Really love? ♥(het huis anubis/de vijf) ✔

Hoofdstuk 18

Verdoofd laat ik me tegen de muur aan zakken. Waarom moet het mij allemaal weer overkomen. Niet dat ik het een ander gun, maar het is zo'n rotgevoel. Ik besluit om Raf te bellen. Ik pak mijn telefoon uit mijn tas en ik bel Raf. Ik wacht ongeduldig tot hij opneemt. (R is Raf en S Sterre ) (duh :p)
R: Heey met...
S: Hai met mij....
R: Wat is er? Je klinkt zo down.
S: Pim is aangereden door een auto..
R: Wat?! Dat meen je niet. Ik pak nu mijn spullen en kom naar je toe!
S: Thankss schat, ik wacht bij de hoofdingang.
R: No problem darling, ik zie je zo.

En de verbinding wordt verbroken. Opgelucht kijk ik voor me uit dat ik nu niet meer alleen ben. Snel sta ik op en loop richting de hoofdingang. Naast de hoofdingang staat een bankje. Op het bankje zit een man voorovergebogen met een krant in zijn handen. Voorzichtig ga ik naast hem zitten. Een paar minuten later zie ik Raf, die net aankomt fietsen. Nou ja, fietsen je noemt het eerder aanscheuren. Met piepende banden stopt hij voor mijn neus. "Zo, is je vriendje er?" zegt de man met de krant met een krakende stem, en hij tilt zijn hoofd op. Ik verdoof bij het gezicht die zich vanachter de krant opdoet. Berkelaar! Raf heeft ondertussen zijn fiets neergezet en komt onze kant al weer oprennen. "Sterre, wat is er?" vraagt hij. Ik wijs met een trillende vinger naar de man. "Ken je hem?" zegt Raf. "Het is... Het is..." snik ik. Raf kijkt me vragend aan. "B...erkelaar!" huil ik. Raf loopt met grote stappen naar de man toe en trekt zijn krant weg. Ik zie ook Raf schrikken. "Ster! Rennen!!" Raf grijpt mijn hand vast en samen rennen we naar binnen, het ziekenhuis in. We rennen zo snel door het ziekenhuis. "Raf, stop ik kan niet meer!" zeg ik tegen hem en ik grijp naar mijn zij. Raf stopt onmiddelijk. Schuw kijk ik achterom, maar Berkelaar is nergens meer te bekennen.

POV PIM,

Ik voel niks, ik voel helemaal niks meer. Ben ik dood? Wat is er gebeurd?, vraag ik me wanhopig af. Ik probeer om me heen te voelen met mijn handen, maar mijn lichaam doet niet mee. Tranen stromen over mijn wangen. Ik knijp mijn ogen dicht om ze daarna weer open te sperren. Ik zie verder helemaal niks, alleen een kale witte ruimte om me heen. "Pim!!" hoor ik iemand om me heen. "Pim!!" hoor ik weer iemand schreeuwen. Het is een meisjesstem. Het klinkt als Sterre, maar dat kan niet want die is niet hier...

POV Sterre

We gaan samen op de stoelen zitten bij de EHBO post. Ongeduldig zit ik op de stoel te wiebelen tot dat we geroepen worden. Minuten kruipen voorbij. Even later komt er een vrouw naar ons toe. "Komen jullie voor Pim Versteeg?" vraagt ze. We knikken en kijken haar zwijgend aan. Ze wenkt ons. Raf en ik staan op en lopen achter elkaar aan. We lopen een heel stuk door en eindelijk stoppen we bij een kamer. Kamer 13 zie ik staan op het bordje. "Gaan jullie maar naar binnen. Hij is niet aanspreekbaar maar als het goed is kan hij jullie horen." zegt ze, waarna ze weg loopt. We openen voorzichtig de deur en....

Hehe eindelijk een hoofdstuk af. Op de foto zie je de fiets van Raphael. Votes zijn ☆. Laat alsjeblieft ook weten wat je van dit boek vind.

Xx alleenlezenxd ♡