Really love? ♥(het huis anubis/de vijf) ✔

Hoofdstuk 40

Pov Pim

Ik til Sterre op en neem haar mee naar de gang. "Auw! Auw!" hoor ik Sterre hard schreeuwen. "Sterre, lieverd wat is er?" hoor ik Tineke roepen en al gauw hoor ik rennende voetstappen op de grond. Thomas opent net de deur van onze slaapkamer en met mijn wenkbrauwen geef ik hem gauw het teken dat zijn moeder eraan komt. Aan Thomas gezicht te zien, zie ik dat hij me begrijpt en al gauw rent hij de trap af. Ondertussen sta ik in totale paniek bij het portaal. Normaal ben ik degene die rustig is en blijft in zulke situaties, maar nu voelt het of alles fout gaat wat er fout kan gaan....

Pov Marcel

Ik sprint achter Raphael aan, wat een hele opgave is aangezien Raph vaak hardloop en doordat ik eigenlijk veel te veel chocolade eet is het voor mij moeilijk om het bij te houden. Na al een paar meter val ik hijgend neer op de vloer in de hal. Jeetje dat was een klus... "O chips" roep ik hard en sta vlug weer op en ren naar buiten. "Raph!" roep ik. "Raph stop nou!!" roep ik wat harder. Ik zie dat Raph twijfelt en uiteindelijk toch stopt. Ik loop snel naar hem toe. "Raph, je moet met me mee komen. Ik weet dat het moeilijk is maar ze heeft je nodig, ze heeft jou meer nodig dan wie dan ook!" zeg ik op een dwingende toon. Langzaam draait hij zich om en kijkt me aan met een starre blik, de blik die hij altijd vertoont als hij zijn emoties niet wil laten zien. "Marcel, ik weet dat je het goed bedoeld, maar het gaat niet meer, hoe graag ik het ook wil. Ik kan het gewoon niet. Ik kan haar niet gelukkig zien met Pim." zegt hij tegen me en zijn ogen vullen met tranen.  "Ze heeft niks aan me, zij niet maar niemand niet. Mijn vader zegt ook dat ik het altijd weer weet te verpesten, misschien is het beter als ik mijn spullen pak en ga verhuizen. Naar een plek die niemand kent en waar  niemand last van mij heeft." vult Raph zijn verhaal aan. "Raph, probeer alsjeblieft je gevoelens uit te schakelen, dit is juist wat Fortuna wil. Zonder jou kunnen we het niet, ga alsjeblieft met me mee naar huis." zeg ik zacht en ik kijk hem met puppyoogjes aan....

Pov Raphael

Ik laat de woorden van Marcel tot me doordringen. Ik weet dat hij gelijk heeft, maar het is makkelijker gezegd dan gedaan. "OK, ik ga met je mee!" zeg ik vastbesloten en samen rennen we richting het huis Anubis....

Pov Anna

Ongeduldig sta ik buiten te wachten bij de voordeur. Het is alweer 20 minuten geleden dat Marcel Raphael achterna is gerent en ik zie ze nog steeds niet. Ik ben bezorgd, omdat ik weet dat Raph dingen kan doen die niemand van hen verwacht. Langzaam sluit ik mijn ogen en concentreer me en open daarna mijn ogen. Mijn ogen schieten naar links en ineens zie ik....

Hahahhhha, laatste stukje komt zeer binnekort 😊. Reacties en ☆ zijn top! :). Ik heb trouwens liever dat jullie wat zeggen over mijn boek dan over ga door enzo 😅. Hou van jullie ❤