Really love? ♥(het huis anubis/de vijf) ✔

Hoofdstuk 25

POV PIM

Nog steeds zit ik bij Sterre haar bed. Nog steeds zit er geen beweging in. "Sterre, kom alsjeblieft terug. Ik kan niet zonder jou.." zeg ik huilend tegen haar. Ondertussen komt Raphael ook weer binnen. "Pim, ik denk dat het beter is als je weggaat." zegt hij. "Hoezo?" zeg ik schijnheilig. "Sterre is mijn vriendin, ik hoor bij haar te blijven. ALLEEN!" zegt hij nadrukkelijk op het woord alleen. Ik rol met mijn ogen en blijf zitten. "Ben je doof ofzo?" schreeuwt hij boos tegen me. "Hé! Wat zei je?" zeg ik laconiek. Abrupt pakt Raph me bij me arm. "Ik heb net zo veel recht om bij haar te zijn, ik ben haar BESTE vriend en Sterre is mijn beste VRIENDIN!" zeg ik kwaad en ik trek me los. "Mm... Mm.. Waar ben ik? Wat zijn jullie aan het doen?" zegt een zachte stem die onze ruzie onderbreekt. Stomverbaasd stoppen Raph en ik ons ruzie. "Sterre, je bent wakker." zeg ik opgelucht.

POV STERRE

Het voelt alsof ik rondjes draai. Ik voel me misselijk en ik heb buikpijn, hele erge buikpijn. Ik schreeuw het uit van de pijn. Er brand iets in me. Ik kan het gevoel niet plaatsen, maar ik voel ongelooflijk veel pijn. Pijn die ik nog net kan houden. Het liefst zou ik me overgeven aan die pijn. Maar mijn gedachten en lichaam smeken me om het niet te doen. Ik mag niet opgeven, overtuig ik mezelf. Ik sluit mijn ogen en geef mijn allerlaatste kracht....

Ik open voorzichtig mijn ogen. Ik lig in mijn bed en voor me zie ik Raph en Pim ruzie maken. "Mm... Mm.. Waar ben ik? Wat zijn jullie aan het doen?" zeg ik zacht. Stomverbaasd zie ik Pim en Raph naar me kijken. "Gaat het?" zegt Pim. "Nee het gaat niet! Dat zie je toch! Laat haar maar even met haar alleen." zegt Raph boos. Ik schrik van zijn uitbarsting en Pim loopt, nee stampt, mijn kamer uit. "Hee, ben je oké?" zegt hij zacht. "Wil je alsjeblieft bij me komen liggen?" zeg ik zacht.
Raph knikt en ik schuif een stukje op. Raph stapt in het bed. Hij gaat naast me liggen. Ik leg mijn hoofd tegen zijn borstkas. "Wat is er gebeurd?" zegt hij zacht. "Ik weet het niet!" zeg ik wanhopig. "Ssst, stil maar.." zegt hij geruststellend en hij drukt me dicht tegen zich aan. Ik til mijn hoofd op en kijk in zijn donkerbruine ogen. Ik zoen hem op zijn mond. Ik voel aan de aanraking dat hij schrikt, omdat hij het niet had verwacht, maar al snel deed hij mee. Ik streel met met mijn handen (A/N ze heeft haar handschoentjes aan) door zijn haar. Ik voel zijn handen van mijn gezicht naar mijn middel gaan. Even later kruipen zijn handen onder mijn t-shirt. Ik trek me terug. "Raph, ik ehh wil het nog ni." zeg ik met een rood hoofd. Ten miste, zo voelt het. Ik zie aan zijn gezicht dat hij teleurgesteld is. Hij staat op uit het bed en opent de deur. "Raph, wat ga je doen?" vraag ik zacht. Hij kijkt me even aan en met een knal slaat hij de deur dicht. Ik begin te huilen en veberg mijj gezicht in mijn kussen als ik hoor dat de deur open gaat....

Tadaaa! Weer een nieuw hoofdstuk :)