ik ren zonder op zijn reactie te wachten weg. Gelukkig is het park vlakbij het huis Anubis. Ik ren gelijk naar mijn kamer. Ik zie een briefje op mijn bed liggen. Heey Sterre, ik ben samen met Tineke , Marcel, Hester en Thomas naar muziekfeest op het plein. We komen overmorgen pas weer terug. Xx Anastacia. Ook dat nog. Je vrienden zijn er niet wanneer je ze het meest nodig hebt denk ik bij mezelf. Ik stel mezelf voor om iets te tekenen maar wat? Ik leg vast mijn spullen klaar en ga aan mijn bureautje zitten en pak mijn HB potlood vast. Ik denk aan Pim, aan de momenten die we samen hebben beleefd. Die dag toen ik bevroren was en Pim mij heeft gered. En aan de momenten dat ik Pim in de steek liet voor Raf. Ik schrik op uit mijn gedachte. Ik kijk vol verbazing naar het tekenpapier. Ik heb Pim getekend. Ik besluit naar de jongenskamer te gaan. Ik klop op de deur. "Cato, ga weg!" hoor ik Pim schreeuwen. "Ik ben het Sterre" roep ik. "Mag ik binnen komen?" "Ja, tuurlijk." hoor ik Pim wat rustiger zeggen. Ik kom binnen lopen en ik zie dat Pim met zijn rug naar me toe ligt. Ik doe de deur achter me dicht en ga op het lege stuk van zijn bed liggen. "Pim? Ben je oké?" vraag ik bezorgd. Ineens draait Pim zich om en drukt zijn lippen op de mijne. Ik schrik, maar ik ga mee met de zoen. Dan ineens merk ik dat dit de jongen is van wie ik houd. Secondes tikken voorbij. Ik besluit om de kus te beëindigen en te zeggen wat ik voor hem voel. "O sorry" zegt Pim beschaamd. "Het geeft niet" zeg ik en ik haal diep adem. "Pim, ik denk dat ik al een tijdje gevoelens voor je heb. En toen net met die zoen besefte ik dat pas echt. Ik denk dat ik verliefd op je ben." zeg ik terwijl ik hem aankijk. Ik zie dat Pim verwarrend voor zich uit kijkt. Ik sta op en ik wil weg lopen alleen Pim houdt me tegen. "Ik ehm.. Ik ben ook verliefd op jou, ik ben altijd verliefd op je geweest." zegt Pim zacht en hij buigt zich naar me toe en er volgt een lange zoen. De zoen wordt onderbroken doordat iemand de deur open doet...