Really love? ♥(het huis anubis/de vijf) ✔

Hoofstuk 9

Ik kijk naar mijn vrienden die me nieuwsgierig aankijken. "Ik heb Merlijn gezien." zeg ik haperend. "En? Wat heeft hij gezegd?" vraagt Pim. "We moeten Eros helpen en.." "Wie is dat??" onderbreekt Marcel me. "De god van de liefde" antwoord Pim. "Dude, hoe weet jij dat?" zegt Marcel verbaasd. Pim haalt zijn schouders. Anastacia klapt in haar handen. "I love liefde" zegt ze vrolijk. "En nog meer?" vraagt Pim. Ik ga verder met vertellen over Merlijn en Fortuna en Eris, de beelden die ik heb gezien. Toen ik bij het deel van de 'relatie' van Pim aangekomen was zag ik hem glimlachen. Ik doe net alsof ik het niet zie. "Er is nog iets..." zeg ik zacht. De anderen kijken me verbaasd aan. "We krijgen ons zintuigen terug en Galahed komt ons helpen met een of ander magische schijf." De anderen kijken elkaar aan, maar zeggen niks. Ana is de eerste die wat zegt. "NEEEEE!!!!!!" gilt ze. "Ik wil mijn zonnebril niet terug." zegt ze daarna zacht. Ook de anderen kijken geschokt. "Merlijn zei ook dat ik er voor moest zorgen dat we bij elkaar moeten blijven, alleen dan kunnen we Fortuna en Eris verslaan." zeg ik terwijl ik iedereen aankijk. Raphael kijkt de hele tijd naar beneden en is de hele tijd stil gebleven. "Raf?" zeg ik zacht. Hij kijkt op. "Wat is er?" "Niks, laat me maar even oké?" zegt hij terwijl hij de kamer uitrent. Hij slaat de deur hard achter zich dicht. We kijken elkaar verbaasd aan. Ik sta op, maar ik ben nog duizelig en val bijna meteen weer flauw. Pim vangt me net op tijd op. Ik begin zacht te huilen. Pim tilt me op en legt me weer terug op bed. Ik begin te schokken, de tranen gaat maar door. "Ik was zo bang" zeg ik snikkend. Pim trekt me tegen zich aan. "Sst, stil maar. Er kan je niks meer gebeuren, ik ben bij je." zegt hij lief. Ook Ana en Marcel gaan naast mijn bed zitten. "Gaat het weer?" vraagt Ana bezorgd. Ik knik. "Ik ga nog even proberen te slapen." zeg ik zacht. De anderen staan op. Marcel en Ana lopen gelijk de kamer uit. Volgens mij weten ze niet echt wat ze met me aan moeten denk ik bij mezelf. "Weltrusten!" zegt Pim en ook hij loopt de kamer uit. Ik draai me om en val bijna gelijk in slaap.

Toen ik wakker werd dacht meteen dat het weer een droom. Ik weet het, het is misschien raar maar soms heb ik het gevoel dat mijn leven een hele droom is. Dat wij niet eens echt de Vijf zijn. Dat ik gewoon alles heb gedroomd. Maar ja dat is niet zo. Ik zucht en stap uit mijn bed. De deur vliegt open. Ik kijk verschrikt naar de deur. Anastacia loopt ons kamer binnen. "Heb je lekker geslapen?" vraagt ze. Ik knik lachend. "Geen nachtmerries meer?" Ik schud geruststellend mijn hoofd. "Ga je mee naar beneden??" vraagt ze. Ik knik en samen lopen we de kamer uit.
Niet echt een super hoofdstuk maar het is ieder geval één