Really love? ♥(het huis anubis/de vijf) ✔

Hoofdstuk 14

Snel lopen we achter elkaar naar boven. Net op tijd, want Gideon (de dramadocent) komt net aangelopen. "Zijn jullie er nu al?" vraagt hij verbaasd. Het is wel te begrijpen dat hij verbaasd is want meestal zijn wij de laatsten die binnen komen. We knikken en gaan snel zitten. Even later komen ons klasgenoten ook al binnen. Een paar minuten later is de les begonnen. Ik zit tussen Raf en Pim in. "We moeten Galahed nog vragen over die opdracht." fluistert Pim in mijn oor. Ik voel Pim zijn warmen adem in mijn oor. () "Wanneer wil je dat doen dan? We zijn na deze les al uit en als we zo lang op school blijven dan valt dat op!" fluister ik terug. "STERRE EN PIM, houden jullie je mond ook even alsjeblieft." schreeuwt Gideon naar ons. We knikken snel en gaan rechtop zitten. Gideon gaat verder met zijn verhaal.
"Ja, misschien moeten we eerst na school ergens heen gaan en dan later terug komen." fluistert hij verder. "Pim, wat heb ik nou net gezegd. Stil als ik aan het woord ben." zegt Gideon boos. "Weet je wat? Ga er maar uit! En jij dan ook maar Sterre" zegt hij kwaad. Want ik was alweer met Raf aan het praten. Nou die is ook niet in een goed humeur, denk ik bij mezelf. Langzaam staan we op en lopen samen naar de deur. "Iets sneller mag ook wel!" roept Gideon. We trekken ons er niks van aan en lopen in hetzelfde tempo door de deur. Nadat we de deur achter ons gesloten hebben laten we ons tegen de muur zakken. "We kunnen nu wel naar Galahed toe." komt Pim op een helder idee. "Ja! Dat is een goed idee, we hebben toch 2 uur drama." beaam ik. Maar ik bedenk me iets. "Wat nou als Galahed in de geheime ruimte is?" vraag ik aan Pim. "We moeten er dan maar vanuit gaan dat hij in de bibliotheek is." antwoord Pim. We staan op en lopen naar de bibliotheek. We lopen door de hele bibliotheek maar nergens is Galahed te zien. "Shit" vloekt Pim. Net op dat moment hoor ik voetstappen. Ik stoot hem aan. Hij kijkt me vragend aan en ik draai met mijn ogen richting. Ik zie dat Pim het ook hoort. Hij pakt mijn hand en we kruipen onder de tafel. We zien twee voeten langzaam langs de tafel. Ik hou mijn adem in. De voeten blijven stil staan en ik sta doodsangsten uit. Een paar minuten lang blijft hij/zij staan. "Ik vraag me nog steeds af waarom er kaarsen in de lucht hangen."() Ik hoor dat het de stem van Galahed is. Langzaam komen Pim en ik onder de tafel vandaan. "Galahed!!" roepen Pim en ik tegelijk. Galahed valt bijna om van schrik. We lachen hem uit. "Wat is er? Ik schrik me rot!" roept hij kwaad. "We wouden ons opdracht weten." antwoord Pim, met nadruk op 'ons'. Wat ik eerlijk gezegd wel een beetje raar vind. Galahed wil zijn mond openen, maar iemand anders is hem voor. "Wat voor opdracht?" horen we een jongensstem zeggen. Pim en ik kijken elkaar geschrokken aan...