Really love? ♥(het huis anubis/de vijf) ✔

Hoofdstuk 38

POV Sterre

Raph kijkt ons kort aan en loopt dan langs ons heen, naar beneden. De laatste tijd heeft hij veel last van stemmingswisselingen, al dacht ik dat alleen vrouwen daar meer last van hadden. Ondertussen loop ik met Pim mee naar zijn kamer. "Vind je dat ook?" hoor ik Pim ineens aan mij vragen. Vragend kijk ik hem aan. "Je hebt me niet gehoord hé?" zegt hij. Ik schud van nee en kijk beschaamd. "Het geeft niet. Ik vroeg gewoon of je het ook zo spannend vind." zegt hij zacht en hij brengt mijn hoofd weer omhoog, waardoor ik hem weer aankijk. "Ja, het is gewoon... Iedereen is gespannen, chagrijnig of gestrest. En ik heb gewoon het gevoel dat dit allemaal mijn schuld is." zeg ik zacht en ik voel mijn tranen in mijn ogen prikken. Even later voel ik ze al over mijn wangen stromen en ik houd me ook niet meer in. Ik voel Pim zijn duimen over mijn wangen gaan, om mijn tranen weg te vegen. Ik sluit mijn ogen en leg mijn hoofd voorzichtig tegen zijn borstkas aan. Even later voel ik dat Pim zijn armen om me heen slaan. Even later voel ik dat Pim zijn armen om me heen slaan. "Het is niet jouw schuld." fluister hij in mijn oor.

Na een tijdje zo gestaan hebben lopen we naar de kamer van Pim. We open de deur en zien Thomas en Anna op het bed zitten, verwikkeld in een zoen. Pim kucht en Thomas en Anna kijken ons verschrikt aan. Ik begin te glimlachen, "Pim, ik denk dat we naar mijn kamer moeten." zeg ik en ik kijk hem lachend aan en lopen we de kamer uit, met een verbaasde Thomas en Anastacia achterlatend. Even later lopen we mijn kamer in, waar nu gelukkig niemand is. Pim en ik gaan op de slaapbank zitten. "Gaan we het over de naam hebben?" vraag ik aan hem. Hij knikt. "En over iets anders" zegt hij. Ik kijk hem vragend aan. "Misschien is het beter als ik hier vanaf morgenavond bij jou kom slapen. Want als er iets gebeurd ben ik gelijk bij je en kunnen we door het portaal." vertelt hij. "Is goed, gezellig." antwoord ik en glimlach naar hem. Ik sta op om het boek met meisjesnamen te pakken.

Een uur later zitten we nog steeds op dezelfde plek en zijn we nog steeds meisjesnamen aan het zoeken. "Pff dit is echt moeilijk!" zucht ik. Pim knikt instemmend. Ik sla de bladzijde om en mijn oog valt gelijk op die naam. "Wat vind je van die naam?" vraag ik aan Pim en wijs de naam aan. Ik zie Pim naar de naam kijken en naar de betekenis daarvan. Op Pim zijn gezicht verschijnt een brede glimlach. "Die naam is perfect!" roept hij blij. Ik kijk ook blij en klap het boek dicht. De naam is gekozen! Ik zet mijn bril af om even in mijn ogen te wrijven, ik voel me moe. "Ben je moe?" vraagt Pim op hetzelfde moment, alsof hij mijn gedachte lezen kan. Ik knik. Hij staat op en slaat mijn dekbed weg, zodat ik in mijn bed kan liggen. Als ik eenmaal lig legt hij de dekens over me heen. "Pim?" vraag ik. "Wat is er?" vraagt hij bezorgd. "Blijf je bij me, voor altijd? Laat je me nooit in de steek?" vraag ik zacht, maar ik weet dat hij me wel heeft gehoord. "Natuurlijk gek. Ik laat je nooit alleen." antwoord hij. "Je MOET het me beloven." zeg ik wanhopig. "Ik beloof het, ga nu maar slapen en ik blijf bij je." zegt hij en geeft me een kus op mijn voorhoofd, ik knik en sluit mijn ogen. Even later val ik in een droomloze slaap...

Dit is een van de laatste hoofdstukken. Er komt 1 langer stuk met het einde, daarna komt er een epiloog die 2 jaar vooruit blikt.
Hé! Psst! ;). Ik ben bezig met een nieuw boek (over de vijf) en die zal hoogwaarschijnlijk online komen als dit boek is gestopt. Het boek heet herenigd...