Really love? ♥(het huis anubis/de vijf) ✔

Hoofdstuk 35

POV Sterre

"Ehh, welk licht?" vraag ik aan Tineke, ondertussen probeer ik te doen of ik niet weet waar ze het over heeft. "Ik zag hier net een heel fel wit licht en ik zag jullie staan en ik dacht misschien weten jullie het?" vraagt ze aan ons. Pim schudt zijn hoofd, "Ik denk dat je het je verbeeld hebt." zegt hij neutraal. Pim kan goed mensen overtuigen, want zonder iets te zeggen loopt ze weer weg. Ik kijk Pim aan, en Pim haalt vragend zijn schouders op. Het is beter dat ze nooit achter het portaal komt. We hebben ook geluk dat het portaal niet reageert op haar hand, anders had ze het vast al lang ontdekt. "Ehm, ik ga even naar mijn kamer." zegt Pim ineens, waarna hij bij me wegloopt. Ik laat me tegen de muur aan glijden waardoor ik al gauw tegen de muur aan zit. Ik leg mijn handen op mijn buik. Mijn kleine meisje. Ons kleine meisje. Meteen krijg ik een glimlach op mijn gezicht. Het is fijn bij Pim, maar het doet me pijn dat ik Raphael heb gebroken. Ik schud mijn hoofd, ik wil er niet meer over na denken, het maakt me ongelukkig.

Ik zit ondertussen alweer een tijdje op de gang. Even later hoor ik voetstappen aankomen die vlak bij mij stoppen. "Sterre?" hoor ik de stem van Raph zeggen. Ik kijk op en ik zie Raph voor me staan.
"Ja wat!" snauw ik hem af. Ik wil dat hij weggaat. "Gaat het wel?" vraagt hij bezorgd en mijn opmerking negerend. "Niet iets wat jou interesseert." antwoord ik bot terug. "Sterre, als er iets is kan je het me zeggen hé? Ik ben er altijd als je me nodig hebt." zegt hij. Van zijn woorden krijg ik een brok in mijn keel, die ik zo snel mogelijk weg probeer te slikken. "Raph, ik had je nodig maar toen was je er niet. Je was te druk met jezelf." zeg ik zwak. "Sterre, het spijt me. Ik was egoïstisch en vooral arrogant, maar kan je me alsjeblieft nog een kans geven?" zegt hij en hij kijkt me bijna smekend aan. "Raph, ik ben niet iemand met een code. Bij mij kan je het niet 3 x proberen en dan vijf minuten wachten en het dan nog eens een keer proberen." antwoord ik. "Voor mij is het nu echt over, ondertussen al een paar weken." zeg ik tegen hem. Hij bijt op zijn lip en staat op, "Ik blijf voor altijd van je houden." hoor ik hem nog mompelen voordat hij de deur van de jongenskamer met een klap dichtslaat. Ik heb nu definitief voor Pim gekozen, besef ik me nu. Ik sta ook op en loop naar mijn eigen kamer. Ik sluit de deur en laat me op mijn bed vallen. "Ik ga voor je vechten kleintje, altijd. Wat er ook gebeurd" fluister ik zachtjes terwijl ik met mijn handen over mijn buik streel. Ineens voel ik een warme wind langs me suizen en langzaam draai ik me om...

Sorry dat ik een hele tijd niks heb geplaatst, maar ik was eerlijk gezegd een beetje inspiratieloos. Ik hoop dat jullie dit een leuk hoofdstuk vonden. Ik zal het leuk vinden als je een reactie achter wil laten en op dit hoofdstuk wil stemmen.

X MY